Deli!

ÖZEL BÖLÜM

Bulaşık artıklarını suyla aldırıp tabakları bulaşık makinasına sırayla dizerken,arkadan belime sarılan kollar yüzünden irkildim.

"Korkma güzelim,benim."

Derin bir nefes verip avuç içlerimi tezgaha dayadım.Birkan başını boyun girintime koymuş orada soluklanıyordu.

"Korkuttun."

"Korkacağını tahmin edememiştim.Can aradı, dışarıdalarmış.Çıkacaktım haber etmek için geldim."

Kafamı olumlu anlamda sallayıp,bulaşık makinasının kapağını kapattım.

"Tamam.Asya aradı beni de.Hepimizi akşam yemeğine çağırıyor.Yarım saate evden çıkarım.Oraya gel sen de olur mu?"

Dudaklarının rotası bulunduğu yerlere öpücük bırakarak yanağımda durdu.

"Olur,gidiyorum ben o zaman.Kocana bir öpücük vermeyecek misin?"

Gülümsememi durdurup hafif omzundan itekledim.

"Sırnaşma hemen."

"Karım değil misin?"

Burnumdan nefes verip yanağına dudaklarımı yaklaştırdım.Tam öpeceğimde kafasını çevirince dudaklarımız birleşti.Ellerimi boynuna çıkarıp doladım.Saçından tutup çektiğimde inledi.

"Ay,sırnaşma dedim ben değil mi?Fırsatını buldun mu kaybetmiyorsun!"

Gülerek kafasını sallayıp yanağımdan makas aldı.

"Ayıpsın güzelim."

Ellerimi yıkayıp yatak odasına çıktım. Arkamdan Birkan'da gelmişti.Gardırobumu açıp kıyafetlerime kısa bir göz gezdirdim.Uzun kollu,dizlerimin on santim kadar yukarısında biten bordo elbiseyi alıp üzerime de siyah bir trençkot aldım.Birkan tek kaşını kaldırmış elbisenin etek boyunu süzüyordu.Gözlerimi devirdim.

"Yiğidim bu bir elbise.Hayatında görmemiş gibi bakma istersen."

"Onu görebiliyorum ama yapan kişi bu elbiseyi dikerken altını akıl edememiş herhalde.Bu ne?Çok kısa bu!"

"Neresi kısa be?"

"Basbaya kısa işte!"

"Birkan bak,yiğidim yine bir sinir aldı beni gidiyor.İstersen durduk yerde bir elbise yüzünden tartışmayalım ha!"

Birkan hâlâ istikrarlı bakışlarla elbiseme bakıyordu.Tam bu konuda kararlı olduğumu söyleyecekken başım hızlı bir şekilde dönmeye başladı.Gözlerimi yumup derin nefes aldım.Birkan elbise hakkında bir şeyler diyordu ama kafamı ona veremiyordum.Gözlerimi açıp bir adım attığımda dengemi sağlayamadım.Yerin ayaklarımın altından kaydığını hissettiğim anda Birkan'ın korku dolu sesiyle beraber belimden tutması bir oldu.

"Beril!Güzelim bak bana.İyisin değil mi?Allah kahretsin!Benim yüzümden oldu!"

Birkan gözlerimi açıp bir şeyler demem için yanaklarıma hafif parmaklarıyla vuruyordu.Derin nefes alıp gözlerimi açtığımda korkmaması için gülümsedim.Belime destek vererek doğrultup yatağının ucuna oturttu.Önümde diz çöküp alnımı öptü.Şefkatle bakan gözleri yüzümü inceliyordu.Avuç içlerini yanaklarıma koydu.

"İyisin değil mi?"

"İyiyim.Başım döndü bir an.Dengemi sağlayamadım ben de."

Hafif öne eğilip alnını öptüm.Korktuğundan dolayı hızla atan kalbinin sesini duyuyordum.

"Çok korktum.Hâlâ başın dönmüyor değil mi?"

"İyiyim,dönmüyor."

"Olsun yine de hastaneye gidelim."