Ang masungit kung guro (On-Going) A teacher's And Student Love story

CHAPTER 1:Untitled

CHAPTER 1

Icee Rhaine's POV

Lunes, first day of school ngayong araw at mukang wala akong balak bumangon at maghanda. Kung ang iba ay excited sila para pumasok dahil unang pasukan ngayon. Well, ibahin niyo ko. Hindi ako excited na pumasok. Ano bang aasahan ko kung papasok ako ngayon. Bakit? May enggrande bang sasalubong saken pag pumasok ako? Tch! Kung tutuosin wala namang pinagbago. Pare-pareho lang naman ang mga mukha na makikita ko. Kung may bago man na hindi kopa nakikita. Yun ay mga transferre. Mga lecturer na matagal na nagtuturo sa school namin kaya kabisado kona lahat ng mga pangalan. Ewan kona lang ngayon, kase sa tuwing first day ng pasukan. May bagong teacher na ipapalit..Sana nga. 

"Icee Rhaine Alvarez!!!" napabangon ako ng wala sa oras sa aking kama nang marinig ko ang malakas na sigaw ni mama na nagmumula sa labas ng aking kwarto..Kapag tinawag ako ni mama na buo ang pangalan. Ibigsabihin, galit nayan. Paktay!Kaya naman dali dali akong bumangon at binuksan ang pintuan. Nakita ko si mama na may dalang sandok at nakatingin saken ng masama.. "Wala kabang planong pumasok? Unang araw ng pasukan ninyo ngayon, aba'y hindi kapa din nagbabago. Ganun kapa din. Kahit kailan ang tamad-tamad mong bumangon. Simula ngayon, tigil tigilan mona yang panonoud ng mga koryan koryan nayan. Hindi kana man nila kilala ng mga yan.." mahabang lintanya ni mama saken. Diko pinakinggan, nagsimula na ako maghanap kung anong susuotin ko ngayon. Mag c-civillian nalang ko, di ako mag u-uniform.."Tandaan mo, graduating kana ngayong taon. Tignan mo nga yang sarili mo hindi kapa mag aayos" pagpapatuloy niya. "Parehas lang kayo ng kuya mo...." hindi kona magawang pakinggan yung mga sinasabi ni mama dahil pumasok na ako sa loob ng banyo at mabilis na naligo. Hindi kopa nga magawang sabunin yung ano ko...Yung paa syempre dahil nagmamadali na ako. Paglabas ko sa banyo wala na si mama. kahit kailan talaga. Akala kopa naman ipapalo niya saken yung sandok.  Buti naman kung hindi. Hello? ang tanda kona para paluin. Tsk! Tsk! 

Pagkatapos kung gawing tao yung mukha ko lumabas na ako sa kwarto.. Nagulat pa nga ako dahil sabay kaming lumabas ni damulag. Minsan kase, lage siyang umaalis ng maaga..Siguro? nanonoud to ng ano...ng bagong palabas. hehehe.

"Anong tinitingin mo diyan? nagiisip kana naman!?"

masungit niyang niyang sabi.

"Ulol, di ako green minded na tulad mo.."

"Talaga lang ah!"

"Oo! di ako nanunuod ng mga ganung----" napatigil ako sa pagsasalita ng marinig kona man si mama.

"Icee, Kola!! dalian niyo nga diyan sa taas..Ang babagal niyo talaga!" Yan na naman.. bweset talaga. Kapag pinag sabay  na ni mama yung pangalan namin ni damulag. Parang ewan talaga pakinggan.. 

"Bweset naman oh" napakamot siya sa ulo.

"Tss.." singhal ko at lumakad na.

"Wag kang sumabay sake-----Hoy intayin mo ako!!!"  

Pinakyuhan ko siya."Nek nek mo.." at tuluyan na akong bumaba.

'Siya na nagsabi na wag sumabay pero iintayin ko daw? ulol talaga.'

'Saint toptian's national school. '

 Pagpasok kosa main gate namin. Hindi kopa rin maiwasan mamangha dahil sa laki ng school namin. Kung ikukumpara mo ang mall ng prince t**wn namin dito. walang wala yan. Mas malaki pa eto. Yung soccer field na sobrang laki na napalibutan ng bermuda grass, yung music room na halos tambayan kona. Do'n kase ako lage tumatambay pag boring yung tinuturo samin. Oh kaya naman nag d-ditch ako ng klase. Yung quadrangle na halos lahat ng studyante dito ay makakasya, yung cafeteria na pinaghati ng dalawa, yung mga pagkain na masasarap, yung garden na napapalibutan ng iba't ibang bulaklak.