HIDDEN DESIRE

Chapter 29: I love you

...

Chapter 29: I love you

Kittyelle's POV

Hindi ko tuloy napigilang iface to face tong si Sebastian ng dahil sa mga sinasabi nya. Kulang na lang ata kusa na akong magpadala sa mental hospital dahil mukhang masisiraan na ata ko sa mga nangyayari.

"Tell me Sebastian why are you like this?" Tanong ko. He turned to face me.

"Isn't it obvious?" Sagot nya mukhang sarcastic pero hindi pala.

Napabusangot tuloy ako. "Magtatanong ba ako kung obvious?" Di ko tuloy maiwasang magtaray.

"Manhid ka kung ganun." Tipid na saad nya. Anu ba tong tao na to minsan masyadong pranka ngayon masyadong paligoy-ligoy tsk.

"Hindi ako manhid. Why can't you just answer my question? Hindi yung binabara mo pa ako." Inis na sambit ko.

"Right. Sa tingin mo bakit ko ginagawa yung mga ginawa at sinabi ko?" Tanong nya rin sa akin -_- 

"Tignan mo to tinanong kita tapos tatanungin mo rin ako?"

"Just answer me." Demand nya pa -_- pag ako pahirapan pa syang pasagutin sa tanong ko pag sya sobrang demanding why so unfair?

"Fine. Jerk. Maybe be because tulad ni Ian ay in love ka na sa akin." Pilit na sagot ko,

"Then thats the answer to your question." He mumbled And I was like...Seryoso??? In love na nga sya sa akin???

"Are you really serious about that?" Di makapaniwalang saad ko. "Why mahirap bang paniwalaan ang mga sinasabi ko?

Tell me? Mukha ba akong sinungaling?" Seryosong tanong nya. Wow patanong na naman nya akong sinagot.

Great Sebastian great. "Honestly oo." Sagot ko.

"I see then let me just prove it to you from now on especially on the day of our represention." he seriously muttered.

Yan ang huli naming paguusap nung birthday ng mommy nya. Kaya nga kinakabahan ako ngayon dahil ngayon na ang araw ng presentation namin sa personality development yung sasayaw kaming apat.

Kaya todo prepare na kami ngayon. Make-ups tapos suot ng costumes and whatsever kami pa naman ang pangunang magpeperform jusme sana hindi ako magkamali mamaya >_< 

End of POV

Claire's POV

I'm here sa office ni Ashiel my loves so sweet ko. Hoho~ kinikilig ako para na kaming magasawa aing! Ang tagal kong hindi nakita si Ashiel ko. Simula kasi ng umalis kami nung 11 years old ako para lumipat ng paris ay limang taon ko din syang hindi nakita. Childhood friends ko kasi silang apat na magkakapatid although si kuya kiel lang ang totally na kumakausap sa akin ay hindi ko sinukuan tong si Ashiel.

Haha kaya nga ngayon hindi na nya ako matiis kasi alam ko love na rin ako nito di lang nya pa maamin kasi masyado pa akong bata. Pero I don't care though. Age is just numbers right?

Sa love wala naman yun kung mahal nyo ang isa't isa yiehhhhhhhh basta paglalaban ko ang pag-ibig ko sa kanya laking hirap ko rin noon nuh. Susukuan ko pa ba. No way~

"Ashiel my loves so sweeeetttt~" bati ko sa kanya tapos nagbeautiful eyes pa.

"Claire, wag masyadong makulit. May ginagawa pa ako." Sita nya sa akin.

Tss yan lang talaga ang hindi ko mabago bago sa kanya yung pagiging workaholic nya Hays siguro isipin ko na lang ginagawa nya yan for were future kyahhhh tama ganun nga. Kaya nagpout ako at tumahimik sa gilid.