Hayalet

- Bölüm 6 -

Gençler çok teşekkürler vote , comment ve okunma sayıları için. Yaklaşık 4-5 gün buralarda değilim. Sınavlar başlıyor biliyorsunuz. Her neyse yorum yapalım lütfen. Dediğim gibi ''yb'' yazsanız bile yeter. İyi okumalar :)

O gün önemli bir şey gözler önüne serilmiş , saflığın beyaz örtüsüne kırmızı bir şarap dökülmüştü. Kararan gözlerim yavaş yavaş açıldı. Hala üzerimdeydi. Gözleri artık siyah değidli. Tamamen beyaz olmuşlardı. Nefesini kontrol edemiyor gibiydi. Yüzüme attığı yumruklar yüzümü acıtıyordu. Kafamı kaldırıp yatağa baktım. Yatak kan içerisindeydi. 

Hayatım da kimseyle bunu yapmamış , evlenene kadar da yapmamayı planlamıştım. Barkın ile evlenip harika bir hayat kuracaktım. Bunu mahveden iki şey vardı; Aile ve onların gözünü bürüyen para...

Canım hem fiziksel hemde ruhsal olarak çok yanıyordu. Hareket edemiyordum. Kollarımı tutmuş bana sahip oluyordu. Çığlık atıyordum , ona ayaklarımla vurmaya çalışıyordum. Fakat her şey boşunaydı. Git-gel yaptı ve yanıma doğru yattı. İşini bitirmişti. 

Ağlamaya başladım. Çığlık atıp kendime vurmaya başlıyordum. Kafamı çevirip ona baktım. Gözleri düzelmişti. Normal bir insan gözü gibi olmuştu. Ayağa kalktı ve bana döndü;

- Eğer bir kez daha olsun istemiyorsan Barkın piçini sevdiğine emin ol. İkincisi çok daha sert olacak.  Bu arada tanışalım ben Mirza.Dedi ve gülerek çırılçıplak şekilde banyoya ilerledi.

Ağlamam şiddetlenmişti. Gözüme masanın üzerinde duran bıçak çarptı. Kendimi öldürüp her şeye son verebilirdim.Yada... Belki de onu öldürmeliydim. Ayağa sessizce kalktım ve masaya ilerledim. Bıçağı tüm soğuk kanlılıkla kaptım ve banyoya ilerledim. 

Banyoya girdim. Küvetin içinde yatıyordu. Cam kabine doğru ilerledim. Ani bir hareket ile cam kabini açıp bıçağı havaya kaldırdım ki suyun içinden çıkıp bıçağı havada kaptı. Güldü ve;

- Sen akıllanmadın değil mi? Yoksa daha sert mi geleyim istersin?. Aklını okyabilirim , sana her istediğimi yapabilirim. Daha demin yaptığım gibi. Yine sana sahip olmamı ister misin? Barkın'ın gözleri önünde hemde?

O anda kapının sesi beni ürküttü. Arkamı döndüğümde gördüğüm şey beni paniğe sokmuştu. Barkın gelmişti!. 

- Esila neredesin? Konuşmamız lazım. Dedi ve banyoya ilerledi.

Mirza birden beni kucağına aldı ve öpmeye başladı. Hala çıplak olması durumu daha kötü hale getiriyordu. Nedensizce ondan kurtulmak istemedim. Bunu bana o mu yapıyordu yoksa kendim mi diye düşünürken Barkın içeri daldı.

Mirza beni yere indirdi ve Barkın'a bakarak;

- Sanırım basıldık. Değil mi Esila? Dedi ve yüzünü bana çevirdi.

Barkın'a yaklaştım ve birden ağlamaya başladım.

- Barkın lütfen dinle... Diyordum ki Barkın'ın attığı tokat ile yere düştüm. 

Ağlamam şiddetlenmişti. Aniden Barkın Mirza'nın üzerine atladı ve yumruklar atmaya başladı. Ayağa kalkıp Barkın'ı kurtarmaya çalışıyordum. Barkın tam yumruğunu atıyordu ki eli havada kaldı. Arkadan Barkın'ı çekiyordum fakat ne yaparsam yapayım Mirza engel oluyordu.

Birden havaya kalktığımı hissetim ve kendimi yatak odamda buldum. Beni yine fiziksel bir temas halinde bulunmadan fırlatmıştı. Ayağa kalktığım anda banyo kapısı yüzüme kapandı. Kapıya yumruklar attım.

- Aç kapıyı pezevenk herif! Bırak onu! bu bizim aramızda! 

İçerden Barkın'ın bağırma sesleri geldiği anda kalbimden bir şeyler koptu. İşte o zaman tüm saflığım ve kişiliğim yok oldu. Barkın'ın acı içinde ki çığlıkları , Mirza'nın bana sahip olması... 

Hayatım bir yıl içerisinde boka dönmüştü. Her şey iğrenç , her şey saflığından arındırılmış gibi geliyordu bana artık. Kapıyı yumruklamaktan vazgeçmiştim. 

Artık hiç bir şey umurumda değildi. Odamdan çıktım ve aşağı ilerledim. Mutfağa ilerledim ve elime geçen ilk keskin şeyi aldım. Dış kapıya ilerledim. Dışarı çıktım ve içime tüm temiz havayı çektim. Bu mahalleyi son kez görüşüm olacaktı. Yola doğru ilerledim. Hava karanlıktı. İleriden arabalar geliyordu. Boğazıma doğru bıçağı ilerlettim ve derin nefes aldım.

Düşündüm... Hayatıma şimdi olmazsa Barkın öldüğü gün son verecektim. Yada farklı biri benim yüzümden öldüğü zaman. Asla biri ile arkadaş olamayacaktım yada sevgili. Evlenemeyecektim. Çocuklarım olmayacaktı. Ben lanetliydim.

Ölüm sinsice dolanıyordu etrafımda. Gözlerimden yaşlar akıyordu. Sona mı yaklaşıyordum? Her şey bitecek miydi? En önemli soru ise; Ölüm için hazır mıydım?.

Bunların cevabını alabilmek için tek bir yol vardı. Boğazıma atılan bir çizik. 

Korkusuz bir şekilde bıçağı damarlarımın üstünde gezdirdim. Derin bir nefes aldım ve gözlerimi yumdum. Gözlerimin önüne Mirza'nın bana sahip olması gelmişti. 

- Ölüm için hazırım! Dedim ve seri bir hareket ile bıçağı boğazımda kaydırdım.

Bir anlığına gülümsedim. Kanların boğazımdan aktığını hissediyordum.Gözlerimi kapatmadığım halde gözlerim kararıyordu. Kendimi yolun ortasına bıraktım. Kendimi uzaktan seyrettim bir anlığına. Yolun ortasında gülümseyerek yatıyordum. Gözlerim açıktı. Boğazımdan akan kankar çoğalıyordu.

Her şey bitmişti...

Heyecanlı bitti değil mi? Sizce ölebilir mi? Yorum yapın. +5 Vote ve yorum ile yb gelecektir.:)