2nd CHAPTER: The Paper Dilemma

605 30 2
                                    

Rin’s POV

Naglalakad ako sa hallway na daan papunta sa school’s library. May kailangan kasi akong iresearch para sa klase mamaya sa Psychology. Coincidence ba?

Psychology is from the Greek words ‘psyche’ and ‘logos’ meaning soul study. In simpler words, psychology means the study of human behavior, how he thinks, reacts.

How he thinks.

How he thinks.

How he thinks.

How he thinks.

Haist. Nagbuntong-hininga ako. How a person thinks? I can easily determine what he is thinking.

But how he thinks?

HOW he thinks?

I don’t know. It must be brought by chemical reactions in their brains or whatever. I don’t know.

.

.

.

*”Ang weird niya.”**

Ow. I forgot to put my earphones. >.< Ba’t ko ba nalimutan yun? Yan tuloy nagslipped na naman sa pakialamerang utak ko ang sinasabi ng babaeng nasa may gilid ng hallway nakasandal sa pader at tinitingnan ako with something your-a-weirdo look.

*”Mas weird ka naman.”** I said to her telepathically.

“Anung sabi mo?”, tanung niya dun sa katabing niyang mukha ding ewan.

They are wearing gothic like shirts and shorts. Black eyeliner, black lipstick, wild-teased hair, nose piercings, more than three earrings in one ear. Cool for them? Hell no.

“Ha? Wala naman akong sinasabi sayo ah?”, alma nung kasamahan niya.

Nah. Nag-away na sila. That’s more I like it. Tahimik silang mambully? Puwes ako ang mag-iingay.

*”Stupid”**, dun naman sa isip ng isa pa nilang kasama.

I wasn’t looking at them. I just stare the other way. Pasimple kumbaga. Inaayos-ayos ko bala-bala ang gamit ko sa suot kong violet shoulder bag.

“What?!”, bulyaw nung sinabihang kong stupid sa kasama niyang nagbabangayan na.

.

.

Nice. Away-away na sila.

Pinagpatuloy ko na ang paglalakad ng nakatungo. Ipinlug ko na rin ang earphones ko para safe na ang pakialamerang utak ko sa mga business ng utak ng ibang tao. Sabi sa ni Sister Anne ng St. Therese Oprhanage ay nagkaroon daw ako ng matinding head injury nung 4 years old ako at simula nun, masyado nang naging pakialamera ang utak ko.

.

.

.

.

Nakikita ko na ang pintuan ng library. Isang intersection nalang at malapit na ko dun.

.

.

.

*BOOGSHH*.

“What the heck!”, Ouch! Natumba ako sa lakas ng bangga sa akin.

“I’m sorry, Miss.”, sabi nung nakabangga sa akin. Sapu-sapo niya yung siko niya tumama naman sa encyclopediang hawak ko. Tigas ng libro.

Gakuen no Reiki NouryokuTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon