-19-

26.3K 1.6K 1K
                                    

Keyifli Okumalar. 🤍

Eymen'in evinde kaldığım günden bu yana 2 gün geçmişti. Uyanır uyanmaz gizlice evden çıkmış kendi evime gelmiştim. Babamın yokluğumu fark etmemesi ise büyük bir şanstı.

O günden beri Eymen ile konuşmamıştık. Ne okulda konuşmuştuk ne de birbirimize mesaj atmıştık.

Neden konuşmadığımızı bilmiyordum.

Birbirimizden soyutlanmıştık sanki. Bu iki gün boyunca onu çatıda görememiştim, çatıya hiç çıkmamıştı. Sanırım bir problemi vardı.

Ve o problemin ne olduğunu bana söylemeyeceği aşikardı.

Bugün hava yağmurluydu.

Kasım ayına geçmek üzereydik. Okulda kış formasına geçenler bile vardı. Hizmetliler okulun merdivenlerini temizliyordu, herhangi bir kayma riski olmasın diye. Bugün kime baksam elinde sıcak bir içecek görmüştüm.

İstanbul soğuğuna alışkın biri olarak üşümüyordum, İzmir'in havası farklıydı ve kesinlikle İstanbul'dan daha sıcaktı.

"6 kilo. Sadece 6 kilo. 6 kilo verebilirsem tamamım. 6 kilo dediğin nedir ki? 6. Sadece 6."

İlk dersimiz Edebiyat'tı. Hocamız yaptığı sözlüleri okurken Selin aldığı kilolardan dolayı sitem ediyordu.

Zayıf bir kızdı, birkaç kilo fazlası olsa ne olacaktı?

"Selin sen zayıf bir kızsın. O kiloların sana yakışıyor."

"Çıldırdın mı sen Asel?" dedi inanamazcasına. "Bir insana kiloları nasıl yakışabilir? Görmüyor musun duba gibi oldum! Yanaklarım şişti. 6 kilo ya!"

"Abartma Selin," diyerek gözlerimi devirdim. "Hem nereden taktın ki sen buna?"

"Dün vitamin hapı almak için eczaneye gittim. Orada tartıldığımda aldığım kiloları görmek beni yıkıma uğrattı." başını ellerinin arasına aldı. "6 kilo almışım. Hem de 2 ayda!"

Tam o sırada Edebiyat hocası "Selin Aydın," dedi sözlü kağıdına bakarak. "66 aldın."

Bunu duyan Selin homurdanmaya başladığında kafasını sıraya gömdüm.

Kilolu olmayan kızların 'ben kiloluyum' demesi sinirimi çok bozuyordu. Aynı zamanda dünya güzeli olan kızların 'ben güzel değilim' demesi de oldukça sinir bozucuydu.

"Asel Arslan, 87."

Hiçbir şey söylemeden defterimin boş bir sayfasını açtım ve boş boş çizmeye başladım.

"Eymen Çağlayan, 98."

"2 puanı nereden kırdığınızı sorabilir miyim?"

Eymen'in sesini duyunca kafamı kaldırıp omzumun üstünden ona baktım. Aldığı not iyiydi işte, daha ne bekliyordu bu çocuk.

"Yazım yanlışından."

Eymen alay edercesine güldü. Gözlerinde 'Eminim öyledir' diyen bir ifade vardı.

kavin | texting Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin