Hayalet

- Bölüm 1 -

Merhaba arkadaşlar! ASTRAL SEYAHAT hakkında kitap da bir çok olay olacaktır. Lütfen astral seyahat hakkında bilgisi olmayan arkadaşlarımız BURAYI OKUSUN;

Astral Seyahat nedir?

Astral seyahat ruhun bedenden ayrılması olayına denir. Astral Seyahat yaptığınız da yaşadığınız boyuttan farklı boyutlara geçersiniz. 

Astral Seyahat neden yapılır?

Öncelikle şunu belirtmek isterim ki astral seyahat yapan arkadaşlarım var. Bu kitap ta astral seyahat hakkında yazılan şeylerin çoğu gerçektir. Yapan arkadaşlarıma göre bu şey insanı rahatlatıyor ve bağımlılık yapıyor. Aynı zamanda astral seyahatte ölen tanıdıklarınızı görmeniz de mümkün olabilir. Tabii bizim kitabımız da Esila bunu keyif için yapmıyor. Neden yapıtığını öğreneceksiniz.

Eğer hala astral seyahat hakkında bilgi edinemediyseniz yada aklınız da sorular kaldıysa bana mesaj atmanız yeterli olacaktır. 

Aşağıdan gelen sesler eşliğinde uyandım. Yine mi oluyordu? diye düşünürken şiddetlenen sesler bana haklı olduğumu gösterdi. Yine oluyordu!.

Sessizce ayağa kalktım. Telefonumu aramaya başladım. Barkın'ı arayacaktım. Başka tanıdığım veya güvendiğim insan yoktu. Ailem öldüğünden beri bunlar oluyordu. Telefonum çalmaya başladı birden. Biri beni arıyordu. Barkın olmalıydı. Koşarak sesin geldiği yere doğru ilerledim. Arayan kişiyi görmem ile birlikte vücudum da ki tüm kanlar donmuştu sanki. Arayan gizli numaraydı. Ne zaman beni gizli numara arasa bana korkutucu şeyler söylerdi. Ailem ölmeden saniyeler önce beni arıyıp onlara bir arabanın çarpacağını söylemişti.

Ailem öldüğünden beri haftada bir kez beni arar ve beni her seferinde de korkutmayı büyük bir soğukkanlılıkla başarırdı. Sadece bunlar değildi. Evimden gelen garip sesler yada korkunç çığlıklar. Bazı günler yerlerde kanlı ayak izleri. Yada aynam da kan ile yazılmış olan ''Hesap verme vakti'' gibi yazılar... Deli olduğumu düşünürdüm ilk. Ama bunları Barkın'da görmüştü. 

Elim titreyerek telefonu açtım. Eğer açmazsam tekrar tekrar arardı. Açtım ve sesimin titrememesi için elimden gelen her şeyi yaptım. Ama bu daha çok beni kötü hale soktu. Gözlerimden yaşlar akarak konuşmaya başladım;

- Ne istiyorsun?

Sesi fazlasıyla korkunçtu;

- Astral Seyahat girişimin başarısızdı. Tekrar dene lanet sürtük. Bizim olanı vereceksin. Tekrar dene!

Dedi ve telefonu kapattı. Gözlerimden akan yaşlar durmak bilmiyordu. Bu neydi şimdi? Benim suçum neydi? Barkın'a o kadar ihtiyacım vardı ki şu anda. Sadece ona sarılıp ağlamak istiyordum. Tam onu arayacakken artık onu rahatsız etmemem gerektiğini düşünüp telefonu yatağa fırlattım. Cumartesi sabahıydı. Ama daha günün başlangıcında tüm moralim yerle bir olmuştu. 

Arayanın kim olduğunu düşünürken dediği şeyler aklıma geldi; ''Tekra dene!''

Yine denemeliydim. Astral seyahat'in yapılabileceği en iyi zamanlar sabah kalktıktan dakikalar sonrası olduğunu okumuştum. Denemekten zarar gelmezdi.

