Έρωτας Και Παρανομία!

4. Το παρελθόν του Βύρωνα!

Φαίδρα!

Ένα φιλί που περίμενα να νιώσω με όλη μου την καρδιά. Με έκανε να νιώθω μοναδικά και ξεχωριστά. Ταίριαζε απόλυτα στα χείλη μου. Στο στομάχι μου άρχιζαν να φτερουγίζουν πεταλούδες ενώ η καρδιά μου τρεμόπαιζε. Με ένα του φιλί μπορούσε να με κάνει να λιώσω μέσα στα χέρια του και πάνω στο κορμί του. Δεν ήθελα να ξυπνήσω ποτέ από αυτό το όνειρο. Μόνο να μείνω για πάντα εδώ και να ξεχάσω όλα όσα μας θέλουν χώρια , καθώς και τον κίνδυνο που μας περιμένει με την αλήθεια στο φως.

Το χέρι του χάιδευε το πόδι μου και τις καμπύλες μου ενώ με το άλλο κρατούσε την πλάτη μου καθώς με έγερνε προς τα πίσω. Εκείνο άρχισε να γλιστράει κάτω από το μαύρο, στενό και ζεστό φόρεμά μου. Τότε σταμάτησε το φιλί και με κοίταξε στα μάτια για να δει πως νιώθω και να καταλάβει τι σκέφτομαι. Φίλησε ξανά και γλυκά τα χείλη μου και ύστερα απομακρύνθηκε ελάχιστα.

"Αυτό θέλω να το φοράς εσύ." Είπε εκείνος και έβγαλε από τον λαιμό του την ασημί αλυσίδα με τον σταυρό που φορούσε πάντα, από τον καιρό δηλαδή που εγώ τον γνώρισα. " Είναι κάτι πολύ σημαντικό για εμένα και θέλω να το έχεις εσύ σαν φυλαχτό. " το φόρεσε προσεχτικά στον δικό μου λαιμό.

"Τι σημαίνει για εσένα Βύρωνα;" τον ρώτησα κοιτάζοντάς τον στα μάτια και βάζοντας το χέρι μου στην καρδιά του.

"Είναι όλη μου η ζωή. Το μοναδικό πράγμα που μου δόθηκε απλόχερα. Το είχα σαν φυλαχτό για να με προστατεύει από τους δρόμους της νύχτας. Η μητέρα μου με άφησε έξω από ένα ίδρυμα και το μόνο που είχα τότε ήταν αυτόν τον σταυρό. Δεν πήρα ποτέ αγάπη και έτσι δεν ξέρω πως είναι να σε φροντίζουν." Μου έλεγε και εγώ σηκώθηκα από το τραπέζι και τον φίλησα γλύκα αφήνοντάς του ένα χάδι στον λαιμό.

"Συγγνώμη Βύρωνα ... δεν ήξερα ." Του είπα αναστατωμένη και στεναχωρημένη με τον πόνο που έβλεπα στα μάτια του.

"Καθώς μεγάλωνα πέρασα πολλά βασανιστήρια εκεί μέσα . Με έκαναν μπάνιο με παγωμένο νερό και πολλές φορές με άφηναν έξω στην βροχή και στο κρύο για τιμωρία. Πολλές φορές έμενα νηστικός . Ήταν τότε ένα μικρό κορίτσι εκεί και φύλαγε φαγητό για εμένα και μου το έδινε στα κρυφά. Ήταν έξι χρόνια μικρότερή μου και την είχα σαν την αδερφή που δεν απέκτησα ποτέ." Μου έλεγε εκείνος και ήπιε λίγο από το ποτό του. Στάθηκε στο παράθυρο κοιτώντας τα φώτα από τα απέναντι σπίτια. " Έφυγα από εκεί μέσα στα δεκαοχτώ μου παίρνοντας μαζί μου αυτήν την κοπέλα για να την σώσω και να της το ξεπληρώσω. Θα της έκανε ότι χειρότερο μπορείς να φανταστείς ο άντρας που μας πρόσεχε. " συνέχισε να μου διηγείται την ιστορία του και εγώ χαμήλωσα το βλέμμα μου με βουρκωμένα μάτια. " Τον έσπρωξα με όλη μου την δύναμη για να την απαλλάξω από αυτό το κάθαρμα. Τον έβλεπα με θυμό και μίσος έντονο. Εκείνος χτύπησε το κεφάλι του σε μία πέτρα και σκοτώθηκε. Φόρτωσαν σε εμένα τον θάνατό του και στην Αλίκη. Προσπάθησα να μας γλυτώσω και έτσι μπήκα στην οργάνωση του μαύρου γερακιού. Με βοήθησαν να της δώσω ψεύτικα χαρτιά και διαβατήριο. Ήταν εύκολο να το κάνω αφού υποτίθεται είχα είδη δολοφονήσει έναν άνθρωπο. Την φυγάδευσα στην Αμερική και από τότε δεν την ξανά είδα και δεν ξέρω τι κάνει στην ζωή της. Η οργάνωση με άλλαξε. Ποτέ όμως δεν σκότωσα κάποιον άνθρωπο χωρίς να είναι χειρότερος από εμένα ή να πήγαινε να με βλάψει."