Έρωτας Και Παρανομία!

13. Το πρόσωπο πίσω από την μάσκα!

Αναστασία!

" ο Βύρωνας είναι... ζωντανός ." Επανέλαβα με δάκρυα χαράς και ανακούφισης.

Είχε ανοίξει τα μάτια του και ανάρρωνε ακόμα πιο γρήγορα. Παρακαλούσα τον Θεό και προσευχόμουν για αυτόν. Δεν θα άντεχα να πάθει κάτι ή να πεθάνει ο Βύρωνας. Κοιτούσα ψηλά για να σταματήσω τα δάκρυά μου. Όχι επειδή είμαι πλέον στα χέρια του γερακιού, αλλά επειδή η καρδιά μου θα τον ακολουθούσε. Έχασα μία για πάντα τον Βύρωνα από την ζωή μου. Αν δεν το έκανα θα τον σκότωνα εγώ η ίδια. Δεν θα μπορέσω να είμαι ποτέ ξανά μαζί του. Όμως ξέρω πως είναι και πάλι στην ζωή.

Θα ζω με την επιθυμία και το απωθημένο. Επειδή δεν ήταν γραφτό μας. Εκείνος μου λείπει είδη τόσο πολύ . Όμως πρέπει να μάθω να τον αγαπάω από μακριά. Να τον βλέπω και να μην τρέχω στην αγκαλιά του, να μην τον αγγίζω όσο και αν διψάω για εκείνον και τα φιλιά του. Θα πρέπει να αντέξω δίπλα σε έναν άντρα που δεν αγαπάω και που μισώ με όλο μου το είναι.

Σκούπισα τα δάκρυά μου και προσπάθησα να σταθώ στα πόδια μου. Φόρεσα τα ρούχα που μου έδωσε εκείνος και κατέβηκα τις σκάλες προσεχτικά για να μην πατήσω το φόρεμά μου και πέσω. Τότε βρήκα το γεράκι να κάθεται στην πίσω αυλή του σπιτιού του. Φορούσε ένα ακριβό κουστούμι και με περίμενε μπροστά από ένα τραπέζι στρωμένο με μικρά κεριά και ροδοπέταλα. Άνοιγε εκείνη την στιγμή ένα μπουκάλι με κόκκινο κρασί.

Εγώ τα είχα εντελώς χαμένα. Τα κοιτούσα όλα αυτά και δεν μπορούσα να καταλάβω για ποιόν λόγο τα κάνει όλα αυτά. Η καρδιά μου έτρεμε σαν την φλόγα στα κεριά.Φέρεται πολύ περίεργα αυτός ο άνθρωπος. Ούτε ερωτευμένοι να ήμασταν.

"Είσαι πανέμορφη μέσα σε αυτό το φόρεμα. " σχολίασε εκείνος και αμέσως μετά τράβηξε ελάχιστα την καρέκλα για να καθίσω. "Άνοιξες τον φάκελο να φανταστώ;" Με ρώτησε αγγίζοντας τα χέρια του από αμηχανία.

"Ναι..." Του απάντησα και μόλις πήγε να μου κρατήσει το χέρι, εγώ το πήρα πίσω. " Δέχτηκα να σε παντρευτώ, αλλά μην περιμένεις να είμαι ερωτική μαζί σου. Δεν θα ξεχάσω τι έκανες στην οικογένειά μου. Φόρεσα το φόρεμα, όπως μου ζήτησες. Γιατί δεν μου έκρυψες την αλήθεια;"

"Όπως νομίζεις. Εγώ θα περιμένω να αλλάξεις γνώμη για εμένα." Μου είπε και γέμισε τα ποτήρια μας με κόκκινο κρασί. " Έχω αρκετή υπομονή. Αύριο κανόνισα να γίνει ο γάμος μας. " μου ανακοίνωσε και ήπια μονορούφι το ποτό μου. "Μην πίνεις έτσι Αναστασία."