Rosyjska gra

Rozdział V

Moskwa- Aleksander
- No jak nic nie wiesz o niej, to niemożliwe przecież to twoja przyjaciółka! Stoję nabuzowany i cały roztrzęsiony. Przeczesując nerwowo palcami włosy. Gdzie ona może być?! Co się z nią dzieje?! Łapię za krzesło i rzucam nim o ścianę.
- Naprawdę Aleksandrze nie mam pojęcia, jej telefon milczy. Próbuje się do niej dodzwonić, ale bezskutecznie. Pucha siedzi skruszona na krześle, a tuż za nią trzymając ją za ramiona stoi Viktor. – Od ponad pięciu tygodni jej nie widziałam, ani nie słyszałam. Sama się martwię i to nie na żarty..
- Miałem wziąć ten pierdolony ślub i go wziąłem mieli ją wypuścić! A po niej ani śladu! Aleksander przemierza gabinet w te i z powrotem przeczesując nerwowo włosy. Mój śledczy, obserwował jej dom, nie ma tam po niej śladu, więc pytam do cholery, gdzie ona może być?!
- Nie mam pojęcia. Odpowiada bezradna Pucha.
- Nigdy sobie nie wybaczę jeśli coś jej się stanie.. To moja wina, ale kiedyś jej wytłumaczę dlaczego wziąłem ten pierdolony ślub, mam nadzieję, że wtedy mi wybaczy.
- Na pewno to zrozumie, ona cię kocha Aleksandrze. Stwierdza Pucha. Chodzę bezradny, nie wiem co mam zrobić. Czuję się tak samo jak wtedy kiedy zaginął mój brat. Okropne uczucie bezsilności. Najgorsze ze wszystkich uczuć- niemoc.
- Viktorze, jak mój rozwód? Pytam wkurzony.
- W toku, stracimy grube miliony, ale jest to do zrobienia.
- Chuj z pieniędzmi, ma być rozwód, nie mogę patrzeć na tę lafiryndę i jej pieprzoną rodzinę!
- Spokojnie, wszystko na pewno da się odkręcić. Stwierdza Viktor.
- Spokojny będę jak znajdzie się Daria. Poruszę niebo i ziemię żeby ją znaleźć!
- Jak tylko się do mnie odezwie na pewno dam ci znać.. Szepcze Marta. Słyszę jej głos w oddali bo naładowany jak kArabin maszynowy biegnę do piwnicy żeby się wyżyć na worku treningowym.

Krótki rozdział, ale czasami chcę wrzucić co tam się dzieje u Aleksandra... 😊