Şoför | Yarı Texting

6

Şoför'den

"Biz geldik!"

Levent odama baskın yapar gibi daldığında başımı kaldırdım. Odama göz gezdirdikten sonra içeri seslendi. "Müsait, gelebilirsin kızıl." Siyah nevresimli yatağıma kendini attı, ellerini karnının üzerinde birleştirirken sırıttı.

"Eee, nasılsın kardeşim?"

Cevap verecektim ki Gece ve Furkan içeri girdiler. Furkan'ın kolu Gece'nin omzundaydı. Furkan bana elini göğsüne koyup mahalle abisi tarzında bir selam verirken Gece şirin şirin gülümsedi.

Furkan yatağıma çöktü, Gece ise tekli koltuğa oturdu. "Bir yere mi gidiyorsun?" Gece'nin sorduğu soruya başımı salladım. Biçimli kaşları çatıldı, turuncu saçlarıyla biraz uğraştıktan sonra ona dikkatle bakan Levent ve Furkan'a kaçamak bir bakış atıp bana geri döndü.

"Nereye?"

"Boksa mı başladın yine?"

Başımı iki yana salladığımda Levent doğruldu. Kaşlarını kaldırdı. "Başka nereye gideceksin ki? Ev kuşusun sen, kendine gel!"

Gözlerimi devirirken ellerimi pantolonumun ceplerine soktum. Biraz durup kelimelerimi zihnimde toparladım. "Çise'yle buluşacağız."

Üçü de duraksadı ama şüphesiz en çok tepki verecek kişi Gece'ydi. Kaşları burnuna değecek kadar çatılırken "Neden buluşacaksın?" diye homurdandı. "Telefondan konuşmanız yetmiyor muydu?"

Levent güldü, Furkan ise dudaklarını birbirine bastırıp gülüşünü engelledi. Tabii bu durum grubumuzun tek kızı ve kızılı olan Gece'den kaçmadı. Açık kahve gözleri öfkeyle parlarken Levent ve Furkan'a baktı. "Ne gülüyorsunuz?"

Levent ayağa kalktı. Birkaç adımda Gece'nin yanında bitip yanaklarını sıktığında Gece çırpındı, Levent'in ellerini itmeye çalıştı.

"Sen büyüdün de arkadaşlarını mı kıskanıyorsun sen?"

"Levent! Rahat dur!"

Furkan "Rahat dur lan!" diye seslendi Levent'e ama bir yandan da gülüyordu. Kendisi Gece ona trip atar diye pek bulaşmamaya çalışıyordu, bu yüzden Levent'in yaptığı içini rahatlatmış olmalıydı.

"Tamam, tamam, bıraktım."

Levent istemeye istemeye de olsa geri çekildi. Eski yerine -yatağıma- kurulurken bakışlarını bana çevirdi. "Harbiden bu arada Gökay karşim, niye buluşuyorsunuz?"

İfadesi sorgulayıcıdan çok meraklıydı. Böyle olmakta da haklıydı. İnsanlarla konuşan biri değildim. Hayatımda sadece 3 arkadaşım olmuştu, onlar da şu an odamda oturduğum bu insanlardı. Şimdiyse Çise vardı.

"Bizim okula gelecek."

Kısa cevabım bir şeyleri açıklamaya yeterli olmuş olmalı ki daha fazla üstelemediler. Sadece Gece biraz homurdandı, onun bu kıskançlığı beni gülümsetti. Kıskanç bir kız kardeşiniz olması gerçekten zordu.

Birkaç saniye sessizce durduktan sonra telefonumdan saatime baktım. "Ben gideyim." deyip ayaklandım. Annem ve babam evdeydi. Arkadaşlarımın bazen annem ve babamla benden daha iyi anlaştıkları, üstüne üstlük sekiz senedir yapışık gibi gezdiğimiz düşünülürse onları evimizde yalnız bırakmaktan çekinmemem anlaşılabilirdi. Onlar da durumu garipsemedi. Furkan omzuna vururken "Git, git." dedi imalı bir tavırla.