Πως Να Θυμηθείς {HTR}|✓

[24]~ Για το καλό του! ~

| Hºw Tº RemembeR |

| This pain |

80 days before…

[Εμίλιας pov…]

Μόλις άνοιξα την πόρτα, είδα την Μαριτίνα να κάθεται στην πολυθρόνα δίπλα στην πόρτα, με χέρια σταυρωμένα.

«Τι δουλειά έχεις εσύ με τον Πέτρο, Εμίλια; Γιατί σε έφερε αυτός μέχρι εδώ;» ρώτησε και σηκώθηκε από την καρέκλα, πλησιάζοντας με.

Τι θα της πω τώρα; Φυσικά και μας είδε…

«Τ-τυχαία περνούσε από το βιβλιοπωλείο και προσφέρθηκε να με φέρει μέχρι το σπίτι.» τραυλισα, προσπαθώντας να μείνω ήρεμη, κάνοντας την να χαχανισει ειρωνικά. «Γι αυτό τον αγκάλιαζες και τον φιλούσες, έτσι όπως φιλιουνται τα ζευγαρακια;»

Έκανε μια παύση και πήρε το κινητό μου, μέσα από τα χέρια μου. «Γι αυτό έχεις περασμένη στο κινητό σου, την επαφή του;» ρώτησε κρατώντας στον αέρα το κινητό και απειλώντας να το ρίξει στο πάτωμα. «Δεν παίζει κάτι μεταξ–» πήγα να πω μα μου έκλεισε το στόμα με το ελεύθερο χέρι της.

«Άκουσε με να σου πω, μικρό αθώο μου κοριτσάκι… Μην προσπαθείς να μας εξαπατήσεις γιατί αυτό μπορεί να πιάνει στην Κατερίνα και τον Ορφέα- εκείνον τον δικαιολογώ γιατί έχει τυφλωθεί από τον έρωτα- αλλά πίστεψέ με, σε εμένα δεν περνάνε αυτά.» είπε αφήνοντας το στόμα μου ελεύθερο και πιάνοντας τον καρπό μου, με το χέρι της.

«Μα δεν σας εξαπατ–» πήγα να μιλήσω για μια ακόμη φορά και κάρφωσε τα νύχια της στο γυμνό δέρμα του καρπού μου. «Για να θες να τα πάμε καλά και να μην ομολογήσω το μικρό σου μυστικό στον Ορφέα και την Κατερίνα, θέλω να κάνεις κάτι για εμένα…» άρχισε να λέει και με τράβηξε βίαια προς την πολυθρόνα που καθόταν πριν από λίγα λεπτά και βάζοντας με να καθίσω.

«Θέλω έτσι όπως άρχισε όλο αυτό με τον γιατρό, έτσι και να τελειώσει…» αποκρίθηκε ήρεμα και την κοίταξα, μπερδεμένη. «Τι εννοείς;»

«Εννοώ ότι… θα τον χωρίσεις, αν δεν θέλεις να πάθει κάτι.» ακούγοντας τα λόγια της, γουρλωσα τα μάτια μου.

Μου ζητάει να τον χωρίσω;

«Τι θα του κάνεις;» άρχισα να νιώθω το κεφάλι μου να πονάει στην σκέψη του να μην είναι καλά και να μην μπορώ να τον βοηθήσω.

Τον αγαπώ πολύ και ας μην γνωριζόμαστε παρά πολύ καιρό, όπως γνώριζα τον Αχιλλέα. Τον αγαπώ γιατί μου έμαθε πως είναι να ζει κανείς, όταν όλα γύρω μου έμοιαζαν ξένα.