Siyah deri koltuğa oturdum, ellerimi dizlerimin üstüne koyup ona baktım.
Dövme yaptırıyordu. Omzuna Rusça bir yazı kazdırıyordu. Yazının anlamını bilmiyordum. Deli gibi merak ediyordum ne yazdırdığını.
Dövmeci - yani Yüsra - dövmeyi yaparken "Sence...
Hayatım hiç beklemediğim bir anda bir aksiyonun içine düşmüştü.
O aksiyon benim sonum olmaya çalışsa da bunu başaramamıştı. Üstesinden gelmiş ve beni yenmesine izin vermemiştim...
Hastanede geçirdiğim o lanet günlerin ardından eve döndüğümde babam bana trip atıyordu. Ona gerçekleri söylemediğim için kızgındı, haklıydı da. Ona çok fazla yalan söylemiş bana olan güvenini zedelemiştim.
Ben tam anlamıyla iyileşene dek herhangi bir şey söylemeyeceği söylemişti. Ben iyileştiğimde bizi bir kavga, beni ise öğüt dolu sözler ve azar işitme bekliyordu.
Eve geldiğim günden beri babam işe gitmemişti. Sanki her an bana bir şey olacakmış gibi tetikteydi, yanımdan ayrılmak istemiyordu.
Onu çok korkutmuştum. Annemden sonra böyle bir korkuyu yaşadığı için çok üzgündüm. Keşke böyle olmasaydı.
Selinler her gün gelip gidiyordu. Aldığım 1 aylık rapora bir de yarıyıl tatili eklenince uzun bir süre evde kalacaktım ve Selin sıkılmamam için her gün yanıma geliyordu. Onun gibi bir arkadaşa sahip olduğum için çok şanslıydım.
Arda ile Yüsra birkaç kez ziyaretime gelmişti. Rüzgar ise her gün Selin'i almaya geldiğinde beş dakikalığına uğruyordu.
Herkes yanımdaydı.
Ama o yoktu.
Eymen'den 3 haftadır haber alamıyordum. Nerede olduğunu, ne yaptığını bilmiyordum. Birkaç kez Umay Hanım'a sorduğumda Eymen'in nerede olduğunu söyleyemeyeceğini ama onun iyi olduğunu, merak etmemem gerektiğini söylüyordu.
Eymen'in nerede ne halde olduğunu bilmezken nasıl onu merak etmezdim?
Selin evine dönmek için hazırlanırken "Hâlâ bir haber yok mu?" diye sordum.
Eymen'i kastettiğimi anladığında başını hayır anlamında iki yana salladı. "Hayır, yok."
"Peki," diye mırıldandım omuzlarımı düşürerek. "Hoşça kal."
Galerimde Eymen ile olan fotoğraflarımıza bakarken hoşuma giden bir fotoğrafı instagramda paylaştım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
1,045 beğeni
@aselarslan Özledim...
Bu gönderi yorumlara kapatılmıştır.
Instagramdan çıktıktan sonra belki bir umut mesajlarıma bakar diye düşünüp mesajlara girdim. Eymen'e bu 3 hafta içinde tonlarca mesaj atmıştım ama hiçbirine dönmemişti.
Neden gelmiyordu? Neden bir haber vermiyordu?
Son yazdığım mesaja baktıktan sonra derin bir nefes aldım ve parmaklarımı ekranda gezdirmeye başladım.
Asel: 3 hafta oldu. (gönderilmedi)
Asel: 3 haftadır yoksun sevgilim. (gönderilmedi)
Asel: Senden haber alamıyorum. (gönderilmedi)
Asel: Seni çok merak ediyorum. (gönderilmedi)
Asel: Nereye gittin bilmiyorum. (gönderilmedi)
Asel: Nefes alıp almadığını bile bilmiyorum. (gönderilmedi)
Asel: Ve bu canımı yakıyor. (gönderilmedi)
Asel: Kalbimde bir hançer var sanki. (gönderilmedi)
Asel: Yokluğunda daha derinlere iniyor. (gönderilmedi)
Asel: Battıkça acı veriyor (gönderilmedi)
Asel: Sensizlik çok zor. (gönderilmedi)
Asel: Neden gittin, nereye gittin bilmiyorum. (gönderilmedi)
Asel: Etrafımdaki herkes hiçbir şey söylemiyor. (gönderilmedi)
Asel: Kendimi çok yalnız hissediyorum. (gönderilmedi)
