Πως Να Θυμηθείς {HTR}|✓

[34]~ Το παρατράβηξες.. ~

| Hºw Tº RemembeR |

| Yourself again |

[Εμίλιας pov...]

Κοιτάζοντας από την μία την κοκκινομάλλα να έχει πιάσει το χέρι του Αχιλλέα και από την άλλη τον Πέτρο να έχει μείνει και να την κοιτάει με ένα βλέμμα που δεν μπορώ να προσδιορίσω, άρχισα να νιώθω τον διάδρομο να με πνίγει, ξαφνικά, κάνοντας με να πιάσω το κεφάλι μου, ενώ τα μάτια μου τα ένιωθα να βουρκώνουν.

Τι δουλειά έχει αυτή εδώ; Και γιατί κρατάει ακόμη το χέρι του Αχιλλέα; Και γιατί ο Πέτρος δεν έχει πάρει καθόλου το βλέμμα του από πάνω της;

«Γνωρίζεστε;» άκουσα τον άντρα που καθόταν δίπλα από την Θωμαή, να λέει και ο Αχιλλέας άρχισε να γελάει, κοιτάζοντας την... Μυρσίνη, απομακρύνοντας το χέρι της από το δικό του και κοιτάζοντας τους. «Φυσικά και γνωρίζονται, πατέρα.»

Πατέρα; Πώς τον είπε;
Ο πατέρας του Αχιλλέα, ζει;

Εκείνος, κοίταξε ερωτηματικά τον Πέτρο και έπειτα την Μυρσίνη, χωρίς να καταλαβαίνει τι συμβαίνει, κάνοντας την Θωμαή να ξεροβήξει και τον Γρηγόρη με την Ελένη να αρχίζουν να καταλαβαίνουν σιγά σιγά, με τον πρώτο να την πλησιάζει με ένα έκπληκτο βλέμμα, «Ήσασταν μαζί;»

Οι λέξεις από το στόμα του, άρχισαν να κάνουν ηχώ στο κεφάλι μου, προκαλώντας μου χειρότερη ζαλάδα. Ήσασταν μαζί. Ήταν μαζί. Ο Πέτρος μου ήταν μαζί με την κοκκινομάλλα που πριν λίγο έπιανε το χέρι εκείνου που μέχρι πρόσφατα ήμουν ερωτευμένη.

Εκείνη εγνευσε καταφατικά και ο Αχιλλέας χαμογέλασε πλατιά. «Φυσικά και η αδερφή σου θα την είχε πατήσει με τον γιατρό. Βλέπεις, λεφτά, δόξα, διασημότητα και χλιδή είναι κάτι που έλκει τις γυναίκες. Εδώ την πάτησαν και άλλες, γιατί όχι και η Μυρσίνη;» εκείνη ακούγοντας τον, άρχισε να νευριάζει.

«Ένας απλός παιδικός έρωτας ήταν, δεν σήμανε τίποτα. Και μην με συγκρίνεις με τις άλλες, όπως αυτή εδώ..» γύρισε το βλέμμα της προς εμένα και με έδειξε σε εκείνον, «Γιατί δεν με ξέρεις καθόλου. Δεν ξέρεις ποια στ' αλήθεια είμαι και τι έχω περάσει. Κανένας δεν ξέρει πραγματικά ποια είμαι, ούτε εσύ, ούτε ο αδερφός μου, ούτε ο Πέτρος, ούτε κανείς.»

«Αρκετά!» φώναξε ο Πέτρος και έκανε ένα βήμα κοντά τους. «Μπορεί να μην ένιωθες τίποτα αλλά δεν έχετε το δικαίωμα, ούτε εσύ αλλά ούτε ο κύριος από εδώ, να πιάνετε στο στόμα σας κάποιον χωρίς να ξέρετε το τι έχει γίνει στο παρελθόν.» πήρε μια ανάσα, κοιτάζοντας με και έπειτα έκανε ένα ακόμη βήμα πιο κοντά τους.

«Και θα ήθελα να φύγετε από το σπίτι μου.» είπε δείχνοντας την πόρτα. «Όλοι εσείς.» τους έδειξε με το δάχτυλο του και ο Αχιλλέας γύρισε να με κοιτάξει και έπειτα κοίταξε τον πατέρα του ο οποίος έβλεπε σιωπηλός τις εξελίξεις.

