Πως Να Θυμηθείς {HTR}|✓

[7]~ Θα μάθω να ζω με την απουσία του! ~

| Hºw Tº RemembeR |

| To Live |

280 days before…

[Εμίλιας pov…]

Ανατριχίλα…

Κάθε φορά που ο ουρανός καλύπτεται από σύννεφα, με πιάνει μια παράξενη…νοσταλγία.

Βλέποντας τον ήλιο να χάνεται με τα σύννεφα να τον καλύπτουν, ένιωσα το σώμα μου να ανατριχιάζει ερχόμενο σε επαφή με το ψυχρό αεράκι.

Αυτή η ησυχία που υπήρχε στην ατμόσφαιρα, έκανε τους δαίμονες του μυαλού μου να ουρλιάζουν.

Θυμήσου Εμίλια!

Η πόρτα ξαφνικά άνοιξε, κάνοντας με να γυρίσω προς το μέρος της, απομακρύνοντας με από το παράθυρο του δωματίου.

Ο Ορφέας με τον Πέτρο μπήκαν στο δωμάτιο με τον πρώτον να κρατάει μία κόκκινη βαλίτσα στο χέρι.

«Γιατί σηκώθηκες;» ρώτησε ταραγμένα ο Ορφέας ενώ ο Πέτρος κοίταξε τον φάκελο για άλλη μία φορά και έπειτα γύρισε προς τον Ορφέα. «Απλα, βαρέθηκα να κάθομαι όλη μέρα σε ένα κρεβάτι χωρίς να κάνω τίποτα.» ψέλλισα ξεφυσώντας και ο Πέτρος με πλησίασε, βάζοντας το χέρι του στο κούτελο μου.

«Νιώθεις καλά;» ρώτησε και κοίταξα τον Ορφέα που μας κοιτούσε καχύποπτα. «Καλύτερα, πιστεύω.» αποκρίθηκα ξεροβήχοντας, όταν το τηλέφωνο του Ορφέα χτύπησε.

Εκείνος κοίταξε μία εμένα, μία εκείνον και μία το τηλέφωνο του και ύστερα απομακρύνθηκε, πηγαίνοντας προς την πόρτα.

«Δεν θα αργήσω!» ψέλλισε και βγήκε έξω, κλείνοντας την πόρτα πίσω του.

Αφότου έφυγε από το δωμάτιο ο Ορφέας, ο Πέτρος έκανε δύο βήματα πίσω και έμεινε να με κοιτάει με ένα στραβό χαμόγελο.

«Βρήκες τον Ρωμαίο σου, τελικά;» ρώτησε και εγνευσα αντιφατικά, κοιτάζοντας το έδαφος.

Δεν ήρθε να με δει για να του εξηγήσω.
Δεν ενδιαφέρθηκε να δει πως είμαι αλλά έστειλε την Μαριτίνα για να μου πει ότι εκείνος έφυγε.

Πονάει πιο πολύ όμως να μην μπορείς να θυμηθείς τίποτα, μονάχα το όνομα του.

Βλέποντας με να έχω σκυμμένο το κεφάλι, με πλησίασε με αργά βήματα ενώ με έκανε μια σφιχτή αγκαλιά.

«Είμαι σίγουρος πως θα βρεις τον Ρωμαίο σου. Θα σε βοηθήσω και γω να τον βρεις.» μουρμούρισε και απομακρύνθηκε πάλι, βγάζοντας από το τζιν του, ένα χαρτί και δίνοντας το μου.