The Young BRIDE

15

NAPAMURA si Landon ng biglang bumuhos ang malakas na ulan na sinamahan pa ng paminsan-minsang pagkulog. Basang-basa na siya ng ulan pero wala doon ang kanyang and atensyon kung 'di nasa babaeng kanina pa niya sinusundan simula ng lumabas ito ng kuwarto nila. Kanina pa niya pinipigil ang sariling huwag lapitan si Lesley, gusto niyang malaman kung saan ito papunta kahit alam niyang wala pupuntahan dito sa Manila ang babae. Papasok na sana siya sa kuwarto upang yayain ito na kumain sa labas ng launch nang nakita niyang papalabas ng bahay. Sinundan niya ang babae sa pag-aakalang magpapahangin sa labas nang dire-diretso itong naglakad palabas ng subdivision. Mahigit isang oras na niya itong sinusundan na kung 'di pa umulan ay hindi titigil sa paglalakad.

Nagtungo si Landon sa likurang bahagi ni Lesley na walang kamalay-malay na naroon lamang siya habang pinupunasan nito ang braso na nabasa ng ulan. Mabilis na nabasa ang suot na manipis na dress na suot nito. Ang ilan sa kabataang kasama nilang nakasilong sa waiting shed ay nakatingin sa babae na wala namang pakialam sa paligid na bakas ang pagod sa mukha.

"Miss, ipahihiram ko na sa 'yo itong jacket ko."

Nagdilim ang anyo ni Landon nang nilapitan ito ng isang lalaki na sa tantiya niya ay kasing gulang din ni Lesley. Bago pa kuhanin ng babae ang naturang jacket ay mabilis siyang nakalapit sa mga ito.

"Hindi niya kailangan ang tulong mo." Agad na tinabig ni Landon ang kamay ng lalaki na may hawak na jacket, nagulat ito sa ginawa niya pero nanahimik na lang nang tingnan niya ng masama.

"Tama na ang pamamasyal, let's go home." Hinubad ni Landon ang suot na coat at inilagay sa likod ni Lesley na halatang nagulat. Hinawakan niya ito sa isang braso upang igiya sa tinawag na taxi na paparating.

"Hindi ako namamasyal! Ayokong umuwi, hindi na ako babalik doon. 'Di ba sinabi mo na hindi ka pa nababaliw, kaya bakit ka narito?" Parang bata na tungayaw ni Lesley nang makabawi sa pagkagulat, tinabig din nito ang kamay niya.

Pinagtitinginan na din sila ng mga tao sa kinaroroonan. Ayaw niyang patulan ang pagiging isip bata ni Lesley kaya naman muli niyang hinawakan ang braso nito. Nagulat siya sa ginawa ng babae, nasanay siya na tahimik lang ito palagi kahit napapansin niyang hindi bukal sa kalooban nito.

"Yeah, you're right hindi ako nababaliw na hayaan ka na umalis sa bahay." Muli niyang kinuha ang isang braso ni Lesley. Sa pagkakataong iyon ay ginamit ang lakas para mapasakay sa taxi na naghihintay sa kanila. "Ayokong madamay ang anak ko dahil sa pagiging isip bata mo, look at yourself, kid." Pinasadahan niya ang basang babae nang makaupo sa loob ng taxi. "Kapag nakapanganak ka na wala akong pakialam kahit saan ka pumunta, o kahit anong gawin mo sa sarili mo."

"Nakokonsensya ka ba dahil wala akong pera para makauwi sa Cebu? Bakit bibigyan mo ba ako ng pamasahe? Sige, akin na ang pera. Para matapos na 'to. Sino ba may Sabi na kuhanin mo ako para panagutan ang baby ko? Kung sa akala mo gusto kitang kasama, nagkakamali ka. Palaging ikaw na lang ang nasusunod! Para akong robot na kung anong ipag-utos mo ay susundin ko ng walang reklamo. Kahit minsan ba tinanong mo ako kung gusto ko ang sitwasyon natin,ha?"

Natigilan si Landon sa mga sinabi ni Lesley, ngayon lang ito nagsalita ng mahaba. Akala niya ay habang buhay siyang magtitiis na makasama ang isang babae na magiging ina ng kanyang magiging mga anak na mabibili ang mga pagsasalita. Sa halip na magalit ay napangiti siya.

"Pinagtatawanan mo pa ako, anong nakakatawa? Hindi ako nakikipaglokohan sa 'yo." Lalong lumakas ang hagulhol ni Lesley dahil sa ginawi niya. "Hindi porke mas bata ako kesa sa 'yo, pwede mo na akong pagtawanan!" Hinubad nito ang coat na ibinigay niya saka galit na ipinaghahampas sa kanyang mukha. "Ikaw ang pangit hindi ako! Huwag sanang maging kamukha mo ang anak ko. Kapag nangyari 'yon mag-iipon ako ng pamparetoke niya!" Hindi pa nakuntento si Lesley sa ginawang paghampas sa kanya, pinagkakalmot pa nito ang mukha niya at pinuntirya ang kanyang labi.