Dark Boy | Tamamlandı |

45

-
Sertçe yutkundum.
"Kızınızın adı... Neydi?"
Adamın gözleri boşluğa doğru kaydı.
"Farren..." sanki kızının ismini yıllarca ağzına almamış gibiydi. İsmini telaffuz ederken gözleri gözyaşlarını akıtmaya başlamıştı bile.

Farren'ı az önce bulmuştum. Şu an oldukça sakindim. Neden bilmiyordum, bazen böyle olurdu. Nasıl hissedeceğinizi bilemezdiniz.
Nasıl düşüneceğimi de bilmiyordum.
Bu zamana kadar ne yaşamıştım, neler olmuştu, ve şimdi nereye gelmiştim böyle?
Kafamdaki koca yapbozun parçaları birbirine geçmemek için yemin etmişlerdi sanki. Hiçbir şeyle bağlantı kuramıyordum. Düşünme yetimi kaybetmiştim adeta.

Parmaklarım yüzümdeki izde gezindi.
Ve gözlerim tonlarca anıya dokundu.
Farren da bir zamanlar benim gibi yaşamış, nefes almış, gülümsemiş ve ağlamıştı. Bir zamanlar onun da - kafamın içi dışında-bir evi vardı. Onun da gerçek bir vücudu vardı.
Yemek yemiş, dans etmiş, oyun oynamıştı.
Kalbim birazdan patlayıp parçalara ayrılacak gibiydi.
Ne olduğunu bilmediğim bir his çöktü içime.
Helena, Farren'la ilgili sorular sormaya devam ediyordu.
Bense öylece boşluğa bakıyordum.
-⚰️ -

"Şimdi ne olacak?"
Bir köşeye yığılıp kalmıştım. Ne olmuştu az önce?
Yıllardır benimle yaşayan bir hayaletin öldüğünü duymuştum.
Tüm bunlar gerçek miydi? Yoksa uydurduğum bir şey miydi?
Farren'a sormak istiyordum. Bunu her şeyden çok istiyordum.
Tüm bunlar gerçek miydi?
Farren, beni duyabiliyor musun?
Bekledim, cebap henüz yoktu.
Hakkında bir şey öğrendim, sana sormak istiyorum.

Hala hiçbir şey yoktu...
Farren... Orada mısın, eğer oradaysan, bilmeni istiyorum. Sana zarar vermek istememiştim. Seni öldürmek istememiştim. Bunu sana asla yapmazdım.
Bunu yaptığımı bile hatırlamıyorum. Ben, ben... Eğer yaptıysam bile-

Bunu hatırlamıyordum...
Ona gerçekten de zarar vermiş miydim? Ya da vermemiş miydim?
Bunu bilmiyordum...
Belkide unutulmuş dönemlerimden biriydi, ve ben gerçekten de bunu yapmıştım.  Bundan hiçbir zaman emin olamayacaktım. Farren dönmediği sürece.

Farren'la konuşmak oldukça garipti. Ona , beynimin içinden  sesli mesaj bırakıp duruyordum sürekli . Ama hiçbir şeye yaramıyordu.
Mesajlarımı görüp göremeyeceği bile belli değildi. Hala orada olduğundan da emin değildim.

Onu ben öldürmüştüm, iyi de bunu nasıl yapabilmiştim? Bunu isteyerek mi yapmıştım?

"Hiçbir şey hatırlamıyor musun?"
Gözlerimi sımsıkı kapatıp bölük pörçük anı kırıntılarımı tekrardan gözden geçirdim.
'Farren'ın küçükken bir hayali arkadaşı vardı. Sürekli onunla oynardı.
Her gece onunla  odasında konuştuğunu duyardım. Onun gerçek olduğunu düşünürdü. Sadece onu bizim göremediğimizi ,  kendisine göründüğünü söylüyordu. Annesiyle bu konu üzerinde pek durmamıştık, o yalnızdı ve kafasından bir arkadaş uydurmuştu, bunun herhangi bir zarar teşkil etmeyeceğini düşünmüştük. Farren'la bu konuyu konuşmaya bile gerek duymamıştık. '
Alkolik adamın dedikleri kafamın içerisinde yankılanıyorken anımsadığım tek şey koca bir karanlıktı. O bile net değildi tam olarak, düşüncelerim zayıf internet bağlantısı gibiydi, sürekli gidip geliyordu.

İşte şimdi,şurada kafayı yiyebilirdim. Bu her an gerçekleşebilirdi.

Ve devam etti kafamın içindeki alkolik adam,
'Size biraz tuhaf gelecek,bana inanmayacaksınız, çünkü daha önce de inanmadılar. Böylelikle bende insanlara anlatmaktan vazgeçtim. Fakat sizin gibi gençlerin Farren' la ilgilenmesi hoşuma gitti. Size anlatmak istiyorum, buna inanıp inanmamak size kalmış, sarhoş olduğum için saçmaladığımı da düşünebilirsiniz,çünkü daha önce de bunu söylemişlerdi...
Farren kendi kendine ölmedi, onu o şey öldürdü,
Kim ot kesme makinesi altında parçalanarak ölür ki? Benim küçük Farren'ım...
Fakat onu biri Farren'ın üzerine itti. Bundan eminim. Bunu Farren'ın dışında biri yaptı. Bunu hayali arkadaşı yaptı...'

'O çok farklı bir kızdı. Keşke şu an benimle olabilseydi. Hala geceleri başımı yastığa koyduğumda evin içindeki ayak seslerini duyabiliyorum, hala o güzel çocuk şarkısını söylüyor,ürkme tavşan ürkme...'
-

Bu beden beni daha çok taşımaz...
-Alıntı

Uzun süre yeni bölüm atamadığım için üzgünüm, yazmaya çalışıyorum.

Bu arada, hikaye hoşunuza gidiyor mu, lütfen cevap verin...