Ay Tutulması

Bölüm 31

Mert' e güvenerek Buğra' nın odasını bir kez basmış, onda da ağzımın payını almıştım. O, çok iyi biriydi fakat ne yapmaya çalışıyorsa bu beni olumsuz etkiliyordu. Bu yüzden ona güvenmekte tedirgin oldum.

"İnanmıyor musun bana?"

"İnanmamak değil bu Mert, ben sadece mücadele etmektem yoruldum"

"Senin pes etme lüksün yok Zeynep"

"Biliyorum ama pes etmek istiyorum"

"Yapma Zeynep, Buğra' nın esaretinden kurtulmak istemiyor musun?"

"Bana yardım etmek istiyorsan polise falan haber ver Mert, neden bu kadar uğraşıyoruz?"

"Polis sana zorla tutulup tutmadığını sorduğunda ne cevap vereceksin?"

Vereceğim cevap ortadaydı. Merve bulunana kadar Buğra ne derse onu yapacaktım. Kardeşim bulununca da beni serbest bırakacaktı, söz vermişti! Ona güveniyordum, güvenmek zorundaydım. Cevap vermediğim için kendi cevabını almış gibi başını salladı. Gözlerinde hayal kırıklıkları vardı. Benden beklediği şeyi ona vermediğim için umutsuz görünüyordu fakat ben kendi beklediklerimi bile karşılamaktan yoksundum.

"En azından seni neden yanında tutmak istediğini öğrenebilirsin!"

"Bunu merak etmiyorum"

"Hadi ama Zeynep, merak ettiğini ikimiz de biliyoruz"

Merak ediyordum fakat tekrar Buğra tarafından küçük düşürülme hevesinde değildim. Mümkün olduğunca uslu durup Merve' nin bulunması için dualar edecektim. Elimden daha fazla gelmiyordu ve daha fazlası için kendimi engelleyecektim. Mert ise açığa çıkması gereken konuları eşelemekte kararlıydı. Onu kırmak istemediğim için sabırla dinledim. Adımın seslenildiğini işittiğimde eve doğru baktım. Buğra kapıdan bana sesleniyordu. Mert' le aralarının bozuk olduğunu biliyordum, daha kötü olmamaları adına Buğra' nın yanına dönsem iyi olacaktı.

"Gitsem iyi olacak Mert"

"Ondan korkma!"

"Korkmuyorum! Sadece gitmek istiyorum....lütfen"

"Tamam"

Gülümseyip eve doğru bir iki adım attım. Kolumdan çekilerek tekrar Mert' e döndüm.

"En azından burada neden tutuluyorsun öğren Zeynep, buna hakkın var!"

"Sen neden öğrenmiyorsun benim yerime?"

"Buğra çok zeki bir adam, o defteri belirli bir yerde tutmuyor!"

"İyi geceler Mert!"

Cevabını beklemeden kolumu kurtarıp eve yürüdüm. Buğra öfkeli gözlerle her adımımı dikkatle izliyordu. Yanına yaklaştığımda hiç beklemeden içeri girdim. Onu ardımda bırakıp Miyayı kucakladım. Kapının sertçe kapanmasıyla irkildim. Kanepeye oturup bıkkınlıkla nefesimi dışarı üfledim. Onun öfkesi en çok beni yoruyordu.

"Ne konuştunuz?"

"Sanane Buğra"

"Ne konuştunuz dedim!"

"Bende sanane dedim!"

"Şansını fazla zorluyorsun Zeynep!"

Sakinleşmek için derin bir nefes aldım. Bana hesap sorması hiç hoş değildi fakat bu şekilde davranarak onunla inatlaşmaktan başka bir şey elde etmiyordum. Ayrıca her ne kadar Mert' e merak etmiyorum desem de o defterde ne yazdığını deli gibi merak ediyordum. Onu nasıl bulacağım konusunda ise hiç bir fikrim yoktu çünkü Mert, Buğra' nın onu yanından ayırmadığını söylemişti. Nasıl bulabilirdim bilmiyordum ama böyle davranarak işleri daha da zora soktuğumun farkındaydım. Bunun için Buğra' yla inatlaşmak yerine uzlaşma yoluna başvurmalıydım.