BUZ KIRAĞI

BUZ KIRAĞI |37

Multi ~ Aras EREZOĞLU

Yorumlarda elbiseyi linç etmişsiniz.

Hayır ben kokoş değilim, elbise çok güzel. Bitti. Nkfkdkkf

                             🌺

Köpek ya, nasıl da jest yapıyor!

Eve gidersek bizi topa tutacaklarını bildiğimiz için, bu bir saniyelik düşünceyi anında kafamızdan uzaklaştırdık. Aras "Seni nereye götüreceğimi biliyorum." deyip sırıtınca ben de içimden 'Senin bildiğini anladık gerizekalı. Yapman gereken şey neyi bildiğin değil nereye gideceğimizi bana söylemen.' desemde; dışımdan sadece "Gidelim bakalım." Deyip şirince sırıttım.

İki yüzlü mikrop lanet!

Yol boyu ısrar etsemde nereye gideceğimizi söylemedi. Şimdi de bir tane butik gibi bir yerin önünde, ben arabada o içerde öyle mal mal hallerdeyiz işte. Neymiş, bu da sürprizin bir parçasıymış. Hayır yani bendeki salmışlık ve bu çocuğun içindeki yaşama sevinci! Allah'ım neye göre birleştirdin bizi.

Sonunda beyimiz arabasına teşrif ettiğinde aynı sırıtışla bana bakıyordu.
"Ne!" cebinden siyah bir bez çıkarıp bana "Arkanı dön." dedi. Ne alaka lan, diyemeden devam etti

Seni küçük çaplı kibarlığa davet ediyorum.

"Afra gözünü kapatmam lazım hadi lütfen." Oflaya puflaya kabul ettim. Hayır yani neden böyle alengirli işlere kalkışıyorsun be aslanım. Gidince göreceğim zaten. Ne bu gizemli haller.
En sonunda gözümü bağladığında, sesli bir nefes verdi. Tamam biraz cebelleşmiş olabiliriz ama sonunda gözümü bağlamasına izin vermişim değil mi?

Ayy Emir'de Feriha'ya böyle yapmıştı. Kız eski dizileri özledim be!

Nasıl bir yola girdiysek artık midem bulanmaya başlamıştı. O an hissettiğim tek şey mezbaya götürülen kurbanlık koyun gibi olmamdı.

Arabayı durdurup beni indirmek için kapımı açtığında, asfaltı öpmemek için zor tuttum kendimi.
Başımda ellerini hissettiğimde, bandajı sonunda çıkartacağı için seviniyordum.
Gözlerimi açtığımda bir süre gözlerimiz ışığa alışmasını bekledim. Tamamen açabildiğimde etrafıma göz gezdirdim. Lunaparka gelmiştik.

Havanın hafif karanlığında, ışıltılı oyuncakların ve etraftaki bir sürü pamuk şekerci amcalarla burası yine çok güzel görünüyordu.
Keyifle gülümsemeye başladığımda Aras elimden tutup yürümeye başladı. Önce dönme dolaba binmeye karar verdik.

Her şey gayet normaldi. Hatta her şeyin bu kadar normal olmasının verdiği o garip his- derken iç sesim

Şom ağzına kuşlar pislesin.

Dedi. Neden? Çünkü şu an dönme dolabın tepesinde kalmıştık. Hayır ya neden sağı solu değilde tam tepedeydik! Aşağı baktığımda ne kadar yüksekte olduğumuzu farkedip, hafif bir korkuyla -tabiri caizse g*tüm gitti de denebilir- aşağıdaki görevli amcaya seslendim.

"Heey! Bey amca! Bu alet bozudu galiba baksana bir! Kaldıkta hani biz. Belki aşağı inmek isteriz falan. Hani küçük bir ihtimal. Amca diyorum! Huhuu!" en sonunda kel kafalı bey amcamız tenezzül edip kafasını kaldırdı.