Deli!

Konuşma

Kolumu Birkan'ın koluna dolayıp,başımı omzuna bıraktım.Çenesini başımın üstüne dayayıp öpücük kondurdu.

"Yâ Can gelmiş."

Dilek koşarak okulun kapısına gittiğinde Can'ın boynuna sarıldı.

"Hasta mısın güzelim?"

Başımı kaldırmadan hafif bir açıyla Birkan'a döndüm.

"Çok uykum var."

Sırıtıp elini başıma koydu.

"Uyu o zaman."

"Uyurken nasıl yürüyebilirim sence?"

"Gerekirse sırtımda taşırım."

Dilek'in yanında durduğumuzda uzanıp Birkan'ın yanağını öptüm.

"Nasılsınız küçük hanım?"

"İyiyim küçük bey!"

Can'ın dalga amaçlı küçük hanım demesine sinir olduğumdan dolayı,ben de onu sinir etmek için küçük bey diyordum.Ama beni takan kimdi!

Birkan'la Can konuşurken,Dilek sırıtarak koluma girdi.Yanağımdan makas alıp öptü.

"Beril biz Can'la biraz gezeceğiz.Akşam bana gelsene."

"Olur."

Birkan bileğimden tutup yanına çekti.Sessizce İstanbul'un sokaklarında dolaşırken Birkan'ın tereddütlü sesini duydum.

"Beril seni babamla tanıştırmak istiyorum."

Gözlerim kocaman açıldığında dediğini beynimde tartmaya başladım.

Ben ve babasıyla konuşmak öyle mi?

Olamaz ya!

İmkansız!

Utanırım ben!

"Babanla zaten tanıştım!Hani sizin bize misafirliğe geldiğiniz gün."

"O ayrı,bu ayrı güzelim.Hem babam seninle konuşmak istediğini söyledi."

Başımı Birkan'ın omzundan kaldırıp,sıkıntıyla dudağımı dişlemeye başladım.

"Birkan daha çok erken!Ne babanla konuşmasından bahsediyorsun sen?"

"Altı üstü konuşacaksın Beril.Sana gel de hemen evlenelim demiyorum.Üstelik bu illa bir gün olacaktı.Ben seninle gönül eğlendirmiyorum!"

"Yiğidim ben sana gönül eğlendiriyorsun mu dedim?Sadece...Sadece,utanıyorum işte!"

Burnundan nefes verip,tebessüm etti.

"Gelecek misin?"

Anasını satayım ya!

İki ucu b*klu değnek!

Dilim tutulur lan benim!Konuşamam ben.

Vah,vah!