«Μας διώχνεις;» ρώτησε η Μυρσίνη πλησιάζοντας τον και εκείνος εγνευσε καταφατικά. «Ναι. Γιατί ξεπεράσατε τα όρια. Και εσύ αλλά και αυτός εδώ που δεν πρόλαβε να έρθει και μας το παίζει και ότι είναι και κάποιος επειδή ο πατέρας του έχει πολλά λεφτάκια και νομίζει πως τα ξέρει και όλα.» ο Αχιλλέας έσφιξε τις γροθιές του.

«Τολμάς και μιλάς εσύ που τα είχες όλα στρωμένα και κοιμόσουν σε ένα σπίτι μαζί με τον πατέρα μου ενώ εγώ ούτε και ξέρεις τι περνούσα; Υποσχέθηκα στον εαυτό μου να δώσω μια ευκαιρία, μα το παρατράβηξες.»

«Ως εδώ!» είπε ο πατέρας εκείνου και ο Γρηγόρης προχώρησε προς την πόρτα. «Πάμε να φύγουμε από εδώ.» η Ελένη με κοίταξε και με αγκάλιασε. «Μου οφείλεις εξηγήσεις, νεαρή.» έγνευσα καταφατικά χωρίς να δίνω σημασία, κοιτάζοντας απορροφημένη τον Πέτρο και έπειτα τον Αχιλλέα, οι οποίοι ήταν μέσα στα νεύρα.

«Πάμε!» ψέλλισε εκείνη και τους είδα να βγαίνουν έξω ενώ η Μυρσίνη με τον Αχιλλέα δεν είχαν κουνηθεί ούτε εκατοστό. «Του έχεις πει όλη την αλήθεια;» ρώτησε εκείνος τον πατέρα του και η Θωμαή πλησίασε τον Πέτρο.

«Του έχεις πει πόσο σκάρτος πατέρας ήσουν; Τους έχεις πει για όλα σου τα σχέδια, για τα αδέλφια μου, για το παρελθόν σου; Τους τα έχεις πει ή τους έχεις παραμυθιάσει, όπως και την Γιάννα και την μητέρα μου;» άρχισε να φωνάζει εκείνος και ένιωσα το σώμα μου να ανατριχιάζει.

Αδέρφια; Είχε και άλλα αδέλφια εκτός από μια μικρή αδερφή; 

Η Μυρσίνη του έπιασε το χέρι, ψιθυρίζοντας του, «Ήρεμησε, όλα καλά τώρα. Πάμε να φύγουμε».

Ο πατέρας του ξεφύσηξε. «Έχεις δίκιο Αχιλλέα. Έχεις όλα τα δίκια του κόσμου. Μα αυτά αποτελούν παρελθόν και καλό θα ήταν να τα ξεπεράσουμε όλοι.» ο Αχιλλέας πήγε να τον πλησιάσει μα η Μυρσίνη τον εμπόδισε.

«Να το ξεπεράσω; Έχει καταστραφεί όλη μου η ζωή, πατέρα.» τον άκουσα να λέει και η ανάγκη να τον πλησιάσω, μεγάλωσε. Μα βλέποντας τα μάτια του να με κοιτάνε με τόση θλίψη και συνάμα θυμό, έμεινα στην θέση μου.

«Τίποτα δεν έχει πλέον νόημα.» τον άκουσα να λέει και η κοκκινομάλλα από δίπλα του τον τράβηξε προς την πόρτα. «Πάμε, Αχιλλέα.»

Εκείνος γύρισε να φύγει μα τελευταία στιγμή σταμάτησε δίπλα μου και γύρισε να κοιτάξει τον Πέτρο, με μάτια που καίνε.

«Να ξέρεις “αδερφούλη” ότι τίποτα δεν έχει τελειώσει ακόμη. Όλα τώρα αρχίζουν.»

Γιατί νιώθω πως για ο,τι γίνει από εδώ και πέρα, θα έχει να κάνει με εμένα;

-----------------------------------------------------------

Γιατί για σένα θα τσακωθούν τα παιδιά;

Ποια επέστρεψε; :)