NGUMITI si Xavier habang nakikipagkamay siya kay Mister Cruz na talagang lumipad pa patungong L.A. mula Barcelona nang malaman nitong nasa L.A. si Xavier para matapos na raw ang kanilang negosasyon.
"You're a very smart man," nakangiting puri ni Mister Cruz kay Xavier. "I also heard that you have a girlfriend who happens to be a restaurateur and a chef who speaks Spanish?" tanong nito at napangiti nang malapad si Xavier.
Nabanggit siguro iyon ni Ernest kanina dahil narinig ni Xavier si Ernest at Mister Cruz na nag-uusap tungkol sa personal na buhay ni Xavier. Xavier doesn't mind dahil mas gugustuhin din naman niyang may alam tungkol sa personal niyang buhay ang mga magiging investors niya.
"Yes," nakangiting sagot ni Xavier. "She can speak Spanish. She can also speak French, German, and Aussie."
"Aussie?" nakangiting sabi ni Mister Cruz. "I am half-Austalian myself, Mate. I would like to meet her someday. She sounds like an interesting woman. A person who can speak a lot of languages is smart, interesting, and never boring. I think, you're not only good in business, Mister Victorino."
Natawa si Xavier sa huling sinabi sa kanya ni Mister Cruz at nagkuwentuhan lang sila tungkol sa ibang mga bagay dahil tapos na naman ang business negotiation nilang dalawa kanina. Hindi naman nahirapan si Xavier dahil napakabait ni Mister Cruz.
Pagkatapos ng lunch nila ni Mister Cruz ay sumakay na agad sila Xavier at Ernest sa itim na kotse. "What's next?" tanong ni Xavier kay Ernest.
"Wala naman na, Boss," nakangiting sagot ni Ernest.
"Buti naman," sagot ni Xavier at isinandal na niya ang kanyang ulo sa sandalan ng backseat. He closed his eyes and decided na umuwi na lang sa kanyang hotel para makatulog na. He has been so busy na mas gugustuhin niyang matulog na lang ngayong araw kaysa magliwaliw.
"Take a tour around L.A.," nakangiting sabi ni Xavier kay Ernest pagkalabas niya ng itim na kotse at sinarado ang pintuan nito bago pumasok sa kanyang hotel.
Pagkasakay niya ng elevator ay kinuha niya ang kanyang cellphone. It's already 6 in the morning sa Pilipinas at paniguradong gising na si Blaire para makapagluto ng almusal dahil papasok pa ito sa trabaho.
Should I call her? isip ni Xavier. Sa loob ng dalawang linggo ay ilang beses pa lang silang nagkakausap ni Blaire. Ilang beses? Twice? isip ni Xavier. Masyado silang abala sa trabaho ng isa't isa.
Ting! rinig ni Xavier na pagbukas ng elevator na sinasakyan. He put his cellphone back inside his pocket and pinched his nose bridge habang naglalakad papunta sa kanyang hotel room. Inaantok na talaga siya.
At pagdating niya sa hotel room ay tinanggal lang niya ang suit na suot-suot at humiga na sa kama para matulog.
UNTI-UNTING binuksan ni Blaire ang kanyang mga mata. The moment her eyes adjusted to the light in her room in the hospital, she knew that something's missing and something's wrong.
Alam na niya because she felt different; she felt empty inside.
She squeezed the hand holding hers and looked at the guy sitting right beside her bed. Nakatulala lang ito sa kung saan pero nang pisilin niya ang kamay nito ay liningon siya nito kaagad.
Blaire wanted to smile, but she can't. She knows that she lost something, and it pains her.
Hindi rin naman niya masisisi ang lalaking kasama niya ngayon sa nangyari sa kanya dahil ito ang tumulong sa kanyang madala siya sa ospital, ito ang nagpapaalala sa kanyang i-take ang mga gamot niya, ito ang bumibisita sa kanya just to make sure that she doesn't stress herself too much.
BINABASA MO ANG
You are a Part of Me
Romansa"'Pag mahal mo ang isang tao, nagiging parte sila ng pagkatao mo, ng buhay mo, ng mismong ikaw. It's like you're attached by this invisible chain na kahit gaano pa kayo kalayo sa isa't isa, you can always feel them." --Blaire Devan This is a story t...
