Chapter 18📌

3.5K 121 4
                                    

ARABELLA'S POV

"Class please open your book into page 12. Read and understand the statement given. For your activity, I want you to draw something that explains your feelings after reading the statement. I will give you 30 minutes to finish that, you may now start" nag-ikot ikot lang ako sa klase, pinagmamasdan ko sila sa mga ginagawa nila.

For the past 5 minutes, everybody get their things and start drawing. I teach some of them how to combined colors at ano ang stroke na bagay. Napansin ko sa isang sulok si Kristel, she looks serious kaya nilapitan ko sya. Kristel didn't notice me, kaya malaya ko syang napagmamasdan.

Kristel draw something emotional, ang kulay na ginagamit nya ay kulay itim. Dominant color ang itim sa drawing nya, habang gumuguhit sya ay napansin kong malungkot sya. Napansin nya sigurong may nakatingin sa kanya kaya napalingon sya sa gawi ko. Bigla syang tumayo at yumuko sabay taob ng ginuhit nya.

"You don't need to hide it Kristel, it's beautiful" puri ko dito. Kristel just shyly smiled. I looked at my watch at saktong 30 minutes na ang nakalipas. "Okay class, ngayon ay ipapaliwanag ninyo dito sa harap ang ginuhit nyo. Okay, Ms. Salvador give me a number" she gave me number 10. When I count the number sumakto ito kay Krsitel. Bago pumunta si Kristel sa harap, humugot muna sya ng isang napakalalim na hininga.

"Good morning, I am Kristel Monte and this is my drawing" sabay taas ng iginuhit nya. "I draw this because this is the feeling I felt towards the statement I read. As you can see, there is a woman who ran away from a man begging him to stay" bigla syang humikbi sa sinabi nya. "The woman is coward.." with that she cried and cried. Hindi ko na pinatapos si Kristel at inalalayan syang umupo. I don't know pero parang nasaktan sya ng sobra sa sinabi nya towards her drawing.

Nang mahimasmasan sya, we continue our activity. Habang nagpapaliwanag ang iba. I saw a shadow of a man na papaalis. I immediately look towards it and there I saw Robert who walks very fast. Hahabulin ko na sana sya pero pinigilan ko dahil my klase pa ako. I decided to talk to him mamaya after ng class.

"Robert!" Tawag ko sa kanya. Lumingon sya sa gawi ko at kumaway. Tumakbo ako papunta sa kanya.

"Careful Mrs. Elizalde, baka mapaano ka at pasabugin ng asawa mo itong skwelahan ko" binatukan ko sya sa sinabi nya. Baliw talaga.

"Wait, may tanong ako. I saw you kanina sa class ko, bakit dali dali kang umalis? I tried to approach you pero mukhang nagmamadali ka. Hey! Mr. Robert, why are you sneaking at my class?" I asked him. Bigla naman syang namutla sa tanong ko.

"Ah, that? Kasi ano, I went out to observe each classes. I do that every once a week" palusot nyang sabi. "Let me send you to home" he offered.

"No thanks Robert, I can manage" I decline his offer. I left Robert and I caught Kristel looking at us sadly. Nagkibit balikat nalang ako sa napansin ko.

I went to the parking lot and get my car. Nagmaneho ako papunta sa favorite park ko, the park where I and my grandfather used to be with when I was a child.

Ang araw na iyon. Iyon ang araw na namatay si lolo. I can still remember that tragedy.

"Lolo, what are you doing?" I asked my lolo. I saw my lolo engraving something on the tree. I lean on the tree and try to read the letters. "Bella & Grandpa" I read with a drawing of a little girl and a man holding their hands together.

Lolo carried me and sway me like a butterfly. Then he put me near the drawing.

"Did you see this apo? This is you and this is me. Bella and Lolo forever. No matter what happened, always remember that lolo is always here for you" lolo clap his hand and start singing happy birthday. After his production number, he get something in the car. A box with a ribbon. A gift.

"Apo Bella, happy birthday. This is for you" he hand me his gift. I open it immediately and I was very happy because of his presents.

"I do love it lolo, I love it very much. Thank you for the doll, thank you for the presents lolo you're the best" I hugged lolo so tight when someone grab me.

"Lolo! Help me!" Sigaw ko habang nagpupumiglas.

"Bella!!! Apo" lolo help pulled me away.

"Puta! Bumitiw kana tanda! Hindi ikaw ang kailangan namin kundi ang bata!" Sabi ng armadong lalaki sabay sipa kay lolo.

"Bitiwan nyo ko, Lolo ko!!!!" I shouted habang nagpupumiglas. Pero dahil bata pa ako, wala akong sapat na lakas para malabanan sila.

Nagtagumpay silang maisakay ako pero humabol si lolo para tulungan ako, pero nahuli nila si lolo at isinakay na rin sa van. Habang nasa van kami ay binugbog nila ang kawawang si lolo. Kahit bugbog na bugbog si lolo, ginawa parin nya ang lahat, lolo suddenly grab the gun at ipinutok sa nagmamaneho.

Nag-ekis ekis ang takbo ng aming sinasakyan hanggang sa bumangga kami sa isang bangin. Muntik na kaming mahulog, nahimatay ang mga armadong lalaki pati si lolo. Sugatan na rin ako, pilit ang pagkilos ko para tulungan si lolo.

"Lolo, let's go" hila hila ko sa kamay si lolo pero naipit sya. I tried to help him out but it was no use. Hindi na sya makaalis at dahan dahan ng dumaosdos ang sasakyan pababa. Iyak lang ako ng iyak.

"Aaapoo Bbbeellaaa. Shhh... don't cry okay? Big girls don't cry remember? Lolo can't get out of this trap, listen apo, listen to lolo okay? I want you to get out of this van at once. Save yourself apo" sabi ni lolo habang iniinda ang sakit.

Tumunog ang van sanhi na malapit na itong mahulog. Lolo push me away kahit ayaw ko, he pushed me palabas. Susugod sana ako pabalik pero ni lock nya ang van. I can't open it, iyak lang ako ng iyak habang nagmamakaawa na buksan ang pintuan.

Lolo just smiled at me sweetly habang kumakanta ng happy birthday sa loob na may luha sa mga mata. Nang matapos ang kanta. Sya ring pagkahulog ng van na kanyang sinasakyan.

"Nooooo!!!!!!!! Loloooooo!!!!!!"

"Ma'am? Ma'am gising po" napabangon ako dahil sa paggising sa akin ng isang lalaking hindi ko kilala. I looked at him with a look "who are you". Napakamot naman sya ng ulo.

"Eh, pasensya na po kayo ma'am napadaan lang po ako dito at nakita ko po kayong umiiyak habang natutulog. Nag-aalala lang po ako baka bangungutin kayo kaya ginising ko na lang kayo" sabi nya, nagpasalamat nalang ako sa kanya bago umuwi.









To Be Continued . . . . .

Marrying My Sister's FianceeTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon