lavender::dojae

bölüm 17

7 ay sonra

"hey, doyoung. mavi gömleğimi gördün mü?" jaehyun, doyoung'un onu diğer odadan duyması için yüksek sesle bağırdı.

doyoung yatak odasına doğru yürüdü.

kapının eşiğine geldiğinde, gördüğü çocuk bir süreliğine nefesini kesti.

çekmecenin önünde duran jaehyun, haki bir pantolon giymişti, pantolon kalçalarını sarıyordu ve sırtı, kemerli belinin üzerinden kendini belli ediyordu. hareket ettiğinde sırtındaki kaslar oynuyordu.

doyoung'un gözleri kahverengi, dalgalı saçlara çıktı. ardından gözlerini aşağı indirip jaehyun'un uzun ve dar ayaklarına baktı.

o sanatın farklı bir çeşidiydi.

ve doyoung aptal bir aşıktı.

yedi aydır beraberlerdi ve doyoung hâlâ jaehyun'un burada, onun yanında olmasına şaşırıyordu.

doyoung gözlerini jaehyun'dan çekti -bütün gün onu izleyemezdi- ve altı çekmeceli dolaba bakarak düşünmeye başladı.

"üçüncüyü dene," doyoung jaehyun'un kendisi için ayırdığı çekmeceye bakarak cevap verdi. doyoung sık sık jaehyun'da kalıyordu, şimdiden onun dolabında kendi bölümüne sahipti.

"bu nasıl oldu?" jaehyun başını yana doğru eğdi, dudaklarını büzerek masum gözlerle doyoung'a bakmaya başladı.

doyoung kafasını salladı ve odanın içine doğru yürüdü. jaehyun'un yanına giderken omuzlarını düşürmüştü.

jaehyun doyoung'a döndü ve ona hızlı bir öpücük verdi. "iyi uyuyabildin mi?"

"evet, sen? umarım iyi uyumuşsundur çünkü bugün babanın şirketine gitmen gerekiyor."

jaehyun bıkmış şekilde bir inilti bıraktı. "hatırlatma. herneyse, seninleyken iş hakkında konuşmak istemiyorum."

doyoung'un gözlerine baktı. "seni bununla oyalamam tavşanım."

doyoung utandığını gizlemek için arkasını döndü. "öğle yemeği için donghyuck'la buluşacağım," doyoung jaehyun'un yorumunu parlak bir gülümsemeyle görmezden gelmeye çalıştı ve beraber kaldıkları yatak odasından çıkıp mutfağa yöneldi. "projesi hakkında yardıma ihtiyacı var."

jaehyun onu takip etmemek için ikinci bir kez düşünmedi. "seni götürmemi ister misin?"

doyoung başını iki yana salladı, omzunun üzerinden diğerine sevgi dolu bir bakış attı. "iyi olacağım, hadi kahvaltı yapalım, acıktım."

--------

gerçekten, nasıl bu kadar şanslıydı? yemek yapabilen bir ruh eşine sahipti.

"ya otur ya da gelip yardım et. orada sırıtarak sırtıma bakıp durma," jaehyun ona dönmeden, tavadaki pişmiş başka bir krepi daha çevirirken söyledi.

doyoung somurttu, iki adımda jaehyun'un yanına geldi ve ellerini beline sararak kafasını omzuna koydu.

"merhaba bebeğim," diye yaramazca fısıldadı doyoung, hafif bir titreme sevgilisinin kulağından vücuduna yayıldı.

"güna-mmph!"

jaehyun ağzını açtığı anda doyoung onu öpme şansını yakalamıştı. koyu kirpikleri jaehyun'un gözlerini kapatırken ellerini doyoung'un yanaklarına çıkardı ve doyoung'un ağzını kendi diliyle işgal etti.

"aah!"

jaehyun'a baktı, jaehyun kaşlarını kaldırarak doyoung'un kreplere değen eline bakıyordu.

"iyiyim, iyiyim, ben masayı hazırlamaya gideyim."

---------

doyoung dudaklarını sevgilisinin yanaklarına bastırdı. "şimdi gitmen gerek, geç kalmaman lâzım," tekrar jaehyun'un yanağını öperken murıldandı.

jaehyun nazik elleriyle doyoung'un çenesini tuttu ve dudaklarını tekrar bir araya getirdi. "gitmek istemiyorum."

"ama gitmek zorundasın."

"biliyorum. biliyorum." gitmeden önce başka bir öpücük daha verdi. "seni özleyeceğim tavşanım."

"ben de seni özleyeceğim, bebeğim."

uzaklaşmadan önce son kez yanaklarına dudaklarını bastırdı doyoung, yüzünde üzgün bir gülümseme vardı. jaehyun doyoung'la birlikte bir gün geçirmek için, bütün gününü birlikte yatakta geçirmek için sabırsızlanıyordu.

cumartesinin onların şanslı günü olmasını umuyordu.

"jaehyun, bir şeylerini unuttun," doyoung jaehyun kapıdan çıkmadan önce bağırdı.

jaehyun aşağıya baktı ve pantolonunun üzerinde olduğundan emin oldu. giymişti, şükürler olsun.

sonra döndü ve şaşkın bir şekilde sevgilisine baktı. ne unutmuş olabilirim?

sevgilisine göz kırptı. "öpücüğü mü unuttu- bekle, seni zaten öptüm. neyi unuttum?"

doyoung jaehyun'un cüzdanını ve anahtarlarını tutuyordu. "bunları."