Hayatımın bir anlamı olduğunu hiç bir zaman düşünmedim. Her zaman başkaları için yaşadım. Ruhunu başkalarına vererek yaşayan bir asalağa benzetiyorum kandimi. Başkaları olmadan yokum. Ne düşüncelerim, ne ruhum. Yanlızca boş bir kabuk olan bedenim ve kimliğim kalıyor geride.
Hayatımın anlamı için, benimle sonsuza kadar kalacağını düşündüğüm biri çıktı karşıma. Hiç girmediğim bir rüyalar alemine girdik. Ama çıkışımız hızlı ve beklenmedikti. Ölüm bizi ayırdı. Aynı o klişe evlilik yemini gibi. Ama ben ona gerçekten sahip bile olamamıştım o sırada. Kurtardığım tek şey, birbirimize karşı beslediğimiz duyguların bir karşılığıydı. Aşk diyemezdim. Bu bize ihanet olurdu. Aşk ölümlü. Bizim hissetiklerimiz ölümsüz. Ama Tanrı'nın bana çok az bir zaman için bahşettiği bu hislerimi paylaşan, güzeller güzeli çiçek, bedeni yok olurken yaratıcısına geri uçtu.
Bir bebek. Bir anda ne kadar çok şey ifade eden o bebek, korkunç ve kanlı bir manzarada, nasıl olduğunu bilemediğim bir biçimde kurtuldu. Kalbimin sahibi olan çiçekten çıkan bir tomurcuk olarak, sıradışı genlerininde etkisiyle hayata tutunma nedenime dönüştü.
Arkadaşlarımı kaybettim. Katiller Kulübü artık yok. Kardeşimi, Jeffrey Woods'u affetme gücünü kendimde bulamıyorum. Küçük kızımın tomurcuklandığı çiçeğin, yok oluşu onun eseri. Kalbimde kapanmayan bir yara bu ve her geçen gün daha çok kanıyor.
Bir bakıma acı çekmek kaderim. Günahların bedelini ödemekten daha normal ne olabilir? Herşeyi kaybedip, küçük bir çiçek aldım. Hayatım artık o çiçek. Birgün gideceğini bildiğim halde, ona sıkı sıkıya tutunuyorum. Aynı bir zamanlar Jeff'e ve Scarlett'a tutunduğum gibi. Artık Victoria'ma tutunuyorum. Son ve anlamsız bir zaferin, kupasına...
Grey Raver
---------------------------------
Jeffrey Woods elindeki kağıdı iç çekerek ve gözleri yaşlı halde masaya bıraktı. Karşısında oturan kız Grey'in mavi gözlerinin aynı olan zeki gözlerini Jeff'e doğrultmuştu. Saçları verandaya vuran güneş ışığında annesinin kızıl saçlarından bir ton açık görünüyordu.
- Bunun anlamı ne? Yani, babam bana annemden doğru dürüst bahsetmezdi, ya da geçmişinden, ama o gittikten yanlızca kısa bir süre sonra bunu tavan arasında buldum ve sonrada...
- Beni buldun...
Kız başını salladı. Jeff yaşlı gözlerle kıza baktı.
- Bu ızun bir hikaye... İçinde insanların inanmayacağı ve inanmadığı şeyler dolu. Aşk ve sadakatla ilgili bir hikaye... Dinlemek istediğine emin misin? Hoşuna gitmeyecek...
İçerden elinde bardaklar ve bir sürahi limonatanın olduğu tepsiyle, güzel bir kadın çıktı.
- Kız buraya bunun için geldi Jeff! Onu boşuna bekletme...
Jeff bardaklara limonata koyan karısına yorgunlukla gülümsedi.
- Haklısın balkabağım...
Jane Arkensaw, ya da şimdiki adıyla Jane Woods kocasını hafifçe öptü ve yanına oturdu. Jeff ellerini karnında birleştirdi ve arkasına yaslandı.
- Her şey, dengesizlikle başladı ve bir ara sokakta anneni bulmama kadar, dengesizlikle devam etti...
---------------------------------
- Mitch!
İçeri alel acele giren Mitch, Jack ve uzun boylu kumral bir oğlanın kablolarına dolandıkları bir tür robottan kurtulmaya çalıştıklarını gördü. Ama daha çok dolanıyorlardı.
