Enoch,
Seni seviyorum. Bunu en başından beri biliyorsun. Ve bunu okuduğuna göre... Ben öldüm. Özür dilerim. Seni yanlız bırakmak bir kere bile aklımdan geçmemişti aslında. Sonsuza kadar birlikte olacağımızı düşünmüştüm. Ama o heriften kurtulmamız gerekiyordu. En sonunda hepimizi öldürecekti. İkimizde bunu biliyoruz. Ufaklıkları korumalısın Enoch. Onları seviyorum. Seni sevdiğim kadar değil belki, ama onlar benim ailem. Aynı senin benim herşeyim olduğun gibi. Von Housen'a güvenme. Bizi yanlızca birer piyon olarak görüyor. Özür dilerim. Ona ne kadar bağlı olduğunu biliyorum, ama sen onun için yanlızca bir kuklasın sevgilim. Katillere güven. En azından Jeff'e. Ona durumu anlatmak için herşeyi ben planladım. Onunla karşılaştım, onu çatıya davet ettim. Merdivenlerde ona durumuaçıklayan bir not verdim. Bizi izlediğini sende biliyorsun. Dikkatli olmalıydım. Gerçekten dövüştük ve binadan düşerken, Jeff'e on kısa süreliğine ölü gibi gösterecek bir hap verdim. Yere düşüşünü yavaşlattım. Aslında dediğim yerden düşmedi. Hayır. Çok daha alçaktan. Ve onu sevgilisinin ondan gizlediği oğluna götürdüm. Çocuk bize yardım etti. Ve ne kadar tehlikeli olduğunu bilsemde, Jeff'in diğer katillere yaşadığını göstermesi gerekiyordu. Mesajı gördüğünde Von House muhtemelen anlayacak, ki bu durumda anladı. Enoch, özür dilerim, benden nefret etme, seni seviyorum. Artık özgür ol. Kurtul ondan. Bu satırları yazmak cidden zor. Senden ayrılacağımı düşünmek canımı yakıyor, cehennem gibi. Eğer ölüşümü görürsen, ve eğer ben korkarsam, titrersem, kaçmak istersem, bunun tek sebebi senden ayrılmak istememem. O piç bana ne yaparsa yapsın, senden ayrılmak istemediğim için kaçmaya çalışacağım. Ayrıldığımız için üzgünüm. Aşkı hissetmememiz gerekirken bu kadar güçlü duyguların içine yuvarlandığımıza inanmak güç. Ya da nasıl yaratıldığımızı boşver, biz kim olmayı seçersek oyuz. Biz aşığız, babayız, ağabeyiz. Bunlar bizim seçtiğimiz roller hayatım. Daha fazlası olmaya gerek yok. Biz insanız. Ruhumuz, duygularımız var. Sensiz tam olmayacağımı bilmem benim bir ruhum olduğunu göstermez mi? Seni bırakmayı ben seçtim ama. Eğer ölümden sonra buluşursak, beni bunun için yumrukla, ama sonra beni öp ve beni özlediğini söyle. Beni sevdiğini. Özür dilerim. Seni bırakmayı seçtiğim için çok özür dilerim. Ama bu senin ve ailemizin özgür olmasını sağlayacaksa, buna değer. Jeff'i suçlama. O benim ölümüme sebep olacak şeylerden kaçınmamız için ısrar etti, ama böyle daha iyi. Sana bu mektubu yazmam gerektiğini düşündüm. Jeff'e vereceğim. O anda muhtemelen ellerim titreyecek. Çünkü bu seni ve ailemi bıraktığımında bir kanıtı olacak. Enoch, sevgilim, seni gördüğüm ilk andan beri sana aşığım. Seni ilk gözlerimi açtığım andan beri tanıyorum, ve seni o zamandan beri kalbimi kavuran bir sıcaklıkla seviyorum. Sanırım bu aşk. Üzgünüm. Sen benim rüyamsın, hayatımsın, nefesimsin. Sana bunları yüz yüze hiç söylemedim biliyorum. Ama gözlerine bakarak 'Seni seviyorum' demek bile zorken bunları nasıl diyebilirdim? Özür dilerim. Kendini yanlız hissetmene sebep olduğum her meşgul gecem için. Özür dilerim. Sana seni sevdiğimi hissettiremeyip, seni şüpheye düşürdüğüm için. Özür dilerim. Seni, senden ayrılmanın verdiği acıya ortak yaptığım için. Çok özür dilerim. Beni affet. Beni sevmeye devam etmen dileğiyle, hayatını yaşa. Ailemize iyi bak. Baba sensin. Von Housen değil.
Seni sonsuza kadar seveceğim,
Alef
Ağladım! Bu ikisi çok tatlı lan :'( Ve soran olursa diye, evet Alef erkek ve bu kurguda gay kurgusu olduğunu bile bile beni bu konuda rahatsız eden kişiler, gidin homofobinizi tamir ettirin, Jack ve Mitch'in malum bölümünün başında ve başlıkta belirttim: Kimse okumak zorunda değildi ve olay kurgusuyla alakası yoktu. Bu mektubada aynı modda bir yorum gelirse valla dellencem. İki öpüşme, iki sevgi sözcüğü bu kadar mı zorluyor beyninizi? -yazar sinirlenir- O insanlarda insan! Ihmmm, her neyse multimediadaki şarkı çok uyduğu, bununla yazdığım ve ağlamama sebep olan etkenlerden olduğu için orada.
