Έρωτας Και Παρανομία!

31. Ξεπερνώντας τους εαυτούς τους!

Βύρωνας!

Έτριψα το πρόσωπό μου από απόγνωση. Αρνιόμουν να πιστέψω πως μετά από όσα εμείς ζήσαμε εκείνη δεν ζει και πως μου την πήρανε μέσα από τα χέρια. Κάθισα και πάλι στον καναπέ και έσβησα την τηλεόραση για να μην ακούσω τίποτα άλλο. Τότε η Αλίκη μου πρόσφερε ένα ποτήρι ουίσκι για να πιω. Και ενώ το βλέμμα μου έμοιαζε κενό , ψυχρό και ηττημένο , μέσα μου έβραζα από οργή και θυμό. Για εκείνη που θεωρούσα αδερφή μου και που μου κατέστρεψε τελικά την ζωή.

"Νομίζω πως αυτό σου χρειάζεται! "Είπε για να μου προσφέρει το ποτό. Πήγε να με αγκαλιάσει για να μου προσφέρει παρηγοριά.

Και εκεί στην απόλυτη ησυχία καταλαβαίνεις τι σε ενώνει με τον άνθρωπο που αγαπάς. Γιατί έτσι ακούς τους χτύπους της καρδιάς σου. Και εγώ για ένα πράγμα ημουν για πάντα σίγουρος. Πως η καρδια μου θα έπαυε να χτυπάει αν εγω έχανα την Αναστασία. Έτσι νιώθω την γυναίκα μου ακόμα ζωντανή.

Κοίταξα την Αλίκη στα μάτια με οργισμένο βλέμμα και σαν να μην μου έχει απομείνει τίποτα πλέον μονο και μονο για να μάθω την αλήθεια. Την έπιασα από τον λαιμό με όλη μου την δύναμη. Θα την σκότωνα επιτόπου. "Πως μπόρεσες να σκοτώσεις την Αναστασία; "άρχιζα να της φωνάζω εγώ με όλο το πρόσωπό μου να τρέμει από τα νεύρα μου. "Θα σε κάνω να το πληρώσεις πολύ ακριβά αυτό Αλίκη. Πέρασα τόσα στην ζωή μου, μα ο χαμός της γυναίκας μου είναι ο τρόπος να σκοτώσεις και εμένα."

"Τι κάνεις Βύρωνα; Θες να με σκοτώσεις; " Έλεγε όποτε έβρισκε την δύναμη να το κάνει.

"Ναι αυτό θέλω. "Της απάντησα και έσφιξα περισσότερο το χέρι μου. Την γονάτισα στο πάτωμα δίχως να πάρω το χέρι από τον λαιμό της. "όπως έκανες και εσύ με την γυναίκα μου. " Της έλεγα και έβλεπα μέσα από τα μάτια της εμένα. Τον παλιό Βύρωνα και αυτό που ήμουν κάποτε πριν γνωρίσω την Αναστασία. Ένα ψυχρό εκτελεστικό όργανο.

"Βύρωνα εκείνη είναι νεκρή! Μου πήρε εσένα ..." Έλεγε εκείνη ενώ σχεδόν δεν μπορούσε να αναπνεύσει.

"Εσύ με έχασες από δίπλα σου. Είσαι αξιολύπητη. "Έλεγα εγώ ενώ εκείνη άρχισε να βήχει προσπαθώντας να πάρει μερικές αναπνοές και εγώ έκανα να φύγω παίρνοντας και πάλι την κόρη μου στην αγκαλιά μου. "Αν κάποτε για μένα ήσουν ότι πιο σημαντικό είχα σε αυτήν την ζωή , τώρα δεν υπάρχεις καν. Είσαι ένα τίποτα Αλίκη! Ένα τίποτα. Δεν πρόκειται να σε λυπηθώ. " Της έλεγα εγώ με το βλέμμα που είχα όταν σκότωνα τα θύματά μου και εκτελούσα τις εντολές του παλιού μαύρου γερακιού.