kavin | texting

-31-

Bol bol yorumlarınızı bekliyorum! Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın!

Keyifli okumalar! 🤍

Eymen'in bana karşı hisleri vardı.

Bu dövmeyi yaptırmasının başka bir açıklaması olamazdı.

Ne hissetmem gerektiğini bilmiyordum. Ne yapacağımı da.

Detaylıca düşündüğümde Eymen'in bana karşı hisleri olduğunu anlayabiliyordum. Bunu anlayamayacak kadar aptal değildim.

Ellerim titremeye başlamıştı. Bunu bunca zaman nasıl anlayamamıştım?

Bakışlarım Eymen'in yeşilliklerinden ayrılmazken Yüsra, "Ben dışarıdayım. Sonra görüşürüz," diyerek odadan çıktı.

Dilimin ucuyla kuruyan dudaklarımı ıslattım. Bakışlarımı etrafta gezdirerek "Neden bu dövmeyi yaptırdın?" diye sordum. İtiraf et.

"Senden bana özel olan bir şeyi vücudumda taşımak istedim."

Gözlerimi gözlerine çevirdim. "Göbek adımın sana özel olduğunu nereden çıkardın?"

İtiraf et.

"Hadi ama Kavin," diyerek ayağa kalktı. İşaret parmağıyla dövmesini işaret etti. "Bu bana özel."

Nefesimi verdim. "Neden?"

İtiraf et.

Bana doğru birkaç adım atarak tam önümde durdu. "Bana nedenini anlayamadığını söyleyemezsin." Bir eli önüme düşen bir tutam saçıma gitti, saçımı kulağımın arkasına itti. "Nedenini biliyorsun Kavin."

"Senden duymak istiyorum," diyerek çenemi kaldırdım.

Ondan duyarsam ne olacaktı ki?

Bana karşı hisleri vardı, bunu görebiliyordum. Bu hislere karşılık verebileceğimden emin değildim ve ne yapmam gerektiğini bilmiyordum.

Eymen bir tutam saçımı parmağına doladı ve oynamaya başladı. "Seninle ilgileniyorum Kavin."

"Bunu biliyorum." Yutkundum. "Ne boyutta?"

Yeşil gözleri ela gözlerimi delip geçti. "Bu hikayedeki Artemis olmak isteyecek kadar büyük bir boyutta."

Tekrar yutkundum. "Ben ne diyeceğimi bilemiyorum..."

"Evet de," dedi sırıtarak. "Direkt sevgili olalım. Evim var, arabam var, zenginim, yakışıklıyım, coolum, birçok kızın hayalindeki erkeğim. Ben olsam benimle sevgili olurdum. Bence sen de benimle sevgili olmak istersin."

Kaşlarımı çattım. Ukala! "Ya istemezsem?"

"İstersin istersin."

Saçımla oynamayı bırakıp beni geriye doğru yürüttüğünde sırtım duvara değinceye dek yürümeye devam ettim.

Sırtım soğuk duvar ile buluştuğunda gidecek bir yerim kalmamıştı. Eymen tam önümde durup ellerini başımın iki yanından duvara sabitledi.

"İnsanlar, kendilerini insanlara göstermek istemediğinde kendilerine bir duvar örerler Kavin. O duvarın arkasına gizlenirler, kendilerini insanlardan saklarlar. Bambaşka birini oynarlar şu dünya denen sahnede... Herkese karşı ördüğüm duvarlarım vardı. Ta ki sen gelene dek. Sen, bir bakışınla o duvarın sağlamlığını yok ettin. Gülümseyişinle yıktın o duvarı. Sen Kavin, duvarların arkasına gizlenen o çocuğu kendine aşık ettin."

Ellerim titremeye başladı. Ne diyeceğimi bilemiyordum. Böyle bir durumda ne denirdi ki?

Eymen bir elini duvardan çekip tekrar saçlarımla oynamaya başladı. "Okuduğum bir kitapta "Ben onun cennetinin 'benimkinin yarısı kadar yaşam dolu olduğunu söyledim; o da benim cennetimin insanı ayyaş edeceğini idda etti. Ben uyuyakalırdım onun cennetinde, o ise benimkinde nefes bile alamayacağını söyledi' diyor. Ben, senin cennetinde kaybolup senin cennetinde yaşamayı, senin cennetinde ölmeyi istiyorum."