Ang masungit kung guro (On-Going) A teacher's And Student Love story

CHAPTER 34:Untitled

CHAPTER 34:

Nathaniel POV

Lumabas ako pagkatapos kung sabihin yun. Ngisi ngisi akong tinungo ang office ng principal. Alam kung mag aalburuto yun sa inis dahil sa mukha palang halata na..Tsk! Gawin pa niyang suitor yang si mark.

Pumasok ako na ako sa loob, kahit kailan ay wala sa vocabularyo kona kumatok.Pipihitin kona sana ang pintuan ng main office ng principal ay napatigil ako dahil may kausap siya.

"Alam ko... Hindi mo alam kung anong pag-iingat ang ginagawa ko para wala siyang malaman... Yes, Ofcourse... Nah, hanggang ngayon pa nga ay hindi niya pa alam...Well, kasalanan to ng ama niya..Oo naman! Hindi eto mangyayari kung binayaran niya agad ang perang hinihiram niya...Yes, hahaha!" Kumunot ang noo ko.

Nong una ay hindi ko maintindihan kung anong pinagsasabi niya, nakaramdam ako ng kaba ng marinig ko na parang may kinalaman eto sa pagkamatay ng kapatid ko.

Ngunit hindi ko dapat yun ang kailangan kung isipin. Sino ang kausap niya? Ayaw kung magbintang lalo na kung wala akong ebedensiya.

"B-buenavista.." tila gulat na sambit ni Mrs.Gomez ng makita niya kung nakatayo sa harap ng pintuan. "Ka...K-kanina k-kapa ba diyan? Maupo ka muna."Tinuro niya ang upuan ngunit nanatili lang akong nakatayo at tinignan siya na walang emosyon.Ngumise ako.

"Ba't naman kayo gulat na gulat? May dapat ba akong malaman o may sekreto kang hindi ko dapat malaman?"

nagulat siya."W-wala. Ano kaba naman lucas..Kilala mo naman ako diba? Simula nong bata kapa..Pati pamilya mo.."

"Wag mokong tawaging lucas.." giit kung sabi.

Natigilan siya sinabi ko at ngumite din kalaunan."Pasensya na, sensitive kapala sa pangalan nayan..Upo ka muna.."

"Hindi na. Nagpunta lang ako para sabihin sayo na magkakaroon JS Prom ang mga estudayante dito pagkatapos ng instramurals"

"O-oo naman!! Walang problema saken yun."Tumango nalang ako at hahakbang nasa ng.."Nathaniel.." tawag niya kaya lumingon ako. "Wala bang balak uuwi ang papa mo?"

"Ba't mo naman natanong?"

"W-wala  naman. Syempre, bilang kapatid ng papa mo namimiss kona din siya."

Iniwas ko ang tingin."Sa tingin mo ba tita? Magagawa kopa rin ang mga bagay na dapat ginagawa ng mga anak sa kanilang ama pagkatapos niya kaming iniwan ni mama at sumama sa ibang babae?!" tumingin ako sakanya na may poot ang mata at pighati ng damdamin. "Pagkatapos nong nangyari sa kapatid ko wala man lang siyang ginawa kundi magsugal nag magsugal hanggang maubos ang pera sana ipagamot kay chienna. Sa tingin mo may mukha pang ihaharap yung hayop na yun!!" galit kung sigaw kaya napaurong siya.

"Alam ko ang nararamdaman mo nathan..Matagal na yun! Alam kung masaya na ngayon si chienn---" kumuyom ang noo ko at umigting ang panga kaya natigil siya sapagsasalita.

"Wala kang pakealam dahil wala kang alam. Hanggang hindi kopa nakukuha ang hustiya para sakapatid ko ay hindi ako titigil hanggat hindi ko nalalaman..Sisiguraduhin ko din mapapatay ko siya."

BLAAAGG!!

Binagsak ko ang malakas na pintuan ng makalabas na ako.

Kuyom parin ang kamao ko at salubong ang kilay.May mga estudyante na tumabi para makadaan ako. Siguro ay natakot saken. Wag lang nila akong sasagarin para hindi ko sila mabuhusan ng galit ko. Wala akong ibang hinangad kundi makuha lamang ang hustiya para sa kapatid ko.

Sa kapatid kung narape dito sa paaralan nato na walang kamuwang muwang. Na walang puso ang gumawa sakanya.Hindi ako nagtrabaho dito para pumasok bilang guro dahil nagpapanggap lang naman ako. Pumasok ako dito dahil gusto kung humanap ng ebedensiya na nagpapatunay na dito nila ginahasa ang kapatid ko. Kaisa-isa nga lang ang babae ang meron kami. Pinatay pa.

Binagsak ko ang pintuan ng office ko at humangos na umupo.Niluwagan ko ang necktie at uminom ng tubig.Richard Ong. Ang dakila kung ama. Tsk! Wag lang siyang magpakita para hindi ko siya mapatay! Kanina, kaya gano'n nalamang ang asta ko sa Dean dahil kapatid siya ng papa ko. Magkaiba nga lang ng apelyido dahil hindi naman sila totoong magkadugo.

Magkapatid lang sila ng ina.Pero, kahit kailan ay mabait siya saken hindi siya nagpapakita ng motibo saken. Pero hindi sapat yun para pagkatiwalaan kaagad.

Minsan, kailangan mong maging matalas ang tingin at matalino ang utak para malaman mo kaagad kung sino ang traydor at nagpapakitang tao.

Message Receive

From:63946****

'Can we meet in the luneta park. I just missed you lucas'

Isa sa mga dahilan kung bakit ayaw kung magpatawag ng lucas dahil naalala ko ang ginawa niya saken. Isa lang naman ang taong naglakas na loob na tawaging akong lucas.

Si jaime.

Matagal na kaming hiwalay pero kung magparamdam akala ko walang ginawa saken simula nong iniwan niya ko pinagpalit sa pesteng vision niya. Which is yung model.

Kontra talaga ako sa decision nayan. Dahil ako yung taong sensitive makakakita na kapag yung girlfriend ay binalendra ang katawan sa maraming tao.

Kaya nga, mas gusto kopa si alvarez sa lahat ng babae sa room dahil siya yung babaeng takot makita ang katawan.

Bukas gusto ko ng makita kung pano siya mag-suot ng uniform niya.

Fvck!!

Itinabi ko ang cellphone ko at in-off dahil wala akong balak na replyan siya.Kahit makipag balikan pa siya ay wala akong balak na maging kami pa ulet dahil sa matagal na panahon kahit isang katiting na pagmamahal kosakanya ay nawala na.

Dahil may isa lang taong gusto kung maging kami.Napangite ako pero hindi iyon nagtagal dahil may kumatok."Come in.."

"Sir.."

Napaangat ako ng tingin. "Alvarez..Anong ginawa mo dito?" taka kung tanong.

"Pinapunta niyo raw ako.."Inosenti niyang sagot.

"Ha? Wala akong sinabi na pinapunta kita pabalik dito. Kanina yun..Sino bang may sabi niyan?"

"Bullshit! Lokong salvez na yun.."Galit niyang mura.

"Alvarez watch your words."Inis kung sabi.

"Pasensya napo. Diko lang mapigilan.. Alis napo ako."

"W-wait.." bago pa ako makatayo ay nagmamadali na siyang umalis.Shit! Gusto ko sanang sabihin na sa sabado ang unang pagtuturo ko sakanya.

Ginagawa kolang to para sakanya.Nagbuntong hininga nalang ako at lumabas nadin para pumunta sa section A ng 3rd year para sa subject.