Albay Kızı

Ah,sevgilim.

Şarkıyı dediğim kısımda açın.

Tüm gece uyuyamamıştım.

Oğuz'un beni görünce ne yapacağını düşünmekten, sonunda haftalar sonra onu görebileceğimden, heyecanımdan uyuyamamıştım.

Sabah 9 da annem geldi.

"Hadi anneciğim, kahvaltıya gideceğiz."

"Tamam anne."

Annem odamdan çıktıktan sonra yüzümü yıkadım ve dolabımın karşısına geçtim.

Hava çok sıcaktı. Yurt dışından aldığım siyah, üzerinde Fransızca 'tu me manque' yani 'bende eksik olan sensin' yazan tişörtümü ve siyah jeanımı giydim.

Saçlarımı topladım.

Oğuz'a ne diyeceğim, ne yapacağım hakkında en ufak bir fikrim bile yoktu.

O beni görünce ne yapacaktı, az biraz tahminim vardı.

Bol bağırışmalı dakikalar beni bekliyordu.

Aşağıya indiğimde annemlerinde hazır olduğunu gördüm.

'Zorlu' ailesinin evine vardık.

Balım, Derin abla ve Gülay şaşkınlıkla bana baktı.

Ardından üçü birden sarılıverdi.

"Hoş geldin abla!"

"Hoş buldum kuzum."

Gökçen teyze'nin ve Oktay amcanın ellerini öptüm.

İnanç abiyle de sarıldım. Gülerek konuştu.

"Hoş geldin yenge. Oğuz sensiz hiç çekilmiyor vallahi."

Gözlerim Oğuz'u aradı. Yoktu.

"Sahi, Oğuz nerede?"

"Yeni uyandı, birazdan iner aşağıya kızım."

Mutfağa yardım etmeye geçtik.

"Gökçen teyze, yeşillik verir misin bana? Salata yemem lazım. Doktor liste yapmıştı."

"Sen dinlen kızım, biz hallederiz her şeyi."

"Bana da yapılacak bir iş verseniz?"

Gökçen teyze konuşacaktı ki Oğuz'un sesi duyuldu.

"Hoş geldiniz komutanım."

Gökçen teyze seslendi.

"Oğuz, anneciğim bir dakika gelebilir misin?"

"Geliyorum validem."

Elim ayağıma dolanmıştı.

Tam o anda Oğuz geldi, buzdolabını açarken konuştu.

"Anne, ilk defa bu sabah o gelmiş gibi hissediyorum. Hatta Albay Kızı kokuyor tüm ev."

Gözlerim yanmaya başlamıştı.

Oğuz direkt buzdolabına gittiği ve mutfak kız dolu olduğu için beni fark etmemişti.

Derin bir nefes alıp konuştum.

"Kim bilir, belki gelmiştir Yüzbaşı?"

Herkes susmuştu.

Oğuz duraksadı. Eli buzdolabında kalmıştı.

Derin bir nefes alıp tekrar konuştum.

"Buradayım Emir Oğuz Zorlu. Döndüm."

Kalbim yerinden çıkmak üzereydi.