Albay Kızı

Yıkılmadım; Ayaktayım

"Liselere meslek tanıtımı için konferans veriliyor. MSÜ (Milli Savunma Üniversitesi) için sizi göndereyim diyorum. Normalde Melih ve Çağatay'ı yollayacaktım ama siz erken geldiniz. Sara, kadın asker olmanın önemini biliyorsun. Ne dersiniz?"

Yüzbaşı'yla kısa bir süre bakıştıktan sonra Cevdet Albay'a döndük;

"Olur komutanım."

Aynı anda aynı şeyleri söylememize şaşırsam da Cevdet Albay'a bakıp konuştum;

"Hangi lise komutanım?"

"Cizre Anadolu lisesi."

İstemsizce gülümsedim. Aklıma otobüsteki o gençler gelmişti.

1,5 ay önce/Görev Dönüşü

Açıkçası yangın mevzusunu ucuz atlatmıştım. Poyraz ve Yüzbaşı'nın hasret gidermesinden sonra üzerimi değiştirmeden taburdan çıktım.

Kimseyle gitmek istememiştim.

Kulaklığımı takıp gazapizm - memleketsiz'i açtım ve otobüs durağına doğru ilerlemeye başladım.

Şarkıya eşlik ediyordum.

"Bir yanım yalnızlık, bir yanım bahardı.
Yerim yurdum falan vardı, ışıklarım yanardı.
Aslında hiç bir şeyin faydası yok.
Üç tarafı deniz, dört tarafı acı dolu bir ülkede.
Memleket mi sorun?
Bitecekse bir gün hayat, isteklerin olsun.
Bir gün kandıracak kirlenen zihinleri, o saçma sapan yazılmış memleket şiirleri..."

Otobüs durağına gelip metal direğe yaslandım ve otobüs beklemeye başladım.

İnsanlar alışık olmadıkları bu manzara karşısında şaşırmış bir şekilde bana bakıyordu.

Ne diyebilirdim ki?

Üstü başı toz, botları kurumuş çamur, saçı örgülü, kulağında kulaklık, durakta direğe yaslanmış, otobüs bekleyen bir asker.

Hemde kadın asker.

Aslında şimdi fark ettim, hiç haksız değiller.
Şaka maka binseymişim Emre'nin arabasına. Bu halde ne işim var durakta?

Otobüsün gelmesiyle içeri girip girmeme konusunda kararsız kaldım.

Herkes meraklı gözlerle beni izlerken şoföre baktım.

"Abi, benim botlar çamurlu, üzerimde toz. Sorun olur mu?"

Gülümsedi;

"Yok komutanım, buyrun"

Otobüse girip elimi yeleğimin cebine attım;

"Abi ne kadar bu?"

Kartım yoktu ve otobüs ücretlerini bilmiyordum.5 lira bulup uzattığım da şoförün almadığını gördüm.

"Siz bunun ücretini, üzerinizdeki her zerre tozla ödediniz. Bizden olsun asker hanım."

Mesleğimle gurur duymamın bir sebebi daha.

İnsanların sizi hiç tanımasalar bile minnetle, mükkemmel bir bağla bağlı olması.

Gülümsedim;