| Hºw Tº RemembeR |
| Follow your heart |
275 days before....
[Εμίλιας pov...]
Ο απογευματινός αέρας που έμπαινε από το παράθυρο του δωματίου, έκανε το σώμα μου να ανατριχιάζει, τυλίγοντας γύρω μου σφιχτότερα την κουβέρτα που πριν από λίγο μου είχε δώσει ο Ορφέας.
Από ότι μου εξήγησε, είχαμε έρθει στην πατρίδα του πατέρα του, στο πατρικό όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε. Το σπίτι στην αρχή ήταν τόσο κρύο, όσο και ο καιρός εδώ.
Κοιτάζοντας την κουρτίνα του δωματίου όπου θα μένω από δω και πέρα, άρχισα να νιώθω μια έντονη μελαγχολία. Όσο και αν πίεζα τον εαυτό μου να ξυπνήσει και να αρχίσει να θυμάται, τόσο πιο πολύ πονούσε το κεφάλι μου.
Γιατί δεν μπορώ να θυμηθώ τίποτα, παρά μόνο κάτι ονόματα;
Τις σκέψεις μου διέκοψε η πόρτα που άνοιξε ξαφνικά.
«Είσαι εντάξει;» ρώτησε ο Ορφέας, κοιτάζοντας με με μια θλίψη στα μάτια και εγνευσα καταφατικά, κοιτάζοντας αυτομάτως το πάτωμα.
Μετά από εκείνη την κρίση που τον έπιασε, άρχισα να σκέφτομαι ότι ίσως και να κρύβει κάτι. Κάτι που άμα το μάθω, με σκοτώσει ακόμα περισσότερο.
«Θ-Θα πάω να μας φέρω κάτι να φάμε. Θα είσαι καλά άμα σε αφήσω για λίγο μόνη;» η φωνή του μαρτυρούσε λύπη αλλά ταυτόχρονα και δισταγμό για το αν θέλει όντως να με αφήσει μόνη.
Γιατί φοβάσαι να με αφήσεις μόνη, Ορφέα;
«Θα είμαι μια χαρά.» απάντησα και έσφιξα καλύτερα την κουβέρτα πάνω μου, κάνοντας τον να πάρει μια βαθιά ανάσα, πριν γυρίσει προς την πόρτα.
«Δεν θα αργήσω...» αποκρίθηκε, βγαίνοντας από το δωμάτιο και κλείνοντας την πόρτα πίσω του.
Μόλις άκουσα την πόρτα του σπιτιού να κλείνει, έκλεισα τα μάτια μου σφιχτά, καθώς το δωμάτιο άρχισε να πλημμυρίζει με μια όμορφη μελωδία, παρμένη από παραμύθι.
Και όπως η μουσική έπαιζε στους δρόμους της κρύας πόλης, με την γκάιντα να κλέβει την παράσταση, ακολουθώντας την μελωδία του ακορντεόν σε συνδυασμό με το βιολί, μία σκηνή άρχισε να παίζει μπροστά βιβλίο στα μάτια μου, βγαλμένη σαν από ταινία.
Ένας νεαρός καθόταν σε έναν άσπρο καναπέ, γελώντας και συζητώντας με θολές σκιές.
أنت تقرأ
Πως Να Θυμηθείς {HTR}|✓
أدب المراهقين"Ποια είσαι;"ρώτησε και κοίταξα τον εαυτό μου στον καθρέφτη. "Δ-δεν έχω ιδέα..."ψιθύρισα και κοίταξα το πάτωμα τρομοκρατημένη. Πέτυχα αυτό που ήθελα τότε... Να ξεχάσω! | The sequel after "How to Forget" |
