Hayalet

- Bölüm 5 -

Arkadaşlar 400 Okumayı 2 hafta içerisinde geçtik. Saolun fakar sorun yorum yapmamanız. Lütfen emek veriyorum. ''yb'' yazsanız bile mutlu olacağım. Vote vermeyi de unutmayalım. İyi okumalar :)

Gözlerimi araladım. Barkın yanımda duruyor ve elleriyle başımı okşuyordu. Uyandığımı görünce;

- Esila! İyi misin? Seyahat biter bitmez bayıldın. Dedi ve endişeli gözleriyle bana baktı.

İçimden ona sarılıp ağlamak geliyordu. Saatlerce onun yüzüne bakıp ''Seni Seviyorum'' diyebilirdim. Ama bu sözü her tekrarladığımda onu ölüme doğru itecektim. Gözlerimden akan yaşlara hakim olamadım. Soğuk davranmaya çalıştım ve;

- Kaç saattir baygınım? Dedim. 

Ağladığımı görünce bana sarıldı. Onu ellerimle ittim. 

- Barkın yapma lütfen. Soruma cevap ver.

Dedim ve ayağa kalktım. Bana her sarıldığında ona daha yakın hissediyordum. Bu her şeyi daha çok kötüleştiriyordu. 

- Ne oldu şimdi? Anlat. 

- Barkın git lütfen. Sadece git! Her şeyi boka sarıyorsun! Git! Dedim ve kapıyı işaret ettim.

Kalbim öylesine parçalanmıştı ki içimden annem ile babama bir kez daha küfür ettim. Para gözlerini kör etmişti. Ama asıl durum şuydu. Bana ait bir miras felan yoktu. Sadece her ay bankama bir miktar para yatıyordu. Buda okul ve ev masraflarını ancak karşılıyordu. Babam ve Annemin emeki maaşı haricinde bana ait bir para yada değerli bir şey yoktu. Bunları düşünürken Barkın'ın aynaya attığı yumruk dikkatimi dağıttı. Camlar yere düştü.

Hiç bir şey demeden odadan çıktı. Ona her şeyi anlatmak istiyordum. Ama kendisini benim yüzümden tehlike de hissedecek ve benden nefret edecekti. Onu aklımdan çıkarmalıydım. Gözlerimden akan yaşları sildim ve pencereye ilerledim. Başım aniden ağrımaya başladı. Her astral seyahatten sonra olduğu gibi. Camdan dışarı bakıyordum. Ay parıldıyordu. Birden arkamda sıcak bir nefes hissetim. Pencereden yansıyan yüzüme baktım. Birden arkamda bir yüz belirdi. Gözleri siyah olan o çocuk. 

Ani bir çığlık attım ve arkamı döndüm. Bana yine gülümsüyordu. Kekeledim ve;

- K-kimsin sen!?

Kaşlarını çattı ve;

- Bir haber kuşu. Dedi ve gülümsemesini bozup siyah gözlerini bana dikti. Gözünde ki tek renk siyahtı. Öfkeli gibi görünüyordu.

Ağlamaya başladığım anda belimden beni kavradı ve yatağa doğru fırlattı. Aşırı güçlüydü. Çığlık attım ve yatakdan indim. Kapıya doğru koşuyordum ki daha onun arkamda olduğunu bile anlamadan beni belimden tuttu. Kendine çekti ve saçlarımın kokusunu derince içine çekti. 

- Beni azdırıyorsun hayatım. Dedi ve tek hareket ile tekrardan yatağa fırlattı. 

Yatağa düştüm ve yine kaçmak için ayağa kalktım ki anlamadığım bir şekilde yatağa yeniden düştüm. Bana fiziksel bir temas bile yapmadığı halde nasıl olurda yatağa çekilmiştim.

- Hala anlamadın mı bebeğim. Ben bir Erkek Cadıyım. Senin zihnini okuyabilirim , seni istediğim şekile sokarım. Bize borçlusun. Bizim olanı vereceksin. Dedi ve üstüme çıktı.

- Lütfen. Bana ne istiyorsan yap ama Barkın'ın canını alma!. Dedim. Ağlamaya devam ediyordum. Göz yaşlarım kafamı koyduğum yastığı ıslatıyordu. 

- Birazdan sana yapacağım şey ilk uyarı olacak. Bu uyarıdan sonra Barkın'ı sevdiğine emin olacaksın. Yoksa ikinci uyarı gelecek Sürtük! Dedi.

Emin olmak mı? Ben zaten emindim.

- Emin olmak mı? Dediğimde güldü ve;

- Onu sevmiyorsun , hoşlanıyorsun küçük aptal. O sadece bir genç ergen kızın hayalindeki tip. Ona aşık felan değilsin. Umarım bundan sonra aşık olursun! Dedi ve pantolonumu indirdi.

Çığlıklar atmaya başladım ve;

- Yalan! Onu seviyorum. Yalan! Dedim ve hıçkırarak ağlamaya başladım. 

Gülmeye devam etti ve üstümü çıkartmaya başladı.

Duyduklarım beni o kadar sinirlendirmişti ki karşımda duran kişinin tehlikeli olduğunu unutmuştum;

- Bırak beni! Bırak! Barkın'ın ruhunu alamayacaksın siyah gözlü pezevenk! Benim bildiğim Cadılar kadın olur! Sen niye kadın değilsin ha?! Belki de kadınsındır! Bırak beni eşcinsel köpek! Diye bağırdım. 

Sözlerimi duyduğu anda yüzündeki gülümseme silindi ve üzerimde ki kıyafetleri parçalamaya , yüzüme yumruklar atmaya başladı. Ağzıma gelen kanın tadını hissedebiliyordum. Ağlayamıyordum artık. 

- Hazır mısın Fahişe! Dedi ve son olarak iç çamaşırımı indirdi.

Birden attığım çığlık ile gözlerim karardı ve kendimi kaybettim... 

Cidden yazarken ben bile üzüldüm yani.. :D Her neyse comment ve vote vermeyi unutmuyoruz. +5 vote ve comment olsun yb gelecektir.

HATIRLATMA;
BU KİTAP SERİ HALİNDEDİR. BİTTİ, BİTECEK DİYE ÜZÜLMEYİN CANIM OKUYUCULARIM "HAYALET 2 | KORKUNÇ YÜZLER" OLAN İKİNCİ KITABA PROFILIMDEN ULAŞABİLİRSİNİZ.