III. Dünya Savaşı: Zombilerin Çağı

BÖLÜM IX - YOLCULUK

           " Hikayeyi okuma listenize eklerseniz, yeni bölümlerden anında haberdar olabilirsiniz. Yorumlarınız ve Oylarınız benim için çok önemli. Lütfen beğendiğiniz bölümleri oylayınız, iyi ya da kötü yorumlarınızı eksik etmeyiniz. Şimdiden okuduğunuz için hepinize teşekkür ederim, keyifli okumalar.. :)"

     Ece ile herhangi bir sıkıntı yaşamadan arabaya binebilmiştik. Derin bir oh çektikten sonra kontağı çalıştırarak uzun sürecek yolculuğumuza başlamıştık. Bu yolculuk, oldukça yorucu olacaktı ve buna tam olarak hazır olmadığımı biliyordum. Moskova kent merkezine yola çıkabilmiştik sonunda. Aileme yaklaştığım her dakika biraz daha heycanlanıyordum fakat bir o kadar da endişeleniyordum.  Ya onları bulamazsam, ya öldülerse. Ama en kötüsü de ya virüs kaptılarsa. Iste bu düşüncelerim Ece'nin radyoyu açması ile son buldu. Cızırtı bütün düşüncelerimi dağıtmıştı birden.

     Ece'ye bir bakış attım.

-Belki radyolardan biri hala çalışıyordur

dedi. Haklıydı. Bütün frekansları hızlıca inceledi fakat Cızırtıdan başka hiçbir şey yoktu. Devlet radyosu frekansını açarak radyoyu açık bıraktı. Arada bir anons geçtiklerini söyledi. Bu Cızırtı kafamı biraz olsun dağıtmak için iyi olabilirdi. Çok yorgundum. Gece çok iyi uyuyamamıştım ve gözlerim kapanıyordu fakat 1 saniye bile kaybetmek istemezken arabayı kenara çekip uyumak yapmak istediğim son şeydi. Moskovaya gitme planım yeterince ertelenmişti ve daha fazla gecikmek istemiyordum. Olabildiğince çabuk sürede ailemin akıbetini öğrenmek istiyordum.

     Bunları düşünürken Ece yorgun olduğumu fark etmiş olmalı ki, arabayı kendi surebilecegini ve benim biraz dinlenmem gerektiğini söyledi. Evet bu daha mantıklıydı ve nedense aklıma gelmemişti. Arabayı sağa çektim ve Ece ile yer değiştirdik. Ece arabayı sürerken 2 3 saat kestirmek iyi olacaktı. Ece'nin yanına oturarak koltuğu arkaya yasladım. Eceye dönük olarak Uzandım ve onu izlerken uyuyakaldım..