Nagising ako ng maaga. Napaupo ako nang maalala ko ang nangyari kahapon.
I can't believe they have found me.
It's not that I hate it, it's just that I'm yet not ready to see everyone.
Pero sa dinamidami nila doon bakit siya pa ang nakahanap sa akin. I excempt Nica for my dismay though.
Napahilamos ako ng mukha habang iniisip ang nalalapit kong pagbabalik sa magulo kong buhay.
And what's making me angry is her acting as if she cares... Kasi akala ko walang pakialamanan? Or maybe she's just guilty kasi alam niyang isa siya sa dahilan kung bakit ako umalis.
Last night nakita ko silang magkayakap ni Nica... Kailan pa sila naging close?
Tsk. Nakakainis naman. Heto nanaman ako madaming tumatakbo sa isip.
Ilang segundo bago ko naisipang tumayo na at maghilamos. Nagpalit na lang ako ng t-shirt.
Lumapit na ako sa pinto at pagbukas ko, mukha niya ang tumambad sa akin.
She was shocked.
After more than 8 months nakita ko ulit ang mukha niya.
Her beauty is still undeniable. But that beauty is what made me almost kill my self. That beauty who made me believe into something when there was nothing. The beauty who made my life a roller coaster.
Bumalik nanaman sa akin yung gabing pinagsigawan niya sa pagmumukha kong wala akong karapatang makialam sa buhay niya and that's enough reason for me to deny all of her. Kasi alam kong kapag tinanggap ko siya, muli nanaman akong masasaktan and it goes on and on and on.
If love has pain and sorrow in it then I refuse having it. I've been hurting half of my life and that's sickening baka pagtanda ko ubos na ako.
"U-Uhmm.."
Nauutal niyang sabi habang nakatitig sa akin. Para namang first time niya akong nakita.
Hays umagang umaga ehh. Nilampasan ko na lang siya but she called me anyway kaya lumingon din naman ako.
"Nagtimpla ako ng kape."
Hmm. Gusto ko sana kaso siya may gawa. I told you... Ayoko ng kahit na anong affection.
Kaya tinanggihan ko ito.
That's right Lala... Refuse while you can.. Wag ka nang magpapadala masyado.
Lumabas na lang ako upang atupagin ang mga halaman ko na daily routine ko na. Nadaanan ko pa ang natutulog na si Nica. Nakaawang pa bibig niya.
"I'll call Rein sasabihin ko na natagpuan ka na namin."
And in that, my mood is ruined. Wala na talaga. Tapos na ang maliligayang araw ko. But I know that I have to come back.
"Bahala ka. Pero hindi pa ako sasama sa inyo and don't let them come here."
I said without looking at her.
Akala ko aalis na lang siya but then she spoke.
"I'm glad you're okay... Sobra kaming nag-alala sayo."
Nag-alala? Tsk.
They didn't even bothered asking me if I were okay.
"Sana bigyan mo kami ulit ng pagkakataon na maging parte ulit ng buhay mo."
Sana ganun lang kadali yun. Sana ganun lang kadali makalimot. Pero di ko alam kung babalik pa ba ako sa dati... Yung Lala na nagtitiwala kaagad. Yung Lala na binibigay ang lahat.
