𝓛𝚊 𝓐𝚌𝚎𝚙𝚝𝚊𝚌𝚒𝚘𝚗. ❥

solicitatie -9

(Klikken op dat prachtige sterretje voor een glimlach :))

Kamila El Morabet.

Madina tikt mij aan en ik kijk naar haar. Ze wijst iemand aan en ik volg haar vinger. Oh damn. Dit meen je niet?! Hij? Hier? In onze klas? Hij? Die gast? Hij? Im shock.

"Ga jij maar voor Sema en Karim zitten" zegt de docent. Hij knikt en ik volg elke beweging die hij naar zijn plek maakt. Ik zie hoe Sema hem met knipperende ogen bekijkt. Ze doet wat haar van haar achter haar schouder en kijkt hem met een glimlach aan. Die vuile, bitch. Ik slik even bij het aanzicht dat hij terug glimlacht. Heeft hij me dan echt niet opgemerkt? Tuurlijk niet Kamila, 1 keer gezien, hoezo zou hij je nog kennen. Er komen op een dag duizenden mensen, dus ook duizenden meisjes. Hoezo zou hij je nog herkennen Hmm? Je droomt weer is he. Echt achterlijke denkwijze dat je hebt.

Madina stoot me aan. Ik kijk haar vragend aan. Ze wijst naar de docent. Oh opletten dus.
"Minder dagdromen over Miles en opletten, als hij zo wat vraagt red ik je niet hoor" zegt ze. Ik lach en knik. Opletten dus.

N A D E L E S.

Ik stop mijn boeken in mijn tas. Madina staat op.
"Ik ga de meiden zoeken, we zitten in de aula" zegt ze. Ik knik en Madina loopt weg. Ik zwaai mijn tas over mijn schouder heen. Ik loop het lokaal uit en loop de richting op naar mijn kluisje. Ik zie diverse groepjes bij de kluisjes. Roddelaars, ze3ma stoere boys, nerdjes, make-up dozen, hc bitches en goeie boys. Ik pak mijn sleutel uit mijn zak en open mijn kluisje. Ik verwissel mijn boeken en doe mijn kluisje weer dicht. Ik draai me om en kom oog in oog te staan met Miles. Ik slik even en kijk hem aan.
"Ja?" vraag ik voorzichtig.
"Karmen, toch?" vraagt hij. Ik kijk hem niet begrijpend aan. Oh ja, Nadir zei dat ik Karmen heette. Ik schud mijn hoofd.
"Kamila" zeg ik zacht. Hij trekt zijn wenkbrauw op.
"Mijn broer zei dat toen, omdat hij niet wilde dat je mijn naam wist" zeg ik awkward. Hij knikt. Ik loop langs hem heen richting de aula.

Opeens voel ik zijn hand op mijn schouder rusten. Ik slik.
"Wacht even, kunnen we niet praten ofso?" vraagt hij lachend. Omgg, zijn lach, ik smelt 😍.
"Ehm, waarover?" vraag ik.
"Geen idee, hoe gaat het met je?" vraagt hij. Ik kijk hem aan.
"Goed" zeg ik kortaf.
"Met mij ook goed fijn dat je het vraagt" zegt hij sarcastisch. Ik lach even.
"Wat doe je op deze school, ik bedoel je hebt al een baan en de Starbucks waar je werkt is veel verder hier vandaan" zeg ik.
"Ik ben verhuist naar dit deel van Amsterdam en ik werk nog in die Starbucks maar niet meer zo vaak als vroeger, wel jammer" zegt hij.
"Hoezo?" vraag ik en doe mijn tas goed op mijn schouder.
"Nou, wel een handige baan. Ik kom mooie meisjes hun naam te weten, for example, jij" zegt hij. Ik word rood en kijk naar beneden. Wat een kut opmerking man, ik ga van schaamte nu de grond in.
"Ben je nou rood?" vraagt hij lachend. Ik kijk hem betrapt aan.
"Ik moet gaan" zeg ik snel en baan mijn weg naar de aula.

Ik open de deur en zoek met mijn ogen naar Madina. Als ik haar zie loop ik naar hun toe. Ik pak ene stoel van de tafel naast ons en ga zitten.
"Hey Kamm" zegt Débora.
"Hey" zeg ik met een glimlach. Geforceerd Ofcourse. Even later komt ook Miles de aula binnen. Onze blikken kruisen even, maar al gauw wend ik mijn blik af op Madina die mij afwachtend aankijkt.
"Wat?" vraag ik.
"Brand los" zegt ze en gaat klaar zitten. Ik kijk niet begrijpend.
"Vriendin, je kijkt Miles aan alsof je hem gaat opeten, vertel op hoe ken je hem" zegt Louiza met wiebelende wenkbrauwen.
"Starbucks" zeg ik. Ze kijken niet begrijpend. Ik zucht.
"Nadir en ik gingen naar de Starbucks om dus effe wat te halen en hij stond dus als drankjesmaker dinges. Wij bestelden dus bij hem. Eerlijk gezegd vond ik hem really knap, maar oke. Net toen ik mijn naam wilde zeggen zei Nadir dus dat ik Karmen heette, dus hij ging het net navragen" zeg ik in een adem. Ze kijken met open mond.
"CUTEEEE" roepen ze.
"Shhhttt! Geen aandacht trekken!" zeg ik hard fluisterend. Ze lachen ook gewoon.