Dark Boy | Tamamlandı |

38

-
Uyandığımda saati tahmin edebiliyordum.
Vücudum daha da uykuya muhtaçmış gibi. Fazla uyumam zararlı olabilir.

Yavaşça ayağa kalktım ve hantal adımlarla koridora çıktım, istediğim şey yüzümü yıkamak.
Konuk odalarında bir banyo yok.

Salondan sesler ve kahkahalar geliyordu. Yüzümü yıkadıktan sonra yanlarına gidecektim.
Ellerimi, yüzümü suyla yıkadım.
Kafamı kaldırdığımda aynadaki aksimle karşılaştım. Görüntüme diyecek hiçbir şey bulamıyordum, gördüğüm kabus beni etkilemişti, ve kabusumdan çıkardığım ders, benim asla Farren gibi olamayacağımdı.
Gözlerim yüzümdeki çiziğe takıldı.
Aklımda tekrar aynı şeyler döndüğünde bu kovalamacayı bırakıp yüzümü kağıt havluyla kuruladım ve banyodan dışarı çıktım.

Salona geçtiğimde herkes günaydınlar yağdırıyordu. Teyzemin yanına oturdum. Yüzü tıpkı annemi andırıyordu. Bu hoşuma gitmişti.
"İyi uyuyabildin mi?"
"Evet, biraz."
-⚰️-

Leyla:
Selam, Norveç'e varabildin mi? Eğer vardıysan beni arayabilir misin, lütfen?

Mesajını bildirim panelinden okumuş ve cevap verme gereği duymamıştım.
Evet ona karşı hala birşeyler hissediyrodum fakat onunla her konuştuğumda Hill' i hatırlayacaktım. Dediğim gibi,bir süre birbirimziden ayrı kalmak en iyisiydi.

Gözümü kaşıyıp yatağıma tekrar uzandım. Uykum yoktu, çünkü bugün fazlaca uyumuştum. Belki evin içerisinde biraz turlamak iyi gelecekti fakat bunun için çok çekiniyordum.

Cesaretimi toplayıp salona geçtim, biraz burada oturup dışarıdaki ormanı izleyebilirdim.

Oturup etrafın sessizliğini çıkarırken koridorlardan bir kapı açıldı ve koridorun açık renkteki parkelerine ince ve soluk bir ışık yayıldı, bu sızıntı Helena'nın odasından geliyordu.
Anlaşılan o da uyuyamamıştı.
Çıplak ayakları zeminde garip sesler bırakıyordu.
Bu ses bana yere düşen cıvık ve taze etleri andırıyordu.
Kabul ediyorum, garip bir benzetmeydi.

Bana bakıp belirli belirsiz gülümsedi, ya da gülümsemedi,ışıklar kapalıydı ve hiçbir şey belli olmuyordu.
Yanıma oturdu.
"Uyku tutmamış gibi."
"Hayır, sadece bugünlük yeteri kadar uyudum.
Ama seni uyku tuttmadı sanırım."
Başıyla onayladı.

"Şey... Sana birşey sormak istiyorum."
"Elbette..."
"Annemle annen konuşurken duydum, bir hayali arkadaştan bahsediyorlardı, senin hayali arkadaşından."
Çekinerek söylemişti.
Bu konu hakkında pekde konuşmak istemiyordum fakat onu da kırmak istemiyordum. Beni soğuk biri olarak da tanımasını istemiyordum.
" Aslında...
Uzun bir olay ve tedavi için aldığım ilaçlar dolayısıyla bazı şeyleri hatırlayamıyorum, adı Farren.
Ve her zaman yanımdaydı.
Çok yakın arkadaşlardık, fakat sonra birşey oldu ve benden nefret etmeye başladı ne olduğunu inan bana hatırlayamıyorum..."
yılımı bir geceye sığdırmak imkansızdı, fakat hatırladığım kadarıyla ona ufak bir özet geçmiştim.

O da hikayemi ilgiyle dinlemişti.
Ve her şeyin sonunda 'seni anlıyorum' demişti.
Yanılıyordu, ona anlattıklarım kadarını biliyordu ve anlatamadıklarım da vardı. Onları anlaması imkansızdı.
Hiçbir şekilde anlayamayacaktı, anlayamayacaklardı.
Çünkü hepsini ben yaşamıştım.
Her şeyi ben tatmıştım.
Onlar anlattıklarımı sadece dinleyebilirlerdi, hissedip beni anlamaları imkansızdı.
-
Korkmamız gereken şeyler hissettiklerimiz, yaratıklar değil.