YAZ YAĞMURU

27.Bölüm🌿🌿

Yeni bölümle tekrar merhabalar!!

———
Bu anlamsız kıskançlıklarını hâlâ anlamıyorum Baran"

"Kıskanmıyorum ben!"

"Ha şimdi çocuk gibi bunu mu tartışalım."

"Evet gerekirse tartışalım!" derken Alaz tekrar ordan;

"Havin hadi kiminle konuşuyorsun?" dedi. Baran'nın duyduğuna hatta çıldırdığına emindim, öyle de oldu;

"Gitmedi demi o?"

"Yoo, nereye gitsin?"

"Bekle sen!" diyerek telefonu yüzüme kapattı.
———

Yaklaşık yarım saatten beri Dilan’la öylece bahçede oturuyorduk. Güneş tepemizde resmen bizi kavuruyordu fakat umurumuzda bile değildi. Gelen araba freni sesi ile korkarak o yöne baktık. Tam tahmin ettiğim gibi Baran hızlıca arabadan inip yanıma geldi ve;

"Nerede o it?"dedi. Adeta burnundan soluyordu, bende anlamamazlıktan gelerek;

"Hangi it? " dedim.

O sırada Alaz’ın sesi duyuldu.

"Beni mi arıyordun?"

Baran’da Alaz’ın duyabileceği bir şekilde ;

"İti an, çomağı hazırla"dedi. Alaz sakin adımlarla gelip Baran’ın tam karşısında durdu yani benim yanıma. Baran bunu görür görmez beni kolumdan tutup yanına çekti. Birkaç adım öne çıkarak beni arkasına aldı ve konuşmaya başladı;

"Sana kaç defa daha diyeceğim lan, karımdan uzak dur demedim mi?" Diyerek bağırdı.

"Şimdi mi geldi aklına karın olduğu, kızı mal gibi alıp bir eve kapatıp karım diyemezsin"dedi.

"Kes lan sesini o benim karım, ne istersem onu yaparım."

"İşte sen busun Baran Kozan"

       Eli ile Baran’ın arkasında ki birkaç tane adamı göstererek;

"Arkanda ki iki üç tane köpekle her şeyi yapabileceğini zannediyorsun, sorsana bir karınla seninle mutlu mu?"

"Kes lan sesini, yemin ederim gözümü kırpmadan vururun seni!"

"Cesaretin yok demi sormaya, sende biliyorsun cevabı ama yine de ben sana söyleyeyim, mutlu falan değil onu bir tek ben mutlu edebilirim ve geçte olsa ben mutlu edeceğim Baran Kozan !"

   Baran bu laflardan sonra Alaz’a iyice yaklaşıp silahını tam anlına dayadı, Alaz’da aynı şekilde silahını çıkarıp Baran’ın alnına dayadı. Dişlerini sıkarak;

"Havin’in senin olması için önce beni öldürmen gerek, dedi. Alaz  ise Baran’a küçük bir adım daha atarak;

"Hay hay" dedi.

 Alaz’dan bu hareketleri beklemiyordum, eski sessiz Alaz gitmiş yerine hiçbir şeyden korkmayan birisi gelmişti resmen. Bir anlık sessizlik oldu. Alaz o kadar karalı duruyordu ki…

       Baran’ın sinirli yüz ifadesi alaya bıraktı ve;

"Biliyor musun Alazcık küçükken de benim olan hiçbir şeyi paylaşmazdım. Hatta bu yüzden fazla arkadaşım bile yoktu. Şimdi sen anlamazsın ben açıkça söyleyeyim, benim olan benimdir, hiçbir şey onu benden alamaz, mutlu olsa da olmasa da anladın mı küçük ağa" dedi.