32.Bölüm🍀🍀

2.4K 78 13
                                    

AŞK ÇARE MİDİR YALNIZLIĞA?

YOKSA TUTSAK MI EDER YÜREĞİNİ?

YA DA UÇURUR MU KAFESİNDEKİ ÇIRPINAN KUŞU,

ÖZGÜR BIRAKIR MI?

AŞK NEDİR SAHİ?

AŞK SEVMEKTİR SEVGİNİN DE DOZ AŞIMI YOKTUR.

KORKMAYIN DOYA DOYA SEVİN SARMALAYIN

SEVDİĞİNİZİ…”

 Yeni bölümle tekrar merhabalar!!

                                       ☺☺☺

"Karımla baş başa kalmak için"

        Cümlesinin altında bir ima yoktu. Bu beni gerçekten çok mutlu etmişti, ama utanmama engel olamayıp kafamı Baran’ın omzuna yasladım. Baran ise kıkırdayıp;

"Güzel olduğumuz kadar utangacız da demek"dedi. Vallahi şu an yerin dibine girseydim yeriydi. Saçımın kokusunu soluyup oraya bir öpücük kondurdu ve anlaşılan beni daha fazla utandırmamak için;

"Hadi uyuyalım  dedi."

—————

         Gözlerimi açtığımda beni sıkı sıkı saran kollarla karşılaştım. Kıpırdanmaya çalıştım ama çalışmakla kaldım. Kalkmaktan vazgeçip kafamı Baran’ın göğsüne yaslayıp huzurun sesini dinledim. Biraz geçtikten sonra Baran kımıldanmaya başladı. Kafamı kaldırdığımda o bal gözleri ışıl ışıl parlıyordu.

"Günaydın" dedim. Bana tatlı bir şekilde gülümseyerek;

"Günaydın" dedi ve saçlarıma bir öpücük kondurdu. Neden bilmiyorum ama onun bu hareketleri beni mutlu ettiği kadar utandırıyordu. Hemen konuyu değiştirmek için yatakta doğrulup;

"Ayağın yara işe nasıl gideceksin?"

        Baran ise hiç istifini bozmadan sırıtarak;

"Gitmeyeceğim ki."

"Nasıl işin yok mu?"

"Yoktu, bende burada karımla vakit geçireceğim olamaz mı?"

Allah’ım beni yine utandırmıştı. Cevap beklermiş gibi yüzüme bakınca;

"Olur tabii" dedim utanarak. Konuyu değiştirmek için daha doğrusu daha fazla utanmamak için ;

"Yürüyemeyeceksen kahvaltıyı odaya getireyim mi?"

       Sorum üzerine çapkınca sırıtarak;

'Yardım edersen beraber inebiliriz, hem yatakta yemek yenmez çarpılırız"dedi.

         Yok artık bahaneye gel yaa, ne vardı bu kadar öküz olacak . Ama tabii ki de kendi düşüncelerimi kendime saklayıp ;

"Peki!"dedim ve Baran’ı yavaşça kaldırıp mutfağa kadar yürüttüm. Baran’ı sandalyeye oturtup işe koyuldum.

"Hadi görelim bakalım yeni gelinliğinizi" dedi.

"Öyle miii, daha önce görmedin mi ki?"

"Yoo, göremedik valla."

"Çok nankörsün."

"Öyleyimdir."

"Gıcık yaa" deyip güldüm Baran’da aynı şekilde karşılık verdi. Ona sinir olduğumdan doğranacak malzemeleri önüne koyup;

YAZ YAĞMURU Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin