Acceptatie is altijd nodig in het leven.
Acceptatie om hoe je bent, wat je wilt, waarom dit je keuzes zijn en acceptatie in de liefde.
Makkelijk is het niet, maar vóór geluk zou je alles in het leven moeten gaan accepteren.
Eenvoudig gaat het nie...
Ik krul mijn laatste plukje haar en kijk naar het resultaat. Ik schud mijn haar nog uit.
Ik trek mijn laarsjes aan en bekijk mezelf. Ik knik en zucht.
Ik ga zitten op mijn bed en ga met mijn handen voor mijn hoofd. Ik kijk naar mijn spiegelbeeld.
Ja ik zie er wel mooi uit met een glimlach, maar gelukkig ben ik niet. Ik trouw over 4 dagen.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Mijn ouders hebben een zaal en een groot feest geregeld voor mij. We gaan verzamelen hier en er zitten al heel veel mensen beneden voor mijn verjaardag.
Ik vervrouw mezelf en sta op. Ik loop met lood in mijn laarzen naar beneden. Ik zie iedereen van mijn familie al zitten.
Kamila, Marouane, enzo komen naar de zaal.
Iedereen begint te klappen en te zingen. Ik glimlach verlegen.
Dario komt naar mij toe en draait mij in een rondje. "Klaar voor je party dametje?" vraagt hij. Ik knik, niet afwezig, maar ook niet te blij.
Ik zie Pablo staan hij draagt een Armani polo en een zwarte jeans met erboven een zwarte jas tot zijn knieën die hij open heeft gelaten. Zijn wel bekende gouden ketting om met zijn ringetje door zijn oor.
Ik wend mijn blik van hem af en we lopen naar buiten.
"Madina jij gaat met Pablo in de auto" zegt Eloy. Ik kijk hem aan en knik maar.
Ik loop met Pablo mee naar zijn auto en hij houdt de deur voor me open. Ik neem plaats en zet mijn tasje goed naast me. Hij stapt ook in en start de auto.
De zaal is in Rotterdam, dus een halfuur van ons huis aangezien wij in Den Haag wonen.
"En heb je er zin in?" vraagt hij. "In mijn verjaardag of bruiloft?" vraag ik. "Beide" reageert hij en kijkt gefocust op de weg. "Verjaardag wel opzich, gewoon een beetje positieve energie. Maar mijn bruiloft? Totaal niet" zeg ik.
Hij kijkt me aan. "Hoezo?" vraagt hij koud. "Ik ken je niet" zeg ik droog. "En dan? Ik jou wel" zegt hij droog terug. "Liefde moet van twee kanten komen Pablo" zeg ik.
Hij zucht en rijd hard verder. Ik kijk uit het raam naar de bomen.
-
Eindelijk komen we aan. Ik stap uit en Pablo blijft zitten. Ik kijk hem scheef aan.
"Ik kom zo, even jointje doen" zegt hij. Ik rol met mijn ogen en knik dan. "Ik wacht wel" zeg ik en stap terug in. "Zeker?" vraagt hij. Ik knik. Hij grijnst en neemt een trekje van z'n joint.
Na hij klaar was liepen we de zaal in en gingen er allemaal roze confettipoppers af. Ik kijk glimlachend om me heen. Een groot podium, grote dansvloer, een buffet, een lange tafel met allemaal cadeaus erop en al mijn dierbaren zijn aanwezig.
