Πως Να Θυμηθείς {HTR}|✓

[23]~ Ο αριθμός που καλέσατε... ~

| Hºw Tº RemembeR |

| Her number |

85 days before…

[Αχιλλέα pov…]

«Τελειώσαμε..» πέταξε απότομα δίχως να απομακρυνθεί, κάνοντας με να χαχανισω, κοιτάζοντας μια τα μάτια της και μια τα χείλη της.

Τι πάθαμε, Μυρσίνη;
Μας αρέσει να θαυμάζουμε την θέα;

Ξάφνου, χωρίς να σκεφτώ τις συνέπειες των πράξεών μου, έσκυψα και τα χείλη μου ακούμπησαν τα δικά της.

Εκείνη σαν να συνειδητοποιήσε τι γίνεται, απομακρύνθηκε γρήγορα, ανοίγοντας την πόρτα του μπάνιου και βγαίνοντας γρήγορα έξω.

Τι στο διάολο έκανα;

Βγαίνοντας από τις σκέψεις μου, σηκώθηκα γρήγορα και άρχισα να προχωράω προς τις σκάλες, για να την προλάβω.

«Μυρσίνη!» άρχισα να φωνάζω, τρέχοντας γρήγορα τις σκάλες, κάνοντας την να επιταχύνει το βήμα της, ανοίγοντας την πόρτα της εισόδου και βγαίνοντας έξω.

«Αχιλλέα, τι έγινε; Γιατί έφυγε έτσι τρέχοντας η Μυρσίνη;» ρώτησε ο πατέρας της Εμίλιας, φτάνοντας στο τέλος της σκάλας και άρχισα να τραβάω τα μαλλιά μου. «Δεν είναι τίποτα που να σε αφορά.» του απάντησα φτάνοντας στην πόρτα και βγαίνοντας έξω, βλέποντας την να περπατάει προς το παρκάκι.

Πρέπει να την προλάβω και να της εξηγήσω…

Με γρήγορα και σταθερά βήματα, άρχισα να κατευθύνομαι μέχρι το παρκάκι, ακολουθώντας την.

«Μυρσίνη, περίμενε…» φώναξα, κάνοντας την να γυρίσει και να με κοιτάξει. «Τι θες, Αχιλλέα;»

«Να σου εξηγήσω σχετικά με το–» εκείνη με πλησίασε, έχοντας στα χείλη της ένα λοξό χαμόγελο.

«Το ποιο, Αχιλλέα; Το φιλί;» αναρωτήθηκε, κάνοντας με να μείνω και να την κοιτάζω.

Τι έπαθε τώρα;

«Δεν χρειάζεται να εξηγείς τίποτα. Άλλωστε το φιλί δεν σημαίνει τίποτα για εμάς, εεε Αχιλλέα;» τόνισε τις δύο τελευταίες λέξεις ενώ δεν σταμάτησε να με κοιτάει έντονα, χαχανιζοντας ειρωνικά και έπειτα ξεκίνησε να απομακρύνεται από εμένα και αφήνοντας με μόνο.

Τώρα, τι ήταν αυτό;

[…..]

Κλείνοντας την πόρτα του ταξί, έμεινα να κοιτάζω το κτήριο που κάποτε ανήκε στον πεθερουλη μου.