YAZ YAĞMURU

33.Bölüm 🌿🌿

Yeni bölümle tekrar merhabalar!!
Öncelikle destek veren herkese çok teşekkür ederiz.
———————

Yüzümde hissettiğim öpücüklerle gözlerimi araladım, resmen koltukta uykuya dalmıştım.

….....

Artık sona geldiğimizi anlamıştım. Öyle de oldu. Kendimi ona bıraktım.

...........

Sabah yüzümde ki ıslaklıklarla uyandım. Çok yorgundum, tek gözümü açıp baktığımda bunun Baran’ın öpücükleri olduğunu fark ettim. Uyandığımı görünce gözleri daha fazla ışıldadı ve;

    "Harelerinde kaybolduğum, günaydın," dedi.

Allah’ım şimdi kalpten gidecektim. Bende ne diyeceğimi bilemedim;

    "Günaydın, dedim."

Tekrar yüzümü öpecekti ki ortamı karnımın guruldaması bozdu. Yerin dibine girsem yeriydi şuan. Baran gülerek;

  "Sanırım biraz acıkmışız," deyip karnımı gıdıkladı. Ellerinden zorda olsa kurtulup, banyoya kaçtım.Kısa bir duş alıp üzerime rahat bir şeyler giydim. Çıktığımda Baran hala yataktaydı. Saçlarımı hafif kurulayıp ona döndüm;

    "Ben kahvaltı hazırlayacağım sende istersen bir duş al,"dedim. Aslında şuan utançtan ölüyordum, o yüzden hemen odadan çıkmalıydım. Baran göz kırparak;

    "Gerek var mı fıstığım, nasılsa sonra tekrar alacağım, "dedi. Daha fazla utanmadan odadan kaçtım. Arkamdan güldüğünü duyabiliyordum.

                                   

                                     ☺☺☺

  

       Hızlıca kahvaltıyı hazırladım,  o sırada Baran da gelmişti. Kahvaltı boyunca ikimizin de kahkahaları eksik olmamıştı. Umarım hep böyle olurduk. Ben sofrayı toplarken Baran yine öküzlük yapıp salona geçmişti. Hızlıca mutfağı temizleyip Baran’ın yanına gittim. Elinde laptopla bir şeyler yapıyordu. Yanına oturunca gözlerini bana çevirdi;

   "Şu işlerimi halledeyim de, sana bir sürprizim var" dedi. Şuan çok merak etmiştim.

     "Ne sürprizi?"

   "Adı üstünde sürpriz söylemem deyip yanağımdan makas aldı"

     "İstersen sen çık hazırlan," dedi. Kafamı sallayıp hemen yukarıya çıktım. Dolabımı açtığımda gözlerim mavi çiçekli elbiseme buldu, hemen alıp giyindim. Saçlarımı ile açık bıraktım. Yüzüme ise hafif bir makyaj yaptım tam işim bitmişti ki odanın kapısı açıldı ve Baran göründü. Gözleri bir süre üzerimde dolaştı ve yanıma yaklaştı elleri ellerimi buldu ve alnıma bir buse kondurdu.

"Ama sen bu kadar güzel olursan ben seni dışarıya çıkarmam ki," dedi.

       Şaka mı yapıyor diye yüzüne baktığım da gayet ciddiydim. Konuyu değiştirmem gerekti ve hemen Baran’ın kollarından çıkıp dolaba yöneldim. Elbisemin rengi ile uyumlu bir tişört çıkarıp Baran’a gülerek gösterdim.

"Hadi sende bunu giyin" deyip yanına yaklaştım. Gülümseyerek elimde ki tişörtü aldı ve üzerinde olan diğer tişörtü tek hamleyle çıkardı ve mavi tişörtü giydi. Donup kalmıştım, benim yanımda gayet rahattı. Sanki yıllardır evliydik ama ben onun gibi olamıyordum. Bana karşı olan en ufak hareketinde utancımdan yüzüne bile bakamıyordum. Onun benim yanımda rahat olması bir yandan da çok hoşuma gitmişti. Baran birden tekrar kıyafet dolabına yöneldi, aklıma hemen tişörtü beğenmeyip değiştireceği gelmişti. Bu düşünceyle gülen yüzüm bir anda soldu.