Έρωτας Και Παρανομία!

16. Ερωτευμένος και απελπισμένος!

Αναστασία!

Το πρωί με βρήκε και πάλι στο παράθυρο του δωματίου μου. Δεν μπορούσα να βγάλω από το μυαλό μου τον Βύρωνα , να στέκεται εκεί και να με κοιτάζει από μακριά. Δεν ήθελα να πιστέψω πως είμαι τρελή και πως τον βλέπω όπου και να κοιτάξω επειδή δεν μπορεί να βγει από την καρδιά μου. Έπρεπε όμως να τον ξεπεράσω και να τον διαγράψω από το κορμί και τα χείλη μου.

"Σας έφερα ζεστό καφέ..."Είπε η Βικτώρια που μπήκε στο δωμάτιο μου και άφησε τον δίσκο στο κρεβάτι.

"Σε ευχαριστώ Βικτώρια. Μην μου μιλάς όμως στον πληθυντικό. Δεν χρειάζομαι οικιακή βοηθό. "

"Σας... Σε παρακαλώ μην με διώξει  το μαύρο γεράκι. Δεν ξέρω τίποτα άλλο πέρα από αυτό το σπίτι. Δεν έχω ζήσει πουθενά αλλού. Από μικρό παιδί βρίσκομαι εδώ και έχω ανάγκη αυτή την δουλειά. "

"Δεν πρόκειται να σε διώξω ούτε εγώ , ούτε  κανένας."Είπα και έπιασα το κεφάλι μου επειδή ζαλιζόμουν.

"Χριστέ μου ! Είσαι καλά ; "Είπε καθώς με βοηθούσε να καθίσω στην πολυθρόνα. 

"Όχι!" Της είπα και αμέσως έπιασα τον καφέ. "Άσε με για λίγο μόνη. Το έχω ανάγκη."

"Για ότι χρειαστείς φώναξέ με. "Είπε και έφυγε κλείνοντας απλά την πόρτα πίσω μου. 

Ντύθηκα βιαστικά και επισκέφτηκα το γραφείο του Αλεχάντρο. Πρώτη φορά πήγαινα σε αυτό το μέρος και δεν ήξερα που να το βρω. Περπατούσα χαμένη στις σκέψεις μου και στον φόβο μου για τον Βύρωνα. Δεν έπρεπε να συναντηθούν οι δρόμοι μας ξανά. Και ειδικά εδώ δεν έπρεπε να μας δουν μαζί. Πήρα μία απόφαση πριν έρθω και πρέπει να προσπαθήσω να την στηρίξω. Θα ερωτευτώ έναν άλλον άντρα και θα καταστρέψω ότι έζησα με τον Βύρωνα. Θα αγαπήσω το γεράκι μιας και δεν έχω άλλη επιλογή σε αυτήν την ζωή.

Σταμάτησα απότομα για να πιάσω το κινητό μου και να του τηλεφωνήσω και τότε ένας άντρας έπεσε με φόρα και απρόσεκτα επάνω μου. "Βύρωνα..." Είπα έκπληκτη γιατί αυτόν που δεν ήθελα να δω , αυτόν πέτυχα. Μάλλον εκείνος με πέτυχε. Εκείνος διάβαζε έναν φάκελο πολύ προσεχτικά και δεν με είχε προσέξει πριν με χτυπήσει καταλάθος.

"Αναστασία; Τι κάνεις εδώ; Δεν ήθελα να σε χτυπήσω." Μου απάντησε εκείνος και πήγε να μου πιάσει το χέρι. " πάμε στο γραφείο μου να μιλήσουμε." Μου ζήτησε για να μην μας δουν μαζί ,μα εγώ πήρα πίσω το χέρι μου απότομα.

"Δεν ήρθα για εσένα, μα για τον άντρα μου. Μαζί σου δεν πάω πουθενά ξανά."Του είπα και έκανα να φύγω.