Dalawang araw na simula nung sumugod ang Rein na yun dito. Hanggang ngayon naiinis pa ako.
Napabuntong hininga na lang ako. Nagtatanong ako kung ano ba ang nangyari nung nalaman niya na ang totoo. I badly want to know but I don't know how kaya ito ako naguguluhan.
Maybe I should call her?
Pero baka sabihin niya na nag-uumpisa nanaman ako.
Pero ichecheck ko lang naman ang lagay niya ehh.
Pupulutin ko na sana ang telepono ko nang biglang bumukas ang pinto at pumasok mula roon si Nanay na humahangos pa.
"Nasa baba sina Charlotte... may sasabihin raw sila mukhang importante."
Nagmadali naman akong bumaba and when I was just stepping down the last level kaagad akong sinalubong ng yakap ng dalawa
They both wear a worried look when they pulled me to sit.
"What the hell is wrong with the two of you??"
Nagtataka kong tanong saka sila nagkatinginan at sumunod ay sa akin.
Kaya nainis ako.
"Fucking say something."
Usal ko at doon lang sila parehong napahinga ng malalim then Charlotte held my hand.
"It's about Lala... I'm sorry we got here so late... ngayon pa lang kasi namin nalaman."
Nag-aalalang sabi niya and right when she mentioned my Lala's name kaagad na nagpintig ang puso ko sa kaba.
"Why?? what about her??"
I asked.
"Before anything else.... breath.."
Sabi ni Isa saka nga ako huminga ng malalim.
"Earlier... I was walking casually in the hallway when Nica approached me."
Panimula ni Isa.
"Her face was serious..."
"Sabi niya... wala na si Lala. Umalis na ng bansa kasama ang Lola niya."
Ilang segundo ang lumipas at pakiramdam ko tumigil ang mundo ko.
Just when everything sinked in napatayo ako.
"WHAT!!!???"
Sigaw ko.
"Umalis na siya Van... nung nakaraang araw pa..."
Dagdag pa ni Charlotte.
Doon na tumulo ang luha sa mga mata ko.
"Sabi ni Nica... nagkaroon daw ng kaguluhan sa bahay nila nung umuwing lasing si Rein at doon ipinagsigawan sa buo nilang angkan ang tungkol sa inyo ni Lala... the day Lala came to school nakita raw nila ang pasa ni Lala sa mukha at namamagang mga labi niya nang dahil sa pagsampal ni Rein at ng Mama niya..."
Habang kinukwento ni Isa ang mga detalye ay pakiramdam ko nadudurog ang puso ko. I can't imagine how hard she suffered. Knowing her siya na ata ang pinakamapagmahal na kapatid at anak sa buong mundo and I bet it hurts when those people she loves are the ones who hurt her.
I feel bad dahil dapat kasama niya ako ehh. But here I am sitting and waiting.
I wish I was there with her.
I clenched my jaw nung maalala ko ang ginawa ng Rien na yun sa kapatid niya.
Asshole. Ni hindi niya alam kung gaano kahirap kay Lala ang isakripisyo ang kasayahan niya para sa kanya.
