Πως Να Θυμηθείς {HTR}|✓

[45]~ Πέντε μέρες ~

| Hºw Tº RemembeR |

| To travel far away from here |

[Εμίλιας pov…]

Γκρι. Περπατώντας στους μισο- άδειους δρόμους της πόλης, έμεινα να κοιτάζω τον ουρανό. Η ομίχλη δεν είχε πάψει να υπάρχει από την ώρα που έφυγα από το μοτέλ, ενώ το κρύο ήταν τόσο τσουχτερό, παρά την ώρα και την εποχή, κόντευε πια καλοκαίρι.

Μπαίνοντας στην μικρή καφετέρια που μου είπε η Ελένη να βρεθούμε, κοίταξα τριγύρω μου, μήπως με ακολουθούσε κανένας.

Ικανό έχω τον Ορφέα, να έχει βάλει κάμερες παντού.

Βλέποντας την όμως να μου κουνάει το χέρι, πήρα μια βαθιά ανάσα και την πλησίασα, χαμογελώντας.

Αν ερχόταν εδώ, δεν θα μπορούσε να κάνει τίποτα. Θα τον έδιωχναν.

«Εμίλια! Χρόνια και ζαμάνια.» σχολίασε ενώ εγώ έβγαλα το πανωφόρι μου και βολεύτηκα στην καρέκλα, απέναντι της. «Σιγά, πόσες μέρες έχεις να με δεις;» γέλασα και εκείνη ξερόβηξε.

«Πλάκα πλάκα, αυτός ο μήνας μου φάνηκε αιώνας. Έγιναν τόσα πράγματα…» άρχισε να λέει όταν ο σερβιτόρος την διέκοψε, λέγοντας μας αν ήμασταν έτοιμες να παραγγείλουμε.

Αφού του είπαμε τι θα θέλαμε, εκείνος έφυγε, αφήνοντας μας μόνες.

«Για πες.. Πως σου φάνηκε η Σκωτία;» πήρα το λόγο και εκείνη με κοίταξε, γελώντας. «Κοίτα, δεν είχα την ευκαιρία να δω και πολλά γιατί είχαμε έρθει εδώ με τον Γρηγόρη για να βρούμε τον Αχιλλέα και να τον ενημερώσουμε για το που τελικά είσαι– που μείναμε όταν σας είδαμε μαζί– όπως επίσης για να ψάξω εγώ τον αδερφό μου– που επίσης έμεινα όταν κατάλαβα ότι ήταν ο Πέτρος.»

«Είναι όντως λίγο πολλά, μαζεμένα.» παραδέχτηκα. «Εσένα πως σου φάνηκε η Σκωτία; Μίλησες πριν λες και όντως ζεις εδώ, για πολλά χρόνια.» ρώτησε και κοίταξα από το παράθυρο που υπήρχε δίπλα στην Ελένη, τον ουρανό.

«Στην αρχή, δεν ήξερα καν ότι ήμουν στην Σκωτία. Ο Πέτρος μου είχε πει ότι εδώ είναι η Σκωτία. Νιώθω βασικά, σαν να ζω από πάντα εδώ και ας έχει περάσει ένας μήνας. Έχω επισκεφτεί πολλά αξιοθέατα μαζί με τον Πέτρο, έχω φύγει και από το Εδιμβούργο και έχω πάει στη λίμνη του Λοχ Νες, για πικνίκ. Γενικά έχω ταξιδέψει πολύ.» ο σερβιτόρος μας έφερε τα ροφήματα και εκείνη ήπιε λίγο από το δικό της, γνέφοντας.