Albay Kızı

Askerliğine Aşık Oldum

Bölüm şarkısı; Özgür Çelik - Asya

"Vaktiyle bir Atsız varmış derlerse ne hoş.
Anılmakla hangi ruh olmazki sarhoş?
Gönlündeki yaraların kanını dindir.
Yüzde yüz TÜRK olduğun gün cihan senindir!"

~Hüseyin Nihal Atsız

Hızla Oğuz'a doğru koştum.

Baştan ikinci ranzaya sırtını yaslamış, sağ dizini karnına çekip sol ayağını uzatmıştı.

Sol elinden kan akıyordu.

Kanlar yere damlarken Oğuz tepkisizce pencereye bakıyordu.

"Oğuz, ne yaptın sen!?"

Koğuş kapısının yanındaki ilk yardım setini alıp yanına gittim ve diz çöktüm.

Sol eli cam doluydu.

Ağlamaya başladım, hala duygusuzdu.
Yüzündeki tek bir kas kıpırdamıyor, bana bakmıyordu.

Yavaş yavaş çıkardım cam parçalarını.
Pencerelere ve boy aynasına zarar gelmemişti.
O zaman elinde cam parçalarının ne işi vardı?

"Oğuz, ne oldu?! Elin neden cam dolu?"

Bana baktı.

Gözlerindeki damarlar belirginleşmiş, kırmızı olmuştu.
Göz kapakları ağlamak için kendini zorluyordu.
Hala ağlamamıştı.

Omuzlarını kaldırıp indirdi.

"Ben bir şey yapmadım..."

Sağ eliyle masada ki çay bardağını gösterdi.
Masa kan olmuş, bardak kırılmıştı.

"Bardak elimde kırıldı..."

Büyük parçaları çıkarmış, küçüklerini almaya başlamıştım.

Canım yanıyordu!

Canı yanıyordu!

Ağlamaya devam ederken eline oksijenli su döktüm.
Kasıldı.
Yüzü biraz buruştu.
Cam ve kan kalmamıştı.
Yaralardan küçük küçük kan damlaları sızıyor, pamukla silmeye çalışıyordum.

"Acıyor mu?"

Kendinde değildi.

Sağ eliyle sol göğsünü gösterdi. Silah tutmaktan nasırlaşmış parmaklarını kalbinin üzerine koydu.

Alparslan, büyük bir boşluk bırakmıştı kalbinde.

Ben o boşluğu gözlerinde gördüm arkadaşlar.
Size yemin ederim yüreğinin acısını iliklerimde hissettim.

Sıcaklığına alıştığım gözleri acıyla bakıyordu artık.

İçinde, 'beni bu boşluktan kurtarın' diye bağıran biri vardı.

Alparslan'ın şehit oluşu, boşlukla asılı kalmasına sebep olmuştu.

O, siyahından kaçmadığım tek insandı.

Bana laf yetiştirebilen ve benim ses etmediğim tek insan.

Sırf gıcıklığından 'Albay Kızı' diye seslenen,