Chapter [21]

112 4 0
                                    

အခန္း ၂၁

“ ဦးစက္ကြင္း ပန္းကို ဘာလို႔ ဒီအခန္းထဲ ေခၚလာတာလဲ၊ ပန္းကို လႊတ္၊ ပန္း ေဖေဖတို႔ဆီ ျပန္သြားခ်င္တယ္”

“ မင္း မသြားရဘူး ပန္းပုပၸါး၊ မင္းပဲ မင္း ခႏၶာကိုယ္ကို ေရာင္းစားတာဆို၊ မင္းကို ငါ ၀ယ္ထားတာေလ၊ မင္း ငါ့ေဘးနားမွာ ေနရမယ္ ပုပၸါး”

“ဦးစက္ကြင္း ပန္းကို ဒီလို မလုပ္ပါနဲ႔၊ ပန္းကို လႊတ္ေပးပါ။ ပန္း ေတာင္းပန္ပါတယ္”

       စက္ သူမကို နမ္းဖို႔ ႀကိဳးစားေနေသာေၾကာင့္ စက္လက္ထဲမွ အတင္း႐ုန္းကန္ေနသည္။

“မင္း အတင္း႐ုန္းကန္ေလ၊ မင္းကို ငါ အတင္က်ပ္လုပ္ေလးပဲ ပုပၸါး”

“ ဦးစက္ကြင္း... ”

ခလြမ္း......

        ပန္း သူမေဘးရိွ မီးအိမ္ျဖင့္ စက္ရဲ႕ ေခါင္းအား ႐ိုက္ခြဲလိုက္သည္။

ေတာက္စ္.......

         စက္ရဲ႕ တက္ေခါက္သံ က်ယ္ေလာင္စြာ ထြက္ေပၚလာသည္။

“မင္း... ဒီည ငါနဲ႔ အိပ္ရမယ္ ပုပၸါး”

        စက္ ပန္းရဲ႕ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ပန္း ခ်ဳပ္ထားလိုက္ကာ ပန္းရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းေလးကို နမ္း႐ိႈက္လိုက္သည္။ စက္ရဲ႕ အၾကမ္းပတမ္းလုပ္ရက္ေၾကာင့္ ပန္းလည္း ၿငိမ္သက္ကာ မ်က္လံုးမိွတ္ထားသည္။ ပန္း သူမ ဆႏၵမပါပဲ စက္ရဲ႕ လုပ္ရက္ေတြေၾကာင့္ ပါးျပင္ထပ္သို႔ မ်က္ရည္မ်ား စီးက်လာခဲ့သည္။

          ပန္း အိပ္ရာမွ ႏိုးလာခဲ့သည္။ ညက အျဖစ္အပ်က္ေတြကို ျပန္စဥ္းစားရင္ သူမ မ်က္ရည္က်မိသည္။ သူမေဘးကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ စက္ရိွမေန။ အခန္းတစ္ခန္းလံုး လိုက္ရွာေပမဲ့လည္း စက္ မရိွ ။ ပန္း နာရီကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ နံနက္ ေလးနာရီသာ ရိွေသးသည္။ ပန္း ေအာက္သို႔ ဆင္းလာခဲ့သည္။ ပန္း အိမ္ေအာက္ေရာက္ေတာ့ မီးေတြ လင္းထိန္ေနသည္။ အလုပ္သမားမေလးေတြ တာ၀န္ကိုယ္စီးျဖင့္ အလုပ္႐ႈပ္ေနၾကသည္ ။

“မဂၤလာနံနက္ခင္းပါ သခင္မေလးပန္း၊ အေစာႀကီးပဲ ရိွေသးတယ္ ႏိႈးေနၿပီလား...”

“ဟုတ္ကဲ့ မမႏွင္းပြင့္၊ ပန္းက အေစာႀကီး အိပ္ရာထတက္တဲ့ အက်င့္ရိွလို႔ပါ။ ပန္း ဘာ၀ိုင္းလုပ္ေပးရမလဲ”

♡ဦးရဲ႕ အခ်စ္ေတြနဲ႔ ေရွ႕ဆက္မယ္ ♡Where stories live. Discover now