Deli!

ÖZEL BÖLÜM

Anne olmak kelimelere dökülemeyecek kadar güçlü bir duyguymuş.Daha kucağıma almadan o kadar güçlü bir bağ kurmuştum ki onunla,olmasa kendimi büyük bir boşlukta hissederdim.Her gün tekmelerini hissetmek bile beni ayrı mutlu ediyor.Farkında olmadan elim göbeğime gidiyor ve okşarken buluyorum kendimi.Keza Birkan'da benim gibi.Bana veya kızımıza bir şey olacak korkusuyla geceleri sıkıca sarmalıyor bedenimi.Son ayımda olduğumdan bebek için birçok kıyafet almış olsakta,Birkan beni dinlemeyip almaya devam ediyordu.Heyecanlıydı ve heyecanlıydım...

Yalancı doğum sancıları ara sıra yoklar oldu.Bu beni biraz germiyor desem yalan olur.Göbeğim o kadar çok şiş ki yürümek bile işkence olmaya başladı.Yaşadığım sıkıntılardan bir diğeri ise yatakta hiçbir şekilde rahat hissedememem.Yan yatsam olmuyor,sırt üstü yatsam olmuyordu.Tek istediğim kafamı yastığa gömüp uyumak oluyor ama bebeğimi doğurana kadar bu istediğim sadece bir hayalden ibaretti.

Yine yatakta dönüp durduğum gecelerden bir tanesindeyim.Hani derler ya;kafamı yastığa koysam anında uyurum diye.Öyle aslında ama o kadar kolay olmuyor maalesef.Dudaklarımın arasından nefesimi bırakıp sırtımı yatak başlığına dayadım.Gözlerimi Birkan'a çevirdiğimde mışıl mışıl uyuduğunu gördüm.Ben bu adama fena halde aşığım.Hem de öyle böyle değil.Elimi yumuşak saçlarının arasına daldırıp gezdirdim.Neden çirkinleşmiyor bu adam be?Ben burada kilo alayım,o hâlâ dergilerden fırlamış taş gibi manken olsun.

Adaletin bu mu dünya?

Hayır her şeyi geçtim tüm bekarların gözü benim yiğidimin üzerinde.Sonra ben sinirlendim oluyor.

Sinirlenmemek elde mi,soruyorum size?

Haraket edip uyanır gibi olunca elimi geriye doğru çektim.Benden tarafa dönüp elini karnıma koydu.Dudaklarım anında iki yana kıvrıldı.Her haraketimden bir şeyler çıkarıyordu artık.Ağır kaldırmama asla izin vermiyordu.Zaten ağır kaldırdığım da yoktu.Daha bunun gibi birçok şey.Aklıma geçenlerde Birkan'a dediğim şey gelince sessiz bir şekilde kıkırdadım. "İstersen tuvalete de gitmeyeyim Birkan!Mazaallah işerken çocuğu da düşürürüm,"demiştim.Kızlarla Birkan'ın bu hallerine gülmekten ölüyorduk.Size bir şey olacak diye aklım çıkıyor demişti.Her ne kadar belli etmese bile doğum yaklaştığı için benden daha çok tedirgindi.Aslında ben de korkmuyorum desem yalan olur.Her şeyden önce kızım sağlıklı bir şekilde dünyaya gözlerini açsın,gerisi önemli değil.

Gözlerim artık uykusuzluktan kapanacaktı.Duvardaki saate göz attığımda saatin beş olduğunu farkettim.Birkaç saat uyuyabilsem bana yeterdi.Aslında yetmezdi.Benim gibi uykucu bir insan o kadar saat uyumakla yetinemezdi.Yatağın içine geri girip uzandım.Tam Birkan'a sarılacaktım ki hissetmiş gibi kolunu belime sardı.Kafamı boyun girintisine sokup kokusunu içime çektim.

~~~

Sabah uyanır uyanmaz yaptığımız kahvaltıdan sonra Birkan'ın acil bir işi çıktığı için beni anneme getirmişti.Emniyet kemerimi çözüp arabanın kapısını açtığımda Birkan elini bileğime koydu.Karnımın el verdiği şekilde yan döndüm.Yanımdan bir saniye bile ayrılmak istemiyordu bunun farkındaydım.Avuç içini göbeğime koyup,diğer eliyle ensemden tuttuktan sonra yüzlerimizi eşitledi.

"Kendine ve kızıma dikkat et olur mu?Kısa bir işim var.Sonra hemen döneceğim."

Dudaklarını alnıma bastırdığında gözlerimi kapattım.

"Bizi merak etme,sen işini hallet yiğidim.Hem annem var.Ne olacak sanki?"

"Olsun,ben yine de söyleyeyim."

Dudağıma kısa bir öpücük kondurup geri çekildi.Tam çıkacağımda tekrar bileğimi tuttu.Sinirle Birkan'a bakıp kaşlarımı çattım.

"Bu sefer ne var?"