Przyjaciel czy miłość? E.P

Rozdział 15

To już prawie dwa lata odkąd wróciliśmy do Londynu. Edek dość szybko zapytał się czy chcę zostać jego dziewczyną. Łucja została taka sama. Niezbyt się zmieniła. Edek wydoroślał i spoważniał. Ja z Zuzą jesteśmy najładniejszymi dziewczynami w szkole, co trochę drażni Edka, gdy widzi jak ktoś próbuje mnie poderwać. Piotr cały czas bierze udział w jakiś bójkach. Każdy z nas się zmienił. Czekaliśmy na peronie na pociąg, który miał za niedługo przyjechać. Poszłam z Zuzią do stoiska z gazetami i nagle podszedł do nas jakiś chłopak. Zaczął przyglądać się Zuzie co zauważyła i ona. Zaczęłam się cicho śmiać. Wtedy chłopak przypatrywał się mi na co od razu się uspokoiłam.

-Chodzicie do szkoły, która znajduje się blisko mojej.-stwierdził nieznajomy chłopak .

-I co z tego?-zapytałam sztucznie uśmiechając się do chłopaka.

-A ja chodzę do szkoły naprzeciwko.-powiedział.

Przewróciłam oczami na słowa chłopaka.

-Znam was z widzenia. I na ogół jesteście same. -powiedział.

-Tak, no jak widać nie szukamy towarzystwa.-powiedziała Zuza.

-Ja tak samo.-powiedział.

Zaczęłam się cicho śmiać a Zuza przewróciła oczami. Była nieźle zirytowana zachowaniem chłopaka.

-Jak macie na imię?-zapytał.

-Ja jestem Wanda a moja przyjaciółka to Ania.-powiedziała Zuza sztucznie się uśmiechając.

-Zuzia, Kate!-usłyszałyśmy krzyk Łusi.

Odwróciłyśmy się w jej stronę.

-Lepiej chodźcie szybko.-powiedziała najmłodsza Pevensie.

Odłożyłam swoją gazetę i wzięłam swój bagaż.

-Nawet nie żartuj, że oni znów się bi...-Łucja nie dała mi dokończyć tylko szybko złapała mnie za rękę i mnie pociągnęła za sobą.

Pobiegłyśmy na peron. Wchodząc usłyszałyśmy:

-Lej go!

-W ryj, walnij go w ryj!

Zaczęłyśmy się przepychać na sam przód. Zobaczyłyśmy nikogo innego jak Piotrka, który bił się z trzema innymi chłopakami. Zuza spojrzała na niego z mordem w oczach. Nagle zobaczyłam Edka, który przepycha się na sam przód, aby pomóc bratu.

-Edmund!-krzyknęłyśmy razem z Łusią.

Ed nie zatrzymał się i rzucił się na jednego z chłopaków. Patrzyłam na to wszystko z wściekłością i zawodem. Później usłyszeliśmy gwizdek. Żołnierze rozdzielili chłopaków, a my skierowałyśmy się na górę i czekałyśmy na nich. Nagle zobaczyłam, że jeden z chłopaków z którym się bił Piotr to mój były chłopak Tom. Zauważył mnie i zaczął kierować się w moją stronę. Na szczęście przyszli chłopacy Edek podszedł do mnie i mnie przytulił w geście przeprosin. Tom cały czas nas obserwował. Zuza dawała wykład Piotrowi o jego niedojrzałym zachowaniu. Ed zauważył, że chłopak się nam przygląda.

-Kto to?-zapytał.

Spojrzałam na niego zdziwiona. 

-Ten chłopak co nam się przygląda.-powiedział.

Spojrzałam na niego smutnym wzrokiem.

-Kto to jest Kate?-zapytał najłagodniej jak potrafił łapiąc mnie za moją dłoń i złączył ją ze swoją.

-Mój były chłopak Tom. W skrócie był ze mną tak długą aż moja była przyjaciółka nie powiedziała mu, że się w nim zakochała i wtedy ze mną zerwał.-powiedziałam najszybciej jak się dało.