Acceptatie is altijd nodig in het leven.
Acceptatie om hoe je bent, wat je wilt, waarom dit je keuzes zijn en acceptatie in de liefde.
Makkelijk is het niet, maar vóór geluk zou je alles in het leven moeten gaan accepteren.
Eenvoudig gaat het nie...
Ik schud wild mijn hoofd. "Ik kan dit niet, ik kan dit niet" zeg ik de hele tijd en loop heen en weer door mijn kamer.
Kamila en mijn 2 nichtjes die mij opmaken proberen mij te sussen. "IK KAN DIT NIET" roep ik en blijf door lopen. "Madina, kom op je kan het wel je ben sterk" zegt Kamila. "IK KAN DIT NIET" roep ik en zak uiteindelijk neer op de grond.
Alle tranen vloeien naar beneden. Al mijn pijn heeft zich vandaag naar beneden gevloeid. Ik begin te janken als een klein kind en het doet vreselijk veel pijn, vreselijk veel.
Mijn nichtjes lopen de deur uit na een blik van Kamila.
Het makeup dat net bij me is opgedaan heb ik weer verpest. Ik kan dit niet en bovendien wil ik het niet.
Ik kan niet eergisteren Nadir gezoend hebben en met hem hebben geslapen in zijn vertrouwde armen en dan vandaag met een man trouwen die ik niet ken.
Ik wil Nadir, alleen hem. Ik wil in zijn gespierde armen slapen, zijn geur kunnen opsnuiven, zijn mooie ogen elke dag zien, zijn nek met mijn handen kunnen omvatten, zijn handen op mijn rug voelen, zijn mooie woorden horen, zijn prachtige mannelijke stem kunnen horen en alleen ik wil zijn lippen kunnen proeven.
Ik kan dit niet van Pablo verwachten. Pablo is anders, heel erg mysterieus, niet liefdevol, respect ver te zoeken en een arrogante zak.
Nadir is mijn leven, mijn sprankeltje adem. Waarom is het me niet gegund?
Nee ik heb totaal geen spijt van wat ik deed toen ik dronken was. Ik had dan nooit zijn lippen kunnen voelen of in zijn armen kunnen slapen.
Ik houd van hem, met heel mijn hart.
Tenminste wat er dan nog overblijft van mijn hart.
Kamila knielt naast mij neer. "Madina, je bent veel sterker dan mij en dat weet je. Dit is niet wat je wilde, maar misschien kan jij het ook zo goed vinden met Pablo als ik met Emre kon" zegt ze. "Kamila, hoe kan dat als ik van iemand anders houd?" vraag ik. "Ik hield toch ook van Miles?" zegt ze met een vragende toon. "MAAR HET IS ANDERS BIJ NADIR" roep ik met tranen.
"Nadir?" vraagt ze. Ze kijkt me doorzoekend aan en dan met grote ogen. "Vind jij mijn broer leuk?!" vraagt ze en glimlacht. "Ja.." zeg ik kort. "OMGGGGGG SERIEUS DAT WIST IK AMPER HOEZO VERTELDE JE HET MIJ NIET" zegt ze roepend.
"Omdat ik het mezelf niet wilde toegeven" zeg ik. Ze knikt en helpt me met opstaan. "Je kan dit Madina, dit is allemaal El Mekteb, alles is voorgeschreven, als Allah het wil brengt hij jou en Nadir bij elkaar" zegt ze.
Ik knik maar wat.
Ik veeg mijn tranen weg en ga op de stoel zitten. Kamila doet mijn make-up.
Ik doe mijn jurk aan met hulp van Kamila. Ook doet ze mijn haar. Ik doe nog mijn hakken aan en klaar.
"Je bent prachtig" zegt Kamila glimlachend en doet mijn sluier goed. "Prachtig op een verkeerd moment" zeg ik en kijk in de spiegel. Ze zucht knikkend.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