Göz yaşlarımı sildim ve yatağa uzandım. Bu sefer müzik dinlemeyecektim. Sessizlik istiyordu vücudum. Gözlerimi tavana diktim ve odaklanmaya başladım. Kendimi tavanda görmek için hazırdım. Gözlerimi kapıyıp açtım ve tavanda duran bedenime baktım. Yine ellerim uyuşmaya başladı. Bu sefer içimde en ufak bir korku kalmamıştı. Gözlerimi kapadım ve kendimi bıraktım. Midem bulanmaya başladı. Saniyeler sonra ise her şey kesilmişti. Yataktan kalktım ve heyecanla arkamı döndüğüm de yatakta duran ruhsuz bedenime baktım.

Şimdi tek yapmam gereken odanın içinde biraz tur atıp astral seyahate alışmaktı. O kadar hafif hissediyordum ki bunu kelimelere dökmek çok zordu benim için. Uçan bir kuştan farksızdım. Bu hoşuma gitti zıpladığım da kendimiş havada uçarken buldum. Yere inmek için tek yapmam gereken düşünmek oldu. Ayaklarım yere basınca odadan dışarı çıktım. 

Şimdi yapmam gereken ailemi bulmaktı. Nasıl bulacağım kısmını hiç bir zaman düşünmemiştim. Astral Seyahat'i başarmakta süpheliydim ama başardıktan sonra her şeyi başarabilecekmiş gibi hissetmiştim. 

Araştırmalarıma göre ölen ruhları görmek için onlarında bizi görmek istemeleri gerekiyormuş. Evin içinde dolanarak ''Anne , Baba!'' diye bağırmaya başladım. Sesim yankılanıyordu. O anda bir şeyler hissetim. Arkamda duran bir şey vardı sanki bu annem yada babam olabilirdi. Arkamı soğukkanlılık ile döndüm. Yapacağım tek bir hareket bile beni kendi boyutuma götürebilirdi. 

Başarmıştım!. Annem tam karşımda duruyordu. Bana gülümsedi. İçimi öyle bir heyecan kaplamıştı ki bu heyecan bana pozitif enerji vermişti. Ona sarılamıyordum ama sarılmış kadar olmuştum. 

- Anne! Dedim ve masum yüzüne baktım.

Bana uzun süre baktı ve;

- Her şey için üzgünüm Esila. Bunu yapmak zorunda olduğum için... Dedi ve bana üzülerek baktı.

Hiç bir şey anlamamıştım. Buda neydi şimdi? Ona baktım ve;

- Ne için anne? Artık kurtulmak istiyorum bunlardan. Lütfen anlat! Neler döndüğünü!.

Duraksadı ve;

- Biz... Biz babanla çok kötü bir şey yaptık Esila. Biz... Dedi ve lafına devam edecekken annemin arkasında duran adam korkudan çığlık atmama neden oldu ve kendimi yatağımda buldum.

Kalktığım da kendi boyutuma geçmiştim. Astral seyahat bitmişti. 

- Olamaz! Dedim ve çığlık attım. Ağlamaya başlamıştım.

Her şeyi çözmeye çok az kalmıştı oysa ki!. Annemin arkasında gördüğüm bir adam fazlasıyla korkunçtu. Uzun burnu vardı ve ağzına dikiş atılmıştı. Ağzını açamıyordu ve mavi gözleriyle bana bakıyordu. Bu çok korkunçtu...

Aşağıdan yine sesler gelmeye başlamıştı. Ağlamam daha da çok hızlanmıştı. Kulağıma taktığım kulaklık beni biraz da olsa sakinleştirmişti. ''Passenger - Let her go'' dinlemeye başladım. Ağlamam kesilmişti. 

Gözlerimi yumdum ve kendimi yatağın rahatlığına bırakıp uykuya daldım...

Sıkıcı bir giriş yaptık farkındayım ama emin olun böyle devam etmeyecek.  Votelerinizi ve yorumlarınızı bekliyorum.