Πως Να Θυμηθείς {HTR}|✓

[29]~ Θα έρθεις μαζί μας; ~

| Hºw Tº RemembeR |

| To be happy |

10 days before…

[Αχιλλέα pov…]

«Στ' αλήθεια τον συγχώρεσες τόσο εύκολα;» ρώτησε ο Γρηγόρης, πίνοντας λίγο από την κούπα που κρατούσε και κοίταξα την τζαμαρία και έπειτα, έριξα μια ματιά τριγύρω μου. «Φαινόταν ότι είχε μετανιώσει πραγματικά. Έπειτα μου είπε ότι μέσα στην μέρα, θα περάσει από το σπίτι και θα πει ο ίδιος τα νέα στον Δημήτρη– ότι θα του παραχωρήσει ξανά το σπίτι και ίσως του προτείνει να συνεργαστούν.» εκείνος γούρλωσε τα μάτια του.

«Να συνεργαστούν; Τι του είπες και κατάφερες να τον πείσεις, να δώσει την μισή του εταιρεία σε εκείνον που τόσο πολύ μισούσε, γιατί του έκλεψε τα πάντα και κόντεψε να τον σκοτώσει,όπως επίσης και να του επιστρέψει το σπίτι του πίσω;» ρώτησε με τόση περιέργεια και τον κοίταξα σοβαρά. «Ήταν το λιγότερο που μπορούσε να κάνει άμα ήθελε να πάω μαζί του στην Σκωτία και τα ξεχάσω όλα.»

«Ώστε θα πας Σκωτία;» αναρωτήθηκε, κοιτάζοντας με και προσπαθώντας να βολευτεί στην καρέκλα. «Έτσι λέω. Ο πατέρας μου θέλει πολύ να γνωρίσω την καινούργια του οικογένεια και να μου δείξει πόσο έχει αλλάξει. Αν και δεν θα ήθελα να δω την μούρη κανενός παρά μόνο της μητέρας μου, ζωντανής, αλλά και της αδερφής μου, χωρίς την γαμημένη πλύση εγκεφάλου που της έκανε το εξώγαμο του μπάσταρδου του πατέρα μου.» εκείνος ξεφύσιξε και μου έπιασε τον ώμο.

«Καταλαβαίνω πως νιώθεις. Όλοι θα ήθελαν να δουν την οικογένεια τους ενωμένη και ευτυχισμένη. Ξέρω πως πονάς με τις πράξεις του πατέρα σου, δεν ήταν και ο πιο άγιος άνθρωπος, αλλά σε παρακαλώ, για την μητέρα σου, προσπάθησε να δεθείς με την καινούργια οικογένεια του πατέρα σου, για το καλό του.» ακούγοντας τις τελευταίες λέξεις, έμεινα να τον κοιτάζω. «Για το καλό του;»

Εκείνος απέφυγε να με κοιτάξει. «Απλά, πες ότι ο πατέρας σου κάποια μέρα πεθάνει, εκείνη η οικογένεια δεν θα έχει κανέναν άλλον εκτός από εσένα.» ψέλλισε και ανασήκωσα τα φρύδια μου. «Και γιατί να είμαι ο μόνος άνθρωπος που θα έχουν; Και γιατί να πεθάνει εκείνος;» πριν προλάβει να μου απαντήσει, η πόρτα άνοιξε και η Ελένη με την Μυρσίνη μπήκαν μέσα στο σπίτι, κρατώντας κάτι σακούλες στα χέρια του.

«Μωρό μου γυρίσαμ– ωωω Αχιλλέα, τι ευχάριστη έκπληξη!» αποκρίθηκε η Ελένη και έτρεξε να με χαιρετήσει, ενώ η Μυρσίνη στάθηκε λίγο πιο μακριά μας, κοιτάζοντας τριγύρω